Στο απόσπασμα οι συνταξιούχοι!
Ήρθε ο κορονοϊός για να ρίξει την τελευταία σφαίρα κατά των ηλικιωμένων, των απόμαχων της ζωής, της τρίτης ηλικίας, των «περήφανων γηρατειών», όπως τα έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ήδη είχαν αρχίσει οι… μπηχτές, τα πικρόχολα σχόλια ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα δεν αντέχει οικονομικά να θρέψει τους ηλικιωμένους, που ζουν και πάνω από 80 χρόνια, ότι δεν φτάνουν τα λεφτά.
Και οι κυβερνώντες όλης της Γης άρχισαν να αναρωτιούνται τι θα κάνουν με τους συνταξιούχους, γιατί το κονδύλι του προϋπολογισμού δεν φτάνει όχι μόνο για τις συντάξεις αλλά και για τα έξοδα νοσηλείας τους.
Φτάνουν στο σημείο κυβερνήσεις να… συζητούν ότι στοιχίζει ακριβά η «τρίτη ηλικία». Με πρώτη την κυβέρνηση του άγγλου πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον. Που λέει ότι ζουν πολύ… Και ξαφνικά τον επισκέφθηκε ο κορονοϊός, από τα χέρια του οποίου γλίτωσε μεν χάρη στους γιατρούς και στις νοσοκόμες, όμως πήρε το μήνυμα τι θα πει ζωή, καθώς κανένας επί της Γης δεν μπορεί να προδικάσει πόσα χρόνια θα ζήσει…
Την απόδειξη την πρόσφερε ο «Guardian», με αφορμή ένα άρθρο που δημοσίευσε, στο οποίο «οι ηλικιωμένοι δαιμονοποιούνται, χειραγωγούνται και θεωρούνται βάρος για την κοινωνία στο Ηνωμένο Βασίλειο»!
Η δαιμονοποίηση δεν ήρθε τυχαία. Είναι αποτέλεσμα της ταύτισης των ηλικιωμένων, τα τελευταία χρόνια, με τη συνταξιοδότηση και τα επιβαρημένα ασφαλιστικά ταμεία, που δεν αντέχουν να καλύψουν το κόστος.
Και ξαφνικά ήρθε ο κορονοϊός να τους βγάλει από το αδιέξοδο, μειώνοντας την… πρωτοφανή αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης σε παγκόσμιο επίπεδο, συν το ότι δεν φτάνουν οι κλίνες των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες.
Τόσο καλά τα έχουν καταφέρει…
Οι ηλικιωμένοι με την αύξηση του μέσου όρου ζωής είναι βάρος για το σύστημα… Άλλωστε, ό,τι μπορούσαν να προσφέρουν, το πρόσφεραν πριν γεράσουν…