Ν. Στραβελάκης: Συναίνεση και εκλογές με φόντο την κρίση
Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ,
Οικονομολόγου του Εθνικού
και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Είναι σαφές ότι από την προπερασμένη Κυριακή το πολιτικό σκηνικό άλλαξε. Η κυβέρνηση, κάτω από την πίεση της κρίσης αλλά και πολιτικών της φίλων, μοιάζει να εγκαταλείπει τα σχέδια πρόωρων εκλογών και να επικεντρώνεται, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, σε κάποιον ανασχηματισμό.
Είναι ενδιαφέρον ότι η μεταστροφή συνοδεύτηκε από τη συναίνεση των παρατάξεων ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ τόσο στον Δήμο της Αθήνας (εδώ στο συναινετικό κλίμα συμμετείχε και ο κ. Βουλγαράκης), όσο και στον Δήμο Πειραιά. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ συναίνεσαν στις προτάσεις της νεοδημοκρατικής πλειοψηφίας. Αξίζει να ρίξουμε μια προσεκτικότερη ματιά σε αυτές τις συναινέσεις και γιατί αφορούν σημαντικά θέματα και γιατί μπορεί να αποδειχτούν προάγγελος συναινέσεων σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο.
Στον Πειραιά η συναίνεση επετεύχθη γύρω από την επέκταση του λιμανιού με νέο βραχίονα για την υποδοχή κρουαζιερόπλοιων νέας γενιάς (δυναμικότητας 2.500 επιβατών). Είναι ένα έργο που έχει συναντήσει και συνεχίζει να συναντά σοβαρές αντιδράσεις. Συλλογικότητες της περιοχής αλλά και πολιτικά κόμματα και δημοτικές παρατάξεις θεωρούν ότι το έργο συνιστά αισθητική, περιβαλλοντολογική και αρχαιολογική καταστροφή για την Πειραϊκή.
Επιπλέον, χρηματοδοτείται κατά 95% από κοινοτικά κονδύλια, ενώ τα κέρδη του θα προσποριστεί η Cosco. Κοντολογίς, είναι ένα έργο άκαιρο, που δεν προσφέρει τίποτα στην τοπική κοινωνία και καταστρέφει μία από τις τελευταίες όμορφες γωνίες του Πειραιά. Τις θέσεις αυτές συμμεριζόταν μέχρι πρότινος και ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μπελαβίλας.
Όμως ξαφνικά όλα άλλαξαν όταν ο δήμαρχος κ. Μώραλης συγκάλεσε την Τετάρτη 13 Μαΐου σύσκεψη των παρατάξεων που συναινούν με την παρουσία της Cosco στο λιμάνι, αποκλείοντας έτσι τις παρατάξεις του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Εκεί ο κ. Μπελαβίλας έκανε γαργάρα τις επιφυλάξεις που είχε διατυπώσει κατά καιρούς και επανέλαβε σε ιδιαίτερα υψηλούς τόνους τη Δευτέρα 11 Μαΐου.
Όμως και στην Αθήνα τίποτα δεν μαρτυρούσε τη συναίνεση της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ «Ανοιχτή Πόλη» στο σχέδιο ανάπλασης του ιστορικού κέντρου, που εξήγγειλε ο κ. Μπακογιάννης. Το σχέδιο με τον τίτλο «Ο μεγάλος περίπατος» είναι εξίσου άκαιρο και άχρηστο, όπως ο λιμενοβραχίονας στο λιμάνι του Πειραιά.
Είναι ένα έργο που δεν αφορά τους κατοίκους και τους εργαζόμενους της πόλης, αλλά κάποιους τουρίστες, όταν και αν μας ξαναεπισκεφθούν. Το έργο στηρίζει αποκλειστικά κάποιους εργολάβους και μελλοντικά τους φίλους του κ. Μπακογιάννη, νέους ξενοδόχους της οδού Ερμού. Στις σημερινές συνθήκες της πόλης της κρίσης, που γεννά άστεγους, φτωχούς και που οι κάτοικοί της ασφυκτιούν από την έλλειψη ελεύθερων χωρών, η επιλογή ενός τέτοιου έργου συνιστά πρόκληση. Και όμως η «Ανοιχτή Πόλη» ξέχασε τις δηλώσεις ευαισθησίας που έκανε για τους οικονομικά αδύνατους όλο το προηγούμενο διάστημα και έσπευσε να τη στηρίξει.
Για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και για τις δημοτικές παρατάξεις Μπακογιάννη και Μώραλη τα παραπάνω δεν αποτελούν έκπληξη. Εντάσσονται στο πλαίσιο της πολιτικής αναβίωσης των έργων και της οικοδομής, που επειδή δεν φτούρησε, λόγω της απουσίας τραπεζικού συστήματος, περιορίστηκε σε έναν στενό κύκλο γνωστών και φίλων. Το ερώτημα είναι: Από πού προέκυψε η συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ; Στο κάτω κάτω αντιπολίτευση είναι και δεν έχουν κανέναν λόγο να στηρίξουν επιλογές τις οποίες δεν υποστήριζαν, τουλάχιστον για τον Πειραιά, ούτε όταν ήταν κυβέρνηση.
Η μόνη λογική εξήγηση μοιάζει να είναι ότι τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και στο επίπεδο των εγχώριων διαπλεκόμενων προκρίνονται σενάρια εθνικής συνεννόησης για την αντιμετώπιση της κρίσης. Βλέπετε, είναι πολύ δύσκολο τα μέτρα περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, που περιγράφει το πρωτοσέλιδο του «Βήματος» της προπερασμένης Κυριακής, να τα σηκώσει μόνη της η ΝΔ. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει με τίποτα την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, ενώ επιθυμεί διακαώς την αποδοχή του στα σαλόνια της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Έτσι, το πιθανότερο είναι να μπούμε σε μια περίοδο χτισίματος ενός συναινετικού κλίματος γύρω από επιμέρους θέματα, το οποίο θα επισημοποιηθεί όταν η χώρα θα προσφύγει, όπως προεξοφλούν οι περισσότεροι, στη πιστωτική γραμμή του ESM. Μέχρι τότε, σενάρια εκλογών θα πλησιάζουν και θα απομακρύνονται, συντηρώντας ένα κλίμα εκλογολογίας, για να καλύψουν την απουσία ουσιαστικής πολιτικής αντιμετώπισης της κρίσης.