Η «σχεδία» της φαντασίας και της άσκησης
Ασκούμαστε στην ανταπόδοση, βάζουμε φωτιά κάτω από το κατάστρωμα, ταξιδεύουμε στην Ντίσνεϊλαντ πάνω σε ένα κουνούπι, χορεύουμε στους ρυθμούς δημοτικών τραγουδιών, ανεβαίνουμε στο τρίκυκλο της ιστορίας, απογειωνόμαστε με τα φτερά της αδελφοσύνης, απολαμβάνουμε τον καφέ μας στην αυλή των αρωμάτων, βλέπουμε (και προσπαθούμε να σώσουμε) το γάλα που χύνεται.
Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Ιουνίου (τεύχος #82). Από την Τετάρτη 27 Μαΐου στους δρόμους της πόλης.
Η διασφάλιση του δικαιώματος στην άθληση όχι μόνο προάγει την υγεία και την κοινωνικοποίηση των πολιτών, αλλά αποτελεί μια άκρως επωφελή δημόσια ή και δημοτική επένδυση. Σύμφωνα με μελέτη που παράγγειλε το αυστραλιανό Υπουργείο Αθλητισμού, το 1 δις δολάρια που δαπανά ετησίως το αυστραλιανό κράτος για αθλητικές υποδομές σε επίπεδο γειτονιάς αποφέρει πολλά περισσότερα στο δημόσιο ταμείο της χώρας των καγκουρό, για την ακρίβεια 16,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Πώς εξηγείται αυτό το εντυπωσιακό νούμερο; Λόγω της μεγεθυμένης οικονομικής δραστηριότητας που προκαλεί η κατασκευή και η διατήρηση των αθλητικών χωρών, της αυξημένης παραγωγικότητας των αθλουμένων, αλλά και της εξοικονόμησης στο εθνικό σύστημα υγείας εξαιτίας της καλύτερης ψυχικής και σωματικής υγείας όσων ασκούνται. Αντιθέτως, στη χώρα μας, «τα προγράμματα μαζικού λαϊκού αθλητισμού έχουν συρρικνωθεί, λίγοι δήμοι τα “τρέχουν”. Πριν από την οικονομική κρίση, περίπου 10.000 καθηγητές φυσικής εργάζονταν σε αυτά τα προγράμματα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Πλέον, δεν είναι περισσότεροι από 3.000», όπως σημειώνει ο κ. Νικήτας Νικηταράς, αναπληρωτής καθηγητής στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι τις αρετές του λαϊκού αθλητισμού που αναδεικνύουμε στο ρεπορτάζ μας με τίτλο «Η άσκηση της ανταπόδοσης».
«Το ατμόπλοιο της φαντασίας». Ένας αγαπημένος μας παραμυθάς εξηγεί πώς συνδυάζει την ιδιότητα του εγκληματολόγου με εκείνη του συγγραφέα, γιατί θεωρεί τη φαντασία προθάλαμο της γνώσης, για ποιον λόγο αποστρέφεται τον διδακτισμό, ενώ αναζητά το ρόλο του σχολείου στην υπέρβαση της πραγματικότητας, βάζοντας φωτιά κάτω από το κατάστρωμα. «Σε ένα καλαμάκι πορτοκαλάδας, ένα ξυλάκι παγωτού, ένα κουκούτσι κερασιού, ένα χρυσόχαρτο από σοκολατάκι, ένα καμένο σπίρτο μπορεί να κρύβεται τόσο η λύση ενός ειδεχθούς εγκλήματος όσο και ένα υπέροχο παραμύθι», σημειώνει στη συνέντευξή του στη «σχεδία» ο Ευγένιος Τριβιζάς.
