Άρης Σερβετάλης: Δεν υπάρχει πιθανότητα να κολλήσεις τον κορονοϊό κοινωνώντας
Ο δημοφιλής ηθοποιός Άρης Σερβετάλης δεν κρύβει την πίστη του
• Προσωπικά έχω ανάγκη τη Θεία Κοινωνία, πεινάω πνευματικά
Ταράζει τα νερά ένας από τους δημοφιλείς ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου. Όχι μόνο δεν προσπαθεί να κρύψει αυτό που πιστεύει αλλά δηλώνει και ευθέως την άποψή του για το θέμα που δημιουργήθηκε με τη Θεία Κοινωνία λόγω του κορονοϊού, δίνοντας το επιχείρημα στην κυβέρνηση να βγάλει φιρμάνι για το κλείσιμο των εκκλησιών, με εκείνους που δεν… συμπαθούν την Εκκλησία να βρίσκουν την ευκαιρία να… διαλαλήσουν ότι με τη Θεία Κοινωνία μπορεί να… μεταδοθεί ο κορονοϊός και να μπει σε κίνδυνο η ζωή των ανθρώπων.
Ο γνωστός ηθοποιός Άρης Σερβετάλης (τον άλλο μήνα θα έπαιζε στην Επίδαυρο στον «Ορέστη» του Ευριπίδη, όμως η Covid-19… μπλόκαρε την παράσταση) σε συνέντευξή του στο «Βήμα» την προηγούμενη Κυριακή τόνισε ευθέως: «Προσωπικά έχω την ανάγκη της Θείας Κοινωνίας όπως κάποιος άλλος χρειάζεται το φαγητό, πεινάω πνευματικά. Με στηρίζει, είναι η πνευματική τροφή μου. Η Θεία Κοινωνία είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού».
Εκεί που σταματάει η λογική ξεκινάει η πίστη…
Η θαρραλέα ομολογία του Άρη Σερβετάλη στη συνέντευξή του στον δημοσιογράφο του «Βήματος» Γιώργο Νάστο έχει ως εξής:
«Εκεί που σταματάει η λογική ξεκινάει η πίστη, το θαύμα που είναι υπαρκτό και συμβαίνει καθημερινά δεν εξηγείται. Ο Θεός δεν ανακαλύπτεται, αποκαλύπτεται.
Πολύ λογικά ένας άνθρωπος που δεν πιστεύει θα πει ότι με τη Θεία Κοινωνία μεταδίδεται ο κορονοϊός. Εγώ, επειδή πιστεύω, θεωρώ ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να κολλήσεις κοινωνώντας, χωρίς να θέλω να μπω σε κάποια αντιπαράθεση. Δεν μπορώ να επιβάλω σε κανέναν αυτή την πεποίθησή μου, θα ήθελα ωστόσο να γίνεται σεβαστή. Αυτά λείπουν σήμερα συχνά από τις διαφωνίες μας: η κατανόηση και ο σεβασμός.
Αν ήταν να κοινωνώ με πλαστικά κουταλάκια, θα έπαιρνα μαζί μου και Θεία Κοινωνία να τη βάλω στην κατάψυξη. Η Θεία Κοινωνία είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού, υπάρχει μια πνευματική διάσταση σε αυτό το μυστήριο που υπερβαίνει τον φυσικό κόσμο. Προσωπικά έχω την ανάγκη της Θείας Κοινωνίας όπως κάποιος άλλος χρειάζεται το φαγητό, πεινάω πνευματικά.
Με στηρίζει, είναι η πνευματική τροφή μου. Καταλαβαίνω ότι δεν μπορούν να το κατανοήσουν όλοι αυτό, αλλά θα ήθελα να το σέβονται. Δεν υπάρχει μόνο ο κόσμος που βλέπουμε, υπάρχει κι ο κόσμος που αισθανόμαστε. Σκέφτομαι συχνά μια φράση που έχω ακούσει και μου αρέσει πολύ: ότι εγωιστής δεν είναι αυτός που ασχολείται με τον εαυτό του αλλά εκείνος που θέλει όλοι οι άλλοι να γίνουν σαν αυτόν».