Σώπα, ήδη σιώπησαν και οι καμπάνες…
Μετά το λουκέτο στις εκκλησίες, αποφασίστηκε… σίγαση και στις καμπάνες. Η απόφαση αποτελεί μέρος των… έξτρα μέτρων για την αντιμετώπιση του κορονοϊού…
Ένας… ορθολογιστής θα εκτιμούσε πως αποτελεί ένα «λογικό μέτρο», αφού… το σήμαντρο (μεταξύ άλλων) είναι το κάλεσμα του εκκλησιάσματος στην ιεροπραξία… Και αφού, λοιπόν, οι ναοί είναι κλειστοί και οι ιεροπραξίες γίνονται (όπου γίνονται) κεκλεισμένων των θυρών, γιατί να χτυπάνε οι καμπάνες, Μεγαλοβδόμαδο…
Θα ήταν μάταιο να τεθεί κάποιο αντεπιχείρημα… Μόνο το συμπέρασμα απαιτείται να ειπωθεί: Αυτές τις αποφάσεις τις λαμβάνουν άνθρωποι που καμία σχέση δεν έχουν με την Ορθοδοξία, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, για πιστούς και… απίστους.
Η εικόνα της δημόσιας ζωής και των εκφραστών της πολύ εύγλωττα σκιαγραφείται από έναν τίτλο κειμένου που αναρτήθηκε αναφορικά με το Άγιο Φως – προ των απαγορεύσεων ή για την ακρίβεια των… διευκρινήσεων από πλευράς κυβέρνησης.
«Το Άγιο Φως με… delivery». Ένας πιασάρικος και τόσο κυνικός τίτλος, που όμως αποτελεί το στίγμα της δημόσιας ζωής μας. Οι εκφραστές της είναι συνήθως πολύ προσεκτικοί όταν πρόκειται να αναφερθούν σε θέματα που αφορούν άλλα δόγματα –ε, θα έβαλε σ’ αυτό το χεράκι του και ο αντιρατσιστικός νόμος–, όταν όμως πρόκειται για την επίσημη θρησκεία του ελληνικού κράτους, τότε μοιάζει να παίρνουν το πράσινο φως, για να εξαντλήσουν ό,τι απωθημένο, ό,τι στάσιμο, ό,τι απολύτως παγωμένο (που, όμως, μεταφράζεται ως «ελευθερία έκφρασης») έχουν, πραγματικά, συσσωρεύσει στο μυαλό και στην ψυχή…
Και είναι, βεβαίως, αποτέλεσμα της δράσης των… χαρτογιακάδων (είδος απέθαντο) της κεντρικής διοίκησης, που… τακτοποίησαν το φετινό Πάσχα, όπως, προφανώς, θυμόντουσαν ότι το έκανε η μαμά τους στα παιδικά τους χρόνια…
Έλλη Μητακίδου