«Ένα κουνούπι στην Ντίσνεϊλαντ». Μπορεί να συνιστούν, ενίοτε και φονικούς, θηρευτές μας, η εξόντωση, όμως, των κουνουπιών, πέρα από ανέφικτη, θέτει και μια σειρά από ηθικά και φιλοσοφικά διλήμματα. «Στη φύση δεν υπάρχει ο καλός, ο κακός και ο άσχημος. Το αν είναι καλός ή κακός ένας οργανισμός είναι υποκειμενικά βαπτισμένο από τον άνθρωπο, από το αν εξυπηρετεί ή όχι εμάς. Ξεχνάμε ότι όλοι παίζουμε ένα ρόλο στο σανίδι της εξέλιξης», επισημαίνει ο κ. Χρήστος Αθανασίου, καθηγητής Εντομολογίας στο Τμήμα Γεωπονίας, Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
«Το τραγούδισμα της ποίησης». Ένας ακατάβλητος συγγραφέας και δημοσιογράφος πιάνει το νήμα της ιστορίας του δημοτικού μας τραγουδιού, μάς ταξιδεύει στον αγνοημένο πλούτο και την τόλμη του κι εξηγεί γιατί τα δημοτικά είναι γεγονότα σώματος και ψυχής, καθώς αγωνίζεται να τα σώσει από το μαγάρισμα. «Στα δημοτικά αποκρίνεται κανείς κατάψυχα και ενσώματα. Και κερδίζει την ελευθερία που πλουσιοπάροχα του δωρίζουν μονάχα αν αφεθεί να τον δεσμεύσουν, αν υποταχθεί στη δόνησή τους, νιώθοντας πως είναι μια ελάχιστη μα άξια κουκκίδα ενός όλου, μιας κοινότητας, που κάποτε γεννοβολούσε, έπλεκε τον καημό και τον πόθο της σε ποιήματα που ξαναδημιουργούνταν σχεδόν κάθε φορά που απαγγέλλονταν ή τραγουδιούνταν», σημειώνει, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή του στη «σχεδία» ο Παντελής Μπουκάλας.
«Στο τρίκυκλο της ιστορίας». Ένας σεμνός αγωνιστής κάνει αναδρομή στα ταραγμένα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας και στη δολοφονία Λαμπράκη, καλώντας μας σε μία αέναη μάχη με τον ατομισμό. «Μισοανέβηκα στο τρίκυκλο, με παρέσυρε και με πέταξε στην Τσιμισκή και Βενιζέλου, στην στροφή που έκανε, γιατί ήμουνα κρεμασμένος», θυμάται, ανάμεσα σε άλλα, ο Βασίλης Πολάτογλου.
«Τα πνεύματα της αδελφοσύνης». Η πανδημία του κορωνοϊού και το κύμα συμπαράστασης των Ιρλανδών προς τις πληττόμενες ινδιάνικες φυλές έφερε στο προσκήνιο τους δεσμούς αλληλεγγύης των δύο λαών. Η στήριξη των ινδιάνικων φυλών από ιρλανδούς δωρητές συνοδευόταν από ένα μήνυμα: «σε ανταπόδοση της ευεργεσίας μετά από 170 χρόνια», όταν και οι ινδιάνικες κοινότητες των Ναβάχο και των Χόπι είχαν συγκεντρώσει χρήματα για τους Ιρλανδούς, εν μέσω της «Μεγάλης Πείνας» που μάστιζε το νησί τους.
«Πανδημία στο χωράφι». Καταστήματα δίχως τρόφιμα, παραγωγοί αφήνουν τα προϊόντα να σαπίσουν. Ο κορωνοϊός και τα αδιέξοδα της βιομηχανικής γεωργίας τείνουν να μετατρέψουν τις ΗΠΑ σε διατροφική έρημο. Χαρακτηριστικά, περισσότερα από 750.000 αυγά καταστρέφονται καθημερινά στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ μεγάλες ποσότητες φρούτων και λαχανικών αφήνονται να σαπίζουν στα χωράφια. Παράλληλα, λόγω της διάρρηξης της εφοδιαστικής αλυσίδας, πολλά σουπερμάρκετ και καταστήματα τροφίμων αντιμετωπίζουν πρόβλημα εξάντλησης των στοκ τους, παρά το γεγονός ότι έχει μειωθεί η ζήτηση λόγω της συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης.
