Τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο δεν αμφισβητούνται από κανέναν
Υπό του
Δρος ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΟΥΝΑΡΗ
Εμπειρογνώμονος, Πρεσβευτού ε.τ.,
Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Βερολίνου (FU Berlin)
Τελευταίως, παρά τις σαφείς εξηγήσεις του έλληνα υπουργού των Εξωτερικών κ. Νίκου Δένδια σχετικά με το νομικό καθεστώς της ελληνικής μεθορίου στον Έβρο, ορισμένοι κύκλοι επιμένουν να παίρνουν θέση στο όλο θέμα και να γίνονται θύματα της γνωστής τουρκικής προπαγάνδας, σύμφωνα με την οποία δήθεν τούρκοι στρατιώτες εισήλθαν στην περιοχή του Έβρου εντός της Ελλάδος, αγνοώντας τις διεθνείς συνθήκες, οι οποίες προβλέπουν και καθορίζουν λεπτομερώς τα ελληνοτουρκικά σύνορα στην περιοχή αυτή.
Τα εξής νομικά κείμενα αναφέρονται στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο από το τριεθνές Ελλάδος – Βουλγαρίας – Τουρκίας μέχρι τις εισβολές του Έβρου στο Αιγαίο: Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923 (άρθρο 2), που αναφέρει ως σύνορα μεταξύ άλλων τον ρου του Έβρου, τον ρου του Άρδα και αναθέτει σε μια επιτροπή ελλήνων, τούρκων, αξιωματικών και ενός άλλου αξιωματικού άλλης χώρας, ως προέδρου, να αποφασίσει λεπτομερώς την οριογραμμή των δύο κρατών στην περιοχή αυτή.
Στο άρθρο 6 της Συνθήκης της Λωζάννης αναφέρεται ότι «τα καθοριζόμενα υπό του ‘‘ρου’’ ποταμού, και όχι υπό των οχθών αυτού, σύνορα, ως και οι όροι ‘‘ρους’’ ή ‘‘αύλαξ’’ των οποίων γίνονται χρήσεις στην παρούσα Σύμβαση σημαίνουν διά μεν τους μη πλωτούς ποταμούς την μέσην γραμμήν αυτών ή του κυρίου αυτών βραχίονος, διά δε τους πλωτούς ποταμούς την μέσην γραμμήν της κυρίας αύλακας ναυσιπλοΐας.
Εντούτοις, εναπόκειται εις την Επιτροπήν που θα καθορισθεί, ειδικότερον, εάν η συνοριακή γραμμή θα ακολουθήσει, εις τας ενδεχομένας αυτής μετατοπίσεις του ούτω προσδιορισθέντα ρου ή την ‘‘αύλακα’’ ή εάν καθορίσει οριστικώς εκ της θέσεως του ρου ή της αύλακος τη συνοριακή γραμμή κατά την έναρξιν της ισχύος της παρούσας Συνθήκης».
Σύμφωνα δε με το άρθρο 44 παράγραφος 4, «η Τουρκία δέχεται προς τούτοις όπως εν περιπτώσει διχογνωμίας επί νομικών ή πραγματικών ζητημάτων αφορούντων τα άρθρα ταύτα (της Σύμβασης) μεταξύ της Τουρκικής Κυβερνήσεως και μιας οποιασδήποτε των λοιπών υπογραψασών την παρούσα Συνθήκη ή πάσης άλλης Δυνάμεως Μέλους του Συμβουλίου της Κοινωνίας των Εθνών ή τοιαύτη διχογνωμία κατά το άρθρο 14 του Συμφώνου της Κοινωνίας των Εθνών θεωρηθεί ως διεθνούς χαρακτήρος διαφορά».
Κατά δε την παράγραφο 5 του ιδίου άρθρου, «η Τουρκική κυβέρνηση δέχεται όπως πάσα τοιούτον είδους διαφορά επί τη αιτήσει του ετέρου των Μερών, παραπέμπεται εις το διαρκές δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης».
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο των Αθηνών της 3/11/1926 για τα συμπεράσματα της Επιτροπής διαχαράξεως των ελληνοτουρκικών συνόρων, περιγράφεται επακριβώς η ελληνοτουρκική συνοριακή γραμμή χωρίς καμία ασάφεια ή διχογνωμία. Η ίδια συνοριακή γραμμή αναφέρεται επακριβώς και εις το υπογραφέν Βασικό Πρωτόκολλο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για την οριοθέτηση της Μεθορίου της Θράκης της 7/1/1971, το οποίο, επικυρωθέν υπό της Ελλάδος το 1979, δεν επικυρώθηκε υπό της Τουρκίας, με αποτέλεσμα να μη γίνει δυνατή η ανταλλαγή των οργάνων επικύρωσης προκειμένου να τεθεί σε ισχύ. Τούτο βέβαια δεν έχει οποιαδήποτε επίπτωση όσον αφορά το Πρωτόκολλο των Αθηνών του 1926.
Άλλωστε, με βάση τη Σύμβαση Ελλάδος – Τουρκίας του 2006 για την κατασκευή δεύτερης γέφυρας στους Κήπους του Έβρου αμφότερα τα κράτη επιβεβαιώνουν την ισχύ του Πρωτοκόλλου των Αθηνών (3/11/1926).
Κατόπιν τούτου, η προτεινόμενη από την Ελλάδα τοποθέτηση σιδερένιου φράκτη κατά μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων από το τριεθνές σημείο επαφής ελληνοτουρκικοβουλγαρικών συνόρων μέχρι τις εκβολές του Έβρου στο Αιγαίο είναι νόμιμο και ούτε μπορεί να αμφισβητηθεί από την Τουρκία ή άλλη χώρα!
Καλό λοιπόν θα είναι όσοι τολμούν να αμφισβητούν την τοποθέτηση του φράγματος αυτού από τη χώρα μας ή αναφέρονται σε προσβολή των ελληνικών συνόρων στον Έβρο από τούρκους στρατιώτες, πριν λάβουν θέση για τα εθνικά θέματα, να μελετούν τις σχετικές διεθνείς συνθήκες, διαφορετικά πέφτουν θύματα της τουρκικής προπαγάνδας. Και να μην αμφισβητούν τις πράγματι σωστές νομικές θέσεις του έλληνα υπουργού των Εξωτερικών κ. Δένδια και του έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Παναγιωτόπουλου, κατεξοχήν αρμοδίων της εξωτερικής πολιτικής και της εθνικής άμυνας της χώρας μας.
Τα τελευταία τουλάχιστον 94 χρόνια, όποτε υπήρξαν διαφορετικές, τεχνικής μορφής, απόψεις επί της οριογραμμής, αυτές επιλύονταν από τεχνικούς αξιωματικούς των δύο χωρών μέσα σε μερικές ώρες.