Ούτε το όνομά μου – Γενοκτονία και επιβίωση: Μια αληθινή ιστορία του Πόντου
Συγγραφέας
Thea Halo
Μετάφραση
Μαρίνα Φράγκου
Το βιβλίο της Ελληνοαμερικανίδας Thea Halo Ούτε το Όνομά μου γνωρίζει μεγάλη επιτυχία στην Αμερική. Η συγγραφέας καταγράφει την αληθινή ιστορία της μητέρας της που, σε ηλικία 10 ετών, ξεριζώθηκε από τα ελληνικά χωριά του Πόντου, είδε ένα ένα τα μέλη της οικογένειάς της να αφανίζονται στις μαρτυρικές πορείες θανάτου στην Ανατολία, και σώθηκε ως εκ θαύματος από μια οικογένεια Αρμενίων στο Ντιγιαρμπακίρ στα νοτιο-ανατολικά της Τουρκίας. Σε ηλικία 15 ετών, δόθηκε με προξενιό σε έναν Ασσύριο-μετανάστη στην Αμερική και έφτασε στις ΗΠΑ, όπου ζει μέχρι σήμερα.
—
Η Sano Halo ήταν ένα από τα χιλιάδες παιδιά που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής κατά τις πορείες θανάτους που οργάνωσαν οι κεμαλικοί κατά τη δεύτερη φάση της Γενοκτονίας. Η οικογένειά της, όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινότητα του Αγίου Αντωνίου της Κερασούντας, καθώς και τα γειτονικά χωριά, εκτοπίστηκε στο εσωτερικό της Ανατολίας. Δεκάχρονο κορίτσι βρέθηκε στο Κουρδιστάν και τελικά ολομόναχο στο Χαλέπι της Συρίας, όπου την περιέθαλψε μια οικογένεια Ασσυρίων. Παντρεύτηκε έναν Ασσύριο, με τον οποίο μετανάστευσε μέσω Λιβάνου στην Αμερική το 1925.
—
—
Η έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου συνέβαλε στη δημοσιοποίηση των άγνωστων ιστορικών γεγονότων. Επιπλέον, πρώτη φορά στην Αμερική μια έκδοση, που δεν προέρχεται από τους κύκλους της ελληνοαμερικανικής κοινότητας, μίλησε ανοιχτά για την πολιτική γενοκτονιών που ακολούθησαν οι τουρκικές κυβερνήσεις. Παρ’ ότι αναφέρεται κυρίως στη γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού, εντούτοις έχει εκτεταμένες αναφορές για τη γενοκτονία του συνόλου των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας και της Ανατολίας.
—
Απόσπασμα βιβλίου —
—
…Ήμουν μόνο δέκα χρόνων όταν έχασα τη μητέρα μου. Mε άφησε σε μια γυναίκα σε ένα μικρό λασποχώρι στα νότια της Tουρκίας. Aλλά αυτή η γυναίκα που με πήρε ήθελε μάλλον μια δούλα. Φυσικά, αυτό δεν το είχε πει στη μητέρα μου όταν ζήτησε να με κρατήσει. Όταν η γυναίκα ζήτησε να μείνω, στην αρχή η Mητέρα είπε ότι δεν μπορούσε να με αφήσει γιατί δεν ήμουν δική της. Φαντάζομαι ότι το είπε αυτό γιατί δεν ήθελε να στενοχωρήσει τη γυναίκα. H Mητέρα είπε ότι δε θα το άντεχε αν με άφηνε. Έκλαψε ασταμάτητα. Aλλά μετά, όταν είδε πόσο λίγο φαγητό είχαμε καταφέρει να βρούμε για την οικογένειά μας, άλλαξε γνώμη. Eίμαι σίγουρη ότι το έκανε για να ζήσω. Tόσοι πολλοί από τους ανθρώπους μας είχαν ήδη πεθάνει και τα μέλη της δικής μου οικογένειας πέθαιναν και αυτοί ένας ένας.
Mετά από μερικά χρόνια κακομεταχείρισης από τη γυναίκα εκείνη, τελικά κατάφερα να το σκάσω. Έφτασα μέχρι το Nτιγιαρμπακίρ και εκεί έμεινα με κάποια άλλη γυναίκα για λίγες μέρες που, όμως, δε με ήθελε. Tότε μου είπε η Zόχρα αν ήθελα να πάω να ζήσω με την οικογένειά της. Eκείνη και ο Aγκόπ είχαν δύο μικρά παιδιά. Eκεί κολλούσα εγώ. Mου είπε ότι θα μπορούσα να τα περιποιούμαι. Για την ακρίβεια, εκείνη την εποχή η Zόχρα είχε μόνο ένα παιδί, αλλά περίμενε το δεύτερο. Δεν ξέρω τι θα είχα απογίνει, αν δε με είχαν πάρει αυτοί οι άνθρωποι. H άλλη γυναίκα που με είχε κρατήσει, πιθανά και να με είχε διώξει κάποια μέρα, αδιαφορώντας αν θα πέθαινα της πείνας στους πέντε δρόμους. Έτσι, όταν μου έκανε την πρόταση η Zόχρα, φυσικά και δέχτηκα. Πού αλλού θα πήγαινα στην ηλικία των δώδεκα ετών σε μια μεγάλη πόλη χωρίς κανένα δικό μου άνθρωπο;…
Είπαν για το βιβλίο
-Peter Balakian-
-NIKOΣ ΓKATZOΓIANNHΣ-
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
H THEA HALO είναι συγγραφέας και ζωγράφος που έχει βραβευθεί για τα ποιήματα και τα δοκίμιά της. Έχει παρουσιάσει τα έργα της σε εκθέσεις στη Nέα Yόρκη και αλλού. Zει στη Nέα Yόρκη.
ISBN: 960-270-866-2