Ο ηθοποιός Όμηρος Πουλάκης μιλάει στον βωμολόχο εξάχρονο εαυτό του για την αλάθητη ζωή που δεν υπάρχει, για την αξία που έχει η υπομονή στα ανθρώπινα και του εξηγεί γιατί δεν πρέπει να αποφεύγει τους τοξικούς ανθρώπους. «Μη σπαταλάς σου σκεπτόμενος πως σπαταλάς το χρόνο σου. Ο ουσιαστικός χρόνος είναι πάντα πιο βραδύς από όσο προσπαθεί να σου επιβάλει η αντίληψη που έχει την ταχύτητα για απόλυτη αυταξία», υπογραμμίζει.
«Η αυλή των αρωμάτων». Πόσα όνειρα μπορούν να χωρέσουν σε 12 τετραγωνικά μέτρα; Μια ομάδα ανθρώπων προσπαθεί να τα χωρέσει όλα(!), καθιστώντας μια ιστορική γωνία της πόλης μια μικρή αστική όαση. Ήρθε η ώρα να ανοίξουμε πάλι πανιά, ξεκινώντας το καλοκαιρινό μας ταξίδι από τη γωνία της Κολοκοτρώνη με τη Νικίου. Τα τραπέζια στρώθηκαν ξανά και ο χώρος καθαρίστηκε επιμελώς, ενώ νέες εργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη. Πήραμε και την πολυπόθητη άδεια στα χέρια μας και τώρα είμαστε επισήμως έτοιμοι να μεταφέρουμε τη γιορτή που ονειρευτήκαμε στον πεζόδρομο μπροστά από το «σχεδία home».
Ακόμη, μέσα από την ιστορία μιας μικρής αγγελίας, μυούμαστε στη φωτογραφία, ενώ ο Χρήστος Αλεφάντης, στα «Λόγια της πλώρης», ακολουθεί μια μπλε γραμμή που ενώνει το Σίδνεϊ με το Πεδίον του Άρεως. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής ιστιοπλοΐας Κώστας Τριγκώνης και ο Νίκος Σύμπουρας, στέλεχος διαφημιστικής εταιρείας, περιγράφουν μία φιλία με φόντο ένα κατάρτι. Ο φακός του Κωστή Μπακόπουλου καταγράφει απογευματινά στιγμιότυπα της πόλης. Παίρνουμε γεύση από Ικαρία σε μια δροσερή γωνιά της πόλης, όπου η ηλεκτρολογία έσμιξε με την οικοδομή και η ελευθερία του Αιγαίου με τη μουσική πρωτοπορία, ενώ ένας λάτρης του έντυπου Τύπου μάς ταξιδεύει στη Λέρο των πολιτικών εξόριστων, της διασποράς, μα και του ψυχιατρείου και μας ετοιμάζει λεριακές τυρόπιτες. Παράλληλα, κάνουμε νέες εγγραφές στο «Ημερολόγιο» της «σχεδίας».
Αυτά και άλλα πολλά στο τεύχος #82 της «σχεδίας» (Ιούνιος 2020), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 27 Μαΐου 2020.
Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (4,00€), το 62,5% (δηλαδή τα 2,50€) αφορούν απευθείας τον ίδιο τον πωλητή, εκ των οποίων τα 1,52€ ως απευθείας καθαρό έσοδο.
«Πάνω από 100 εφημερίδες δρόμου, 34 χώρες, 5 ήπειροι, 24 γλώσσες, 9.300 άστεγοι πωλητές κάθε μέρα, 21.000 άστεγοι πωλητές κάθε χρόνο, 2.000 εθελοντές, 5.000.000 αναγνώστες, 20.000.000 πωλήσεις για το 2017, που σημαίνει 2.300.000€ έσοδα μηνιαίως και 27.000.000€ ετησίως έσοδα για τους πωλητές παγκοσμίως και, συνάμα, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.insp.ngo).
ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!
Για περισσότερες πληροφορίες: Περιοδικό Δρόμου «σχεδία»
Φράγκων 24, 546 25 Θεσσαλονίκη
Νικίου 2, 105 60 Αθήνα
Τ: 2313 013605, 210 3314310, 213 0231220
www.shedia.gr
[email protected]
f: shedia.streetaper
tw: _shedia