Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

July 5, 2020 στις κατηγορίες BIBΛIO,

Συγγραφέας
ΓΙΟΒΑΝΝΑ

Κι έρχεται η στιγμή που, κοιτάζοντας πίσω, θα μετρήσεις: Tόσα από δω… Τόσα από κει… Αν είχα κάνει αυτό, αν το άλλο…
Είναι κι εκείνη η από μέσα φωνή που σε καρφώνει: «Με καταδίκασες, με έθαψες».
Τότε τα σπας όλα: δισταγμούς, αλυσίδες…
Και η Νίκη τα ’σπασε. Τα τίναξε όλα στον αέρα κι άρχισε, ελεύθερη πια, το κυνηγητό της ζωής, που της επιφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη. Μιας ζωής που μέχρι τότε δεν είχε ζήσει.
Ιστορία και μύθος, μύθος και ιστορία παλεύουν για να βγει στο φως όρθια η ζωή.
Και βγαίνει. Στον μύθο.

Μια δυνατή, βαθιά ανθρώπινη ιστορία, με συναρπαστική εξέλιξη και με ισχυρό μήνυμα ζωής, από την αγαπημένη συγγραφέα δεκάδων χιλιάδων αναγνωστών.

Απόσπασμα βιβλίου

Δεν θυμάμαι πότε πρωτόνιωσα το κενό. Μια – πώς να την πω; – απόσταση. Ναι, και ακινησία μέσα κι έξω μου. Όταν βρισκόμουν μπροστά σε γεγονός που κανονικά έπρεπε να με ταράξει, στήλη εγώ – άλατος ή δωρικού ρυθμού ποια η σημασία;
Με άλλα λόγια, αγαπώ τους φίλους μου πολύ, το νιώθω και το τονίζω συνέχεια, αλλά αν τους τύχαινε, ο μη γένοιτο, κάτι άσχημο, ας πούμε ένα ατύχημα, ή μια αρρώστια, αυτή η απόσταση σήκωνε το τείχος της κι εγώ κολόνα πάλι. Ούτε λύπη ούτε συμπόνια. Τίποτα. Βοηθούσα βέβαια αν χρειαζόταν, έτρεχα, παραστεκόμουν, αλλά η απόσταση υπήρχε. Λες και δεν ήταν δικοί μου άνθρωποι αλλά ξένοι. Καθόλου φυσιολογικό αυτό απ’ όπου κι αν το πιάσεις, και το ’νιωθα πάντα, μέχρι τις δυο καθοριστικές στιγμές στη ζωή μου που τα άλλαξαν όλα, που με άλλαξαν για πάντα.

Όταν ήμουν στην κοιλιά της γυναίκας που με γέννησε, σήκωνε τη ραπτομηχανή της – η ίδια το ’λεγε –, εκείνη την παλιά, έπιπλο με μαντεμένια πόδια και πεντάλ, οκάδες τότε γύρευε πόσες, και την κουβαλούσε από τη μια άκρη του δωματίου μέχρι την άλλη – ξέρω ’γώ πόσων μηνών θα ’μουνα στα σωθικά της; – για να με «ρίξει». Είχε προηγηθεί καβγάς βέβαια με τον σπορέα μου, όταν – σκασμένος σίγουρα ο άνθρωπος – μου την έστειλε. Μάλιστα, κατευθείαν σε μένα η μούντζα. Αλήθεια σας λέω, την ένιωσα, και για μια αλλιώτικη στιγμή σταμάτησα να συμπληρώνομαι. (Ίσως από τότε να εγκαταστάθηκε και η κολόνα που σας είπα.) Αμέσως μετά, βήματα – τ’ άκουσα καθαρά – κι η πόρτα βροντολόγησε, πίσω του ασφαλώς.
Να ’φταιγε η φτώχεια; Το σεξ χωρίς στοιχειώδη γνωριμία, χωρίς αγάπη; Καλέσανε γρήγορα γρήγορα τον παπά – συχνά οι γάμοι γινόντουσαν στα σπίτια τότε – και είπαν το ναι, εκείνος γιατί του γυάλισε και πώς αλλιώς να τη ρίξει εκείνες τις εποχές χωρίς στεφάνι, κι εκείνη για να φύγει από το σπίτι της, να γλιτώσει από την γκρίνια της μάνας της, τη ζήλια του αδερφού της και το κουσκούς της γειτονιάς, που παραμόνευε πίσω από τις κουρτίνες.
Αλήθεια, τι ξέρουνε τα κύτταρά μας για όλα αυτά; Ζούνε τη ζωή τους, λέει η βιολογία: γεννιούνται, μεγαλώνουν, ερωτεύονται, κάνουν σεξ, πολλαπλασιάζονται, πεθαίνουν, ακριβώς όπως και στον έξω κόσμο. Στο μεταξύ έχουν ιδέα, άραγε, τι συμβαίνει στην ολότητά τους, σ’ εμάς δηλαδή;
Εγώ πάντως ως έμβρυο τα έπαιρνα όλα είδηση από κει μέσα…

