Δυστυχώς, απέναντι στον κορονοϊό δεν είναι μια γροθιά όλη η Ελλάδα
-Η ζωή του πολίτη είναι αδιατίμητη – Πάνω από τις κομματικές σημαίες είναι η πατρίδα
Κοντά δύο μήνες έμεινε όλη η χώρα κλεισμένη στο σπίτι. Με τον φόβο του κορονοϊού, μπήκε λουκέτο παντού. Έρημη χώρα ήταν απ’ άκρη σ’ άκρη η Ελλάδα. Πόλεις νεκρές, άδειοι δρόμοι. Μόνο με άδεια μπορούσες να πας για κάποια έκτακτη ανάγκη σου, που την αποδείκνυες με επίσημα χαρτιά, με τη βούλα κρατικής υπηρεσίας, αν ήθελες να βγεις από τον τόπο της μόνιμης κατοικίας σου. Κι αν η καραντίνα σε έπιασε εκτός της βάσης σου, έπρεπε να μείνεις υποχρεωτικά εκεί μέχρι να λήξει το απαγορευτικό. Τα αεροπλάνα και τα πλοία πηγαινοέρχονταν άδεια.
Ανοιχτά ήταν μόνο τα μαγαζιά που πουλάνε τρόφιμα, τα φαρμακεία και οι λαϊκές αγορές, και αυτά με αυστηρούς κανόνες.
Ταβέρνες, καφενεία, εστιατόρια, θέατρα, κινηματογράφοι, προποτζίδικα, όλα με το φίμωτρο του κορονοϊού. Η διαταγή μία και μόνο: Μένουμε Σπίτι… Παρέα με τον Σπύρο Παπαδόπουλο, να μας βομβαρδίζει με το μήνυμα: Μείνε στο Σπίτι. «Εγώ σας τα είπα και νίπτω τας χείρας μου», έλεγε με το δίκιο του… Και εδώ που τα λέμε, κατάφερε να κλείσει στο σπίτι σχεδόν όλη την Ελλάδα.
Τα μόνα ανοιχτά ήταν τα νοσοκομεία, το κύριο όπλο στη μάχη κατά του κορονοϊού. Όπλο που αποδείχθηκε ισχυρό, καθώς η Ελλάδα είναι από τις χώρες με τα λιγότερα θύματα.
Και αυτό σημαίνει πολλά, πάρα πολλά, γιατί για κάθε ζωή που κερδήθηκε αλλά και για αυτές που θα σωθούν στην πορεία δεν υπάρχει κόστος. Η ζωή είναι… αδιατίμητη.
Από την άλλη, όμως, με όλη αυτή την καραντίνα, υπό τη σκέπη της οποίας θα είμαστε για κάποιους μήνες (ευχόμαστε να είναι όσο τον δυνατόν λιγότεροι), οι οικονομικές απώλειες θα αυξάνουν. Μάλιστα, σε πολλά σπίτια τα αποθέματα που έχουν απομείνει λιγοστεύουν, παρά τις όποιες τονωτικές ενέσεις από το Δημόσιο Ταμείο… Αυτή, άλλωστε, είναι η κύρια αποστολή κάθε κυβέρνησης, που έχει το κλειδί της πατρίδας.
Και όταν ο εχθρός συλληφθεί –ευχόμαστε να είναι το συντομότερο–, θα πρέπει να γίνει ο λογαριασμός, να υπολογιστεί το κόστος του πολέμου κατά του κορονοϊού.
Το μήνυμα που προκύπτει από την επίθεση του κορονοϊού είναι ότι κάθε εχθρός πρέπει να βρίσκει απέναντί του τη χώρα μας, την Ελλάδα, ενωμένη, μια γροθιά. Όλες οι διαφορές παίρνουν αναστολή, μπαίνουν στο συρτάρι. Προέχει η ζωή του έλληνα πολίτη. Η πατρίδα και η ζωή του λαού είναι –και πρέπει να είναι– πάνω από κομματικές σημαίες.
Και εδώ ευθύνες έχει η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να είχε επιδιώξει τη συσπείρωση του πολιτικού κόσμου, βάζοντας στο ράφι τις όποιες διαφορές έχουν μεταξύ τους. Θα έπρεπε όλοι μαζί, μια γροθιά, να δώσουν τη μάχη απέναντι στον κορονοϊό και μόνο όταν αυτός εξολοθρευθεί να ασχοληθούν με τα κόμματά τους.