Πριν επιστρέψουν οι πρόσφυγες στον ΕΒΡΟ

Πριν επιστρέψουν οι πρόσφυγες στον ΕΒΡΟ

Των
ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΗΠΟΥΡΟΥ*
[email protected]
και
ΠΑΣΧΑΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ*
pashalsf@gmail.com


Είναι γνωστή η άρνηση της Τουρκίας να αποδεχθεί μια πα-όμοια πρόταση. Αφού ναι μεν προσυπέγραψε το 1951 τη συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, όμως έθεσε και έναν αστερίσκο. Τον περιορισμό της αναγνώρισης προσφυγικού δικαιώματος και χορήγησης ασύλου, μόνο για Ευρωπαίους πολίτες που προέρχονται από τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, του οποίου είχε γίνει μέλος, δυο χρόνια νωρίτερα, το 1949.

Και επόμενα, η έκτοτε διαπίστευση και ταυτοποίηση προσφύγων από τρίτες χώρες, εκτός Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως π.χ. η Συρία κλπ, να υποχρεούται να γίνεται μόνον εκτός της Τουρκίας: Επικαλείται επίσης τα οικεία άρθρα διαδικασίας αναγνώρισης του προσφυγικού δικαιώματος, πάνω στα οποία βασίστηκε, όπως υπενθυμίζει, η προηγούμενη συμφωνία με την Ε.Ε. ύψους 6 δις Ευρώ.

Και φυσικά το ότι έχει προηγουμένως αναγνωρισθεί ως τρίτη χώρα ασφαλούς διέλευσης. Απέναντι λοιπόν σε όλα αυτά, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δια των Μέρκελ και Μακρόν, μπορεί να αντιτείνει στον Ερντογάν ότι προτίθεται να αγοράσει την αναγκαία έκταση στον καταυλισμό του Παζάρ κουλέ και να καλύψει τη δαπάνη κατασκευής του εν λόγω hotspot, αλλά και όποιων άλλων, που ούτως ή άλλως το πράττει, όπως και ό,τι άλλο απαιτηθεί οικονομικά για την επίτευξη της νέας συμφωνίας. Αν ο Ερντογάν το αρνηθεί και αυτό, τότε υπάρχει επίσης και η λύση της ενοικίασης.

Αν παρόλα αυτά συνεχισθεί η τουρκική άρνηση, τότε το λόγο θα έχουν οι νομικές υπηρεσίες της Ένωσης καθώς και τα Ευρωπαϊ-κά και τα διεθνή δικαστήρια. Και όχι μόνο για το συγκεκριμένο θέμα αλλά και για άλλα, εκ της εκκρεμούς Τουρκικής υποδικίας, που όμως δεν είναι του παρόντος. Εκείνο που μπορεί παράλληλα η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι να θέσει για άλλη μια φορά προ ευθυνών την τουρκική στάση που προσβάλει όλες τις αρχές του ανθρωπισμού, την ίση μεταχείριση και τα δικαιώματα των προσφύγων, όπως αυτά ορίζονται από τη συνθήκη της Γενεύης, καθώς και το χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ένωσης, και να απαιτήσει τη συμμόρφωση. Οπότε η δημιουργία hotspοt στο Παζάρ κουλέ, αλλά και αλλού, ούτως ή άλλως, θα μπει σε ένα καλό δρόμο, όντας πλησίον των ήδη καταυλισμένων προσφύγων και μεταναστών, στον ίδιο αυτό τόπο της παλιάς Ορεστιάδας.Έως τότε, ο Ερντογάν, ο διακινητής, ας τρώγεται με τα ρούχα του.

Πάντως ο Έβρος δεν πτοείται, όσες χιλιάδες απόπειρες ήπιων εισβολών και αν επιχείρησαν οι δήθεν πρόσφυγες μετά τζανταρμάδων, σε μεταμεσονύκτιες ή άλλες ώρες. Όσες απόπειρες και αν επιχείρησαν ποινικοί, υπό απόλυση, κρατούμενοι με την καύση δέντρων του δάσους των Καστανιών, ώστε να επιπέσουν επί του φράχτη και να τον καθαιρέσουν, πλην όμως ανεπιτυχώς, αφού και πάλι μηδέν εις το πηλίκο.

Αν πάλι η προχθεσινή αποχώρηση από την άλλη πλευρά του φράχτη έγινε λόγω κορωνοϊού, μια και σχεδόν απέτυχε η εξαγωγή στην Ελλάδα, είτε όγω υπακοής στα κελεύσματα του διακινητή τους. ενόψει προσδοκιών του για μια νέα συμφωνία με την Ε.Ε., είτε τέλος, ακόμη και αν πρόκειται να επιστρέψουν κάποια στιγμή δριμύτεροι, εμείς που ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΒΡΟ, ας τους κατευοδώσουμε. Ας πάνε στο καλό, όπως γράφεται και στην αψίδα της εξόδου από τις Καστανιές.

Και μακάρι την επόμενη φορά που θα επιστρέψουν στα σύνορα του Έβρου, όχι όλοι, αλλά οι πραγματικοί πρόσφυγες και μετανάστες, αντί του υπαίθριου καταυλισμού όπου διέμεναν επί ένα μήνα, να μπορέσουν να φιλοξενηθούν στο δομημένο έως τότε hotspot στο Παζάρ κουλέ.

Σε γειτονικό χώρο του οποίου, εκτός από τις υπηρεσίες της αρμοστείας και της Ε.Ε., θα φιλοξενούνται επίσης και οι υγειονομικές, για τον απαιτούμενο ιατρικό έλεγχο, λόγω κορωνοϊού


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
– Εμείς και ο Ερντογάν: Ο βίος και η πολιτεία του δεν μπορούν με καμιά κυβέρνηση να μας χαροποιούν…

– Η Ειρήνη με την Τουρκία περνάει από το Στρασβούργο

– Ένα τρίγωνο με τέσσερις πλευρές: Η Ελλάδα, η Τουρκία και η Πολιτική Γεωοικονομία

– Ο κορονοϊός διευρύνει την Τουρκική απειλή – Η περίπτωση του Έβρου


*Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}, ο δεύτερος υπήρξε Δήμαρχος Σουφλίου (1994-1998)

ΤΟ ΠΑΡΟΝ


Σχολιάστε εδώ