Διαβάστε όλο το απόσπασμα ΕΔΩ

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Γιοβάννα [Ιωάννα Φάσσου – Καλπαξή] γεννήθηκε στην Αμαλιάδα με καταγωγή από την Αροανία Καλαβρύτων.
Σπούδασε όπερα στο Ωδείο Αθηνών, από όπου πήρε το δίπλωμά της με άριστα και βραβείο. Παράλληλα, μαθήτρια γυμνασίου ακόμα, και ύστερα από εξετάσεις, άρχισε με τη μεγάλη ορχήστρα της Ελληνικής Pαδιοφωνίας εκπομπές ελαφρού τραγουδιού, το οποίο τελικά και την κέρδισε.
Έλαβε μέρος σε πολλά φεστιβάλ του είδους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό – βραβευμένη κάθε φορά –, όπως στο διεθνές φεστιβάλ Πολωνίας, στο οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο. Αμέσως μετά, και επί τρία συνεχόμενα χρόνια, κλήθηκε για κονσέρτα με ορχήστρα τριάντα πέντε οργάνων στην τότε Σοβιετική Ένωση, όπου και έγινε είδωλο. Τα κονσέρτα αυτά, από την Πετρούπολη μέχρι τον Καύκασο, ανήλθαν στα εκατόν πενήντα. Για δύο χρόνια επίσης συνεργάστηκε με τον ραδιοφωνικό σταθμό της Γενεύης, τον οποίο και εκπροσώπησε στις συναυλίες Musique aux Champs-Élysées σε όλη την Ευρώπη. Ακόμη, ύστερα από εξετάσεις και αυτή τη φορά, εκπροσώπησε την Ελβετία στη Eurovision, αποσπώντας τις περισσότερες ψήφους στα γαλλόφωνα κράτη. Δίσκους ηχογράφησε στην Ελλάδα, στη Γερμανία – όπου και απέκτησε fan club –, στη Γαλλία, στην Ιταλία και στη Σοβιετική Ένωση, στην οποία οι πωλήσεις τους ανήλθαν σε εκατομμύρια.
Και κάποτε η σελίδα της ζωής της γύρισε. Παντρεύτηκε τον δικηγόρο Δημήτρη Καλπαξή και έκτοτε τραγουδούσε μόνο επιλεκτικά.
Απέχοντας σιγά σιγά από το τραγούδι, άρχισε να γράφει. Μαθήτρια του Γιάννη Ρίτσου, εξέδωσε με δική του έγκριση τρεις ποιητικές συλλογές – Να προλάβω, Θα σου μιλήσω και Ψηλαφίζοντας – που έτυχαν πολύ θερμής υποδοχής. Ύστερα μεταπήδησε στον πεζό λόγο. Έχει γράψει δώδεκα μυθιστορήματα – όλα best sellers. Το πρώτο της, Άντε γεια, πήρε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό των εκδόσεων Bell, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Γιώργο Τσεμπερόπουλο και στο θέατρο από τον Θανάση Παπαγεωργίου, με τη Λήδα Πρωτοψάλτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το τρίτο της μυθιστόρημα, Βαμμένος ήλιος, έγινε σίριαλ στην τηλεόραση, με την Πέμυ Ζούνη, τον Γιάννη Φέρτη και την Μπέτυ Λιβανού στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Προσπάθησε και στον χώρο του θεάτρου με δύο θεατρικά – από τα οποία το ένα, Ο προθάλαμος, απέσπασε το τρίτο κρατικό βραβείο, εγκεκριμένο από τους θεατρολόγους του Εθνικού Θεάτρου –, διηγήματα και δύο μονολόγους με θεατρική δομή. Ο πρώτος μονόλογος, Γενέθλια, παίχτηκε στο θέατρο από την ηθοποιό Άντα Χριστίδου.
Στις 9 Οκτωβρίου 2011 ο δήμαρχος της Τυφλίδας στη Γεωργία, στο πλαίσιο επίσημης τελετής, την αναγόρευσε Επίτιμη Πολίτιδα της Πρωτεύουσας, ορμώμενος από τους δεσμούς αγάπης που αναπτύχθηκαν μεταξύ του γεωργιανού λαού και της Γιοβάννας. Δεσμοί ψυχής από την εποχή των κονσέρτων της στην άλλοτε Σοβιετία που μεταδόθηκαν και στις επόμενες γενιές.