Τα πάρτι και τα ξενύχτια δεν σημαίνουν πρόοδο…
Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Είμαστε ένας ατίθασος λαός, όπου ο φόβος κρατά μόνο για λίγο. Ένα ξεσηκωτικό σύνθημα και αμέσως μια ολόκληρη ορδή ανθρώπων κινείται αντίθετα από τη λογική και ξεχνά πολύ γρήγορα. Δεν βρισκόμαστε υπό υποδούλωση, μέτρα πήραμε για να προστατευτούμε από έναν εχθρό ύπουλο και αόρατο, θα ήταν κρίμα να χάσουμε έτσι, από αντίδραση, παππούδες και γιαγιάδες, παιδιά και νέους γιατί χάφτουμε το κουτόχορτο σαν πεινασμένα ψαρόπουλα.
Μπάστα, γενναίοι μου, δεν βαρεθήκατε πια να ξεσπάτε στις περιουσίες ανθρώπων που δεν γνωρίζετε καν; Για ποιο λόγο γίνονται αυτές οι επιθέσεις σε μαγαζιά, αυτοκίνητα, δρόμους και πλατείες, καταστρέφοντας, σε καιρό ειρήνης, ό,τι με κόπο έφτιαξαν συνάνθρωποί μας και τιμωρώντας τους με αυτόν τον τρόπο;
Η άποψή μου είναι ότι φταίει αυτό που μάθαμε, η καλοπέραση, το αραλίκι και η ατιμωρησία μιας νεολαίας που πιστεύει σε μια ζωή χωρίς κόπο και πείθεται από μεγαλοστομίες φτασμένων επαγγελματιών που ωφελήθηκαν από τις περιστάσεις και έγιναν σοφοί. Ξαφνικά αντιπροσωπεύουν την εντιμότητα, τις σωστές αρχές, τον σωστό λόγο. Θα έπρεπε να βγάλουν από πάνω τους τη δημοσιότητα και να αφήσουν να μιλήσουν οι πανεπιστημιακοί μας.
Οι άνθρωποι που έφαγαν τη ζωή τους πάνω στα βιβλία κι είναι φορτωμένοι με γνώσεις περασμένες από χίλια κύματα. Είναι αυτοί που ο λόγος τους μετράει, απαλλαγμένος από μικρότητες και ηλίθιες παρατηρήσεις σαν κι αυτές που θίγουν την εμφάνιση, την ομορφιά ή την ηλικία.
Καθοδηγήστε λοιπόν την παρασυρόμενη νεολαία στην πραγματικότητα και κάντε τους να καταλάβουν ότι τα πάρτι, τα ξενύχτια, η άκρατη ελευθερία που δημιουργεί προβλήματα στους νοικοκυραίους δεν σημαίνει πρόοδο, ούτε ιδέες απαλλαγμένες από το κατεστημένο. Μπορεί αυτό το κύμα της ανορθόδοξης λογικής να είναι η αιτία για τη μετάδοση αυτής της περίεργης επιδημίας που έστειλε 300.000 συνανθρώπους μας στον θάνατο.
Θα στείλουμε τα παιδιά μας, τον παρθένο καρπό της νεολαίας μας, στο σχολείο, και ενώ γονείς ηρεμούν για την επιτυχία αυτής της απόφασης, εσείς, άμυαλοι επαναστάτες μιας γλυκιάς πατρίδας, μας στέλνετε στο σκοτάδι της αμφιβολίας, της αγωνίας, που δεν μπορεί να πάψει να αναστατώνει τη μαθητιώσα νεολαία, που αγωνίζεται, και τους γονείς αυτής της γενιάς, που ήταν μοιραίο να αντιμετωπίσει την παράξενη πλευρά της ζωής.