Καλύτερα λιγότερα κέρδη και ζωντανοί!
Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Τελικά είμαστε ένας λαός που ξεχνά γρήγορα και πείθεται εύκολα. Με τη χαλάρωση των μέτρων και το σταδιακό άνοιγμα της οικονομίας γυρίσαμε την πλάτη σε μια πανδημία που έχει πάρει μαζί της χιλιάδες ανθρώπους.
Όταν ακούω ότι δεν υπάρχει ο Covid-19 και ότι απλώς μας τρομοκρατούν, μου έρχεται να φωνάξω από αγανάκτηση. Πού είναι η προσωπική ευθύνη, πού είναι τα μέτρα που κάθε μέρα έχουν γίνει η απαραίτητη παραίνεση στην καθημερινότητά μας; Όλα αυτά τα γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια με τη σοβαρή, κατά τα άλλα, δικαιολογία της οικονομίας και του τουρισμού.
Είναι αλήθεια ότι η έλλειψη χρημάτων είναι στάση εμπορίου, αλλά όλα έχουν ένα όριο. Ας προσπαθήσουμε να σταθούμε στα πόδια μας κάτω από το βάρος της κρίσης που έχει χτυπήσει όλο τον κόσμο. Καλύτερα με λιγότερα κέρδη και ζωντανοί, παρά να μαζεύουμε κόσμο, για να ορθοποδήσουμε, χωρίς τα απαραίτητα μέτρα, χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι πάνω από τα κεφάλια μας κρέμεται η «δαμόκλειος σπάθη» του κορονοϊού, που απειλεί να καταστρέψει το ανθρώπινο είδος. Δεν είναι υπερβολή, είναι η ζοφερή πραγματικότητα και αν δεν αντιληφθούμε την ατομική μας ευθύνη ως προς τα παιδιά και την οικογένειά μας και ως προς τους γύρω μας, θα πληρώσουμε πολύ ακριβά αυτή μας την αφέλεια. Είμαστε όλοι ίσοι μπροστά σε έναν αόρατο εχθρό από τη μια μεριά και έναν ορατό από την άλλη, τον Σουλτάνο.
Πώς μπορεί ένας κοινός θνητός, όπως όλοι μας, να ζήσει με την άσχημη πραγματικότητα που υπάρχει στις μέρες μας; Θαρρείς κι όλα συνηγορούν στο να απογοητευόμαστε και οι ελπίδες μας έχουν καταρρακωθεί με ειδήσεις φοβερές, που δείχνουν τη θηριωδία του ανθρώπινου γένους. Εγκλήματα, πορνεία, αρπαγή ανηλίκων και θάνατοι χωρίς έλεος από ανθρώπους που έχουν ξεπεράσει τα όρια ενός νοήμονος λαού. Ακόμη και ο καιρός άλλαξε τόσο που έκοψε στη μέση τον χρόνο κι έσβησε από τον χάρτη εκείνα τα καλοκαίρια της ξεγνοιασιάς και της Ελλάδας που αποτελεί το όνειρο για τους βόρειους γείτονές μας. Οι τιρκουάζ θάλασσες, τα νησιά μας, οι πανέμορφες παραλίες μας έχουν καταποντιστεί από μια θύελλα, για την ώρα αναπόφευκτη.
Ας προσπαθήσουμε για άλλη μια φορά, με την ελπίδα ότι από τον χαρακτήρα του πολυμήχανου Οδυσσέα έχουμε κληρονομήσει την υπομονή και τον τρόπο που πέρασε τόσα εμπόδια μέχρι να φτάσει στην Ιθάκη.