Π. Νεάρχου: Εποικισμός με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
-Συμπληρωματική της Στρατηγικής του Ερντογάν η πολιτική για την παράνομη Μετανάστευση
Tα 700 εκατ. ευρώ που εξήγγειλε η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, κατά την επίσκεψή της στον Έβρο, μαζί με την άλλη Ευρωπαϊκή ηγεσία, ότι θα δοθούν στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την παράνομη μετανάστευση, θα δοθούν τελικά για επιδόματα στους παράνομους μετανάστες, για τη δημιουργία νέων «δομών» στα νησιά και σ’ όλη τη χώρα, για ενοικίαση σπιτιών και ξενοδοχείων και γενικά για τη συνέχιση της ίδιας ολέθριας πολιτικής, που κατέστησε, εκ του μη όντος, την παράνομη μετανάστευση μέγα εθνικό θέμα.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, παρά την υπερηφάνεια που είχε δηλώσει προηγουμένως για τη μετατρεπόμενη σε «πολυπολιτισμική» Ελληνική κοινωνία, αναγκάσθηκε, μπροστά στην απροκάλυπτη μαζική επίθεση Ερντογάν στον Έβρο, με όπλο τους παράνομους μετανάστες, να ανακρούσει πρύμναν, να κλείσει την τελευταία στιγμή τα σύνορα και να καταγγείλει τον υβριδικό πόλεμο που διεξάγει η Άγκυρα κατά της Ελλάδος, με την εργαλειοποίηση των μεταναστών.
Η πολιτική αυτή, που χαιρετίσθηκε και επικροτήθηκε απ’ όλο τον Ελληνικό λαό και έδωσε απτά δείγματα νικηφόρας αντιμετωπίσεως του υβριδικού πολέμου του Ερντογάν, δεν μακροημέρευσε, δυστυχώς. Η αναστολή αποδοχής αιτήσεων ασύλου μόνο για έναν μήνα δεν παρετάθη. Στρώθηκε πάλι ο δρόμος για επιστροφή στα παλιά. Στο γνωστό δηλαδή γαϊτανάκι των δήθεν προσφύγων απ’ όλο τον πλανήτη, που δεν πρέπει να απωθούνται, αλλά να τυγχάνουν υποδοχής και να εξετάζεται ατομικά η περίπτωση του καθενός, διά της δικαστικής ουδού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κανείς ουσιαστικά να μην απελαύνεται, να μη γίνεται στην πράξη κανένας διαχωρισμός μεταξύ προσφύγων, όπως ορίζονται από τη Σύμβαση της Γενεύης, και μεταναστών και όλοι να διεκδικούν μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα.
Το μέγεθος του προβλήματος συγκαλύπτεται προσωρινά στο Αιγαίο, με τις περιπολίες και τις απωθήσεις που διενεργεί το Λιμενικό, στο πλαίσιο των μέτρων για τον έλεγχο του κορονοϊού και την αποτροπή σκόπιμης προωθήσεως από τον Ερντογάν παρανόμων μεταναστών προσβεβλημένων από τον κορονοϊό. Είχαμε, δυστυχώς, και τέτοιες απόπειρες, γεγονός που δείχνει ότι το καθεστώς αυτό δεν ορρωδεί προς ουδενός και ότι επιδίδεται όχι μόνο σε ασύμμετρο πόλεμο κατά της Ελλάδος με τους μετανάστες αλλά και σε βιολογικό πόλεμο κατά της χώρας.
Τίθεται το ερώτημα: Τι θα γίνει σε λίγο, όταν η χώρα θα εξέλθει επισήμως από την καραντίνα του κορονοϊού και θα επιδιώξει να ομαλοποιήσει τη διεθνή πρόσβαση σ’ αυτήν, για να προλάβει έστω και ένα μέρος της τουριστικής περιόδου; Θα αρχίσουν πάλι οι ακατάπαυστες «ροές» των δήθεν προσφύγων απ’ όλο τον κόσμο, που θα κραδαίνουν στο χέρι μια αίτηση ασύλου και τους οποίους η Ελλάδα δεν θα μπορεί να απωθήσει; Γι’ αυτό η αρμόδια Ευρωπαία Επίτροπος Ίλβα Γιόχανσον, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και ο Διεθνής Οργανισμός για τη Μετανάστευση (ΔΟΜ) ασκούν μεγάλες πιέσεις στην Ελληνική κυβέρνηση να μεταφέρουν στην «ενδοχώρα» τους λαθρομετανάστες που βρίσκονται στα νησιά, για να αποσυμφορηθούν τα νησιά και να βελτιωθούν, υποτίθεται, οι συνθήκες παραμονής; Ο πραγματικός όμως λόγος είναι για να δημιουργηθεί χώρος για τους καινούργιους αναμενόμενους, μετά την υπαναχώρηση της Ελληνικής κυβερνήσεως από την πολιτική του Έβρου και την επαναφορά της πολιτικής των ανοικτών συνόρων, με πρόσχημα το περιβόητο άσυλο.
Η επιχειρηματολογία είναι ίδια και στερεότυπη. Έχουμε υποχρεώσεις απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για την οποία το άσυλο είναι μέρος της κοινής της πολιτικής, όπως επίσης υποχρεώσεις απέναντι σε διεθνείς συμβάσεις για τους πρόσφυγες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μόνο η Ελλάδα έχει τέτοιες υποχρεώσεις; Γιατί δεν έχουν παρόμοιες «υποχρεώσεις» και δεν γίνονται στόχος, στο ίδιο μέτρο τουλάχιστον, οι άλλες, π.χ., Ευρωπαϊκές Μεσογειακές χώρες, όπως σήμερα η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία; Γιατί, π.χ., ο Αλγερινός παράνομος μετανάστης δεν πηγαίνει απέναντι στη Γαλλία και ο Μαροκινός απέναντι στην Ισπανία και έρχονται στην άλλη άκρη της Μεσογείου, στην Ελλάδα; Με ποια λογική είναι πρόσφυγας, στην Ελλάδα, με την έννοια της Συμβάσεως της Γενεύης για τους Πρόσφυγες, ο Πακιστανός, ο Αφγανός, ο κάτοικος του Κονγκό, της Αφρικής ή της Σομαλίας; Γιατί η Ελληνική κυβέρνηση εξετάζει συλλήβδην αιτήσεις από κάθε χώρα του κόσμου, όταν άλλες χώρες, μεταξύ αυτών και η Κύπρος, που δέχεται την ίδια υβριδική επίθεση από την Άγκυρα, καταρτίζουν κατάλογο «ασφαλών» χωρών, από τις οποίες δεν δέχονται υποβολή αιτήσεων ασύλου;
Στις 13 Φεβρουαρίου του έτους αυτού το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απεφάνθη ρητά, με αφορμή την προσφυγή δύο παρανόμων μεταναστών που είχαν απελαθεί συνοπτικά από τις Ισπανικές αρχές του ευρισκόμενου στο Μαρόκο Ισπανικού θύλακα Μελίλα, ότι ένα Ευρωπαϊκό κράτος έχει το δικαίωμα να απελάσει, ατομικά και μαζικά, μετανάστες που εισβάλλουν παράνομα στο έδαφός του. Είναι μια νομολογία που αφορά άμεσα τα Ευρωπαϊκά κράτη και δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τη μη αξιοποίησή της.
Δεν είναι όμως η έλλειψη νομικών επιχειρημάτων που δένει τα χέρια των Ελληνικών κυβερνήσεων, της σημερινής αλλά και της προηγούμενης. Είναι η ιδεολογική τους υποτέλεια. Είναι η ιδεολογική τους υποτέλεια σε ψευτοδιεθνιστικά ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης και η πολιτική τους υποτέλεια στις Βρυξέλλες, όπου τα πρόσωπα που διαμορφώνουν και ασκούν τις Ευρωπαϊκές πολιτικές για τη Μετανάστευση και το Άσυλο είναι κάτω από την επιρροή διεθνών κέντρων, που προάγουν, με ψευτοανθρωπιστικά προσχήματα, την αποδόμηση των εθνών, με εργαλείο, μεταξύ άλλων, τη μαζική παράνομη μετανάστευση. Σύμβολο αυτών των κέντρων και αυτών των πολιτικών είναι ο γνωστός Σόρος.
Ο ρόλος που διαδραματίζουν στην Ελλάδα φορείς όπως η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και ο Διεθνής Οργανισμός για τη Μετανάστευση είναι έξω από κάθε μέτρο, έξω από κάθε λογική και πλήττουν ευθέως την κυριαρχία της χώρας. Υπολαμβάνουν τη μεταναστευτική πολιτική και το άσυλο στην Ελλάδα ως δήθεν Ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική και συμπεριφέρονται ως κράτος εν κράτει, δημιουργώντας δομές, διαμορφώνοντας προγράμματα μόνιμης εγκαταστάσεως στην Ελλάδα των πάντων και διαχειριζόμενοι τα Ευρωπαϊκά κονδύλια που δίνονται δήθεν στην Ελλάδα.
Στην πραγματικότητα επιτελούν έργο εποικισμού της χώρας με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Οι φορείς αυτοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως είναι συνεπείς με την πραγματική πολιτική που υποστηρίζουν, ως πυλώνα της παγκοσμιοποίησης, με τη θεσμοθέτηση, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, της Διακηρύξεως του Μαρακές, ότι είναι δήθεν δικαίωμα του καθενός να μεταναστεύει και να πηγαίνει όπου θέλει και ότι είναι «υποχρέωση» της επιλεγόμενης χώρας να τον «υποδέχεται».
Το πρόβλημα είναι με την κυβέρνηση που εκλέγει ο Ελληνικός λαός για να τον αντιπροσωπεύει και να διαχειρίζεται την εθνική κυριαρχία και τα συμφέροντά του. Γιατί η Ελλάδα αποδέχεται αυτόν τον ρόλο, όταν οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες έχουν κλείσει τα σύνορά τους; Γιατί εμμένει σε μια αυτοκαταστροφική πολιτική ανοικτών συνόρων; Μήπως είναι μύθος η Τουρκική απειλή και ο υβριδικός πόλεμος κατά της Ελλάδος;
Το γεωτρύπανο «Γιαβούζ» έχει εισβάλει πάλι στην Κυπριακή ΑΟΖ, η Τουρκική άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» λαμβάνει χώραν νότια της Κρήτης και τα Τουρκικά αεροσκάφη επιδίδονται καθημερινά σε προκλήσεις πάνω από τα νησιά μας. Πώς είναι δυνατόν να έχει μια χώρα ανοικτά και ανεξέλεγκτα σύνορα με μια χώρα που την απειλεί απροκάλυπτα και επιδιώκει να αλλάξει τον πληθυσμό της με παράνομη εγκατάσταση Μουσουλμανικών μαζών στο έδαφός της, υπό το πρόσχημα του ασύλου;
Ο Ελληνικός λαός ας συναγάγει τα συμπεράσματά του και ας προετοιμασθεί για αγώνα σ’ ολόκληρη τη χώρα, κατά το πρότυπο της εξεγέρσεως των νησιών του Βορείου Αιγαίου. Η ακολουθούμενη πολιτική δεν αφήνει δυστυχώς άλλη διέξοδο.