Την στιγμή που πολεμάμε τον κορονοϊό το ακραίο κόμμα DEB, μίλησε για «διακρίσεις» και «ρατσισμό»…
Άλλος κόσμος
Η αξιοποίηση κάθε μέσου για την πλήρωση ίδιων συμφερόντων ακούγεται παγερά τυπική, ωστόσο αποτελεί μια κοινή (και πικρή) αλήθεια στους… παροικούντες την Ιερουσαλήμ…
Χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο «χειρίστηκαν» την πανδημία στην περιοχή μας όλοι όσοι ηγούνται, με το αζημίωτο, της πολιτικής επεκτατισμού της Τουρκίας στη Θράκη…
Τον τόνο έδωσε το ακραίο κόμμα DEB, που πρώτο μίλησε για «διακρίσεις» και «ρατσισμό», όταν δημοσιοποιήθηκε το πρώτο κρούσμα κορονοϊού στον Εχίνο…
Βέβαια, το… ειδικό βάρος αυτών των δηλώσεων χρειάστηκε να το προσδώσει ο κύριος του Παρατηρητηρίου Δημητράς (ναι, αυτός που το τελευταίο του πραγματικά ηχηρό εγχείρημα ήταν η μήνυση που κατέθεσε προς τον… πατέρα Αντώνιο, κατηγορώντας τον για ρατσισμό), ο οποίος ανακάλυψε και βεβαίως εν συνεχεία (κατά την προσφιλή του τακτική) παγίωσε το «πλαίσιο κίνησης»…
Λέξεις και φράσεις (και εννοείται όχι έννοιες), όπως η δημοκρατία, τα μειονοτικά ανθρώπινα δικαιώματα, η ανελευθερία, η διάκριση και ο ρατσισμός-φασισμός, βγήκαν από τα χείλη ανθρώπων που εκπροσωπούν ακριβώς όλα τα παραπάνω…
Οπότε, μάλλον φυσικές ακούγονται οι απορίες, όπως εκφράστηκαν από τον βουλευτή Ξάνθης του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, κατά την επίσκεψη Χαρδαλιά στην Ξάνθη, μετά την επιβολή καραντίνας στον Εχίνο και γενικότερα στον Δήμο Μύκης…
Από το «με ποια κριτήρια αποφασίστηκε η καραντίνα στο χωριό» –υπονοώντας ότι αυτά μόνον επιστημονικά δεν ήταν–, μέχρι τις κατηγορίες περί κατασκοπείας της μειονότητας, εξαιτίας των drones που πέταξαν πάνω από το χωριό –χωρίς να ασχολείται με το γεγονός ότι αυτή είναι μια τακτική που ακολουθείται σε όλες τις περιοχές στην Ελλάδα που τίθενται σε καραντίνα–, ο βουλευτής Ξάνθης του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε και… θεσμικά τα ζητήματα, έχοντας και τις ευλογίες του κόμματος που εκπροσωπεί, αφού άσκησε αρχικά κριτική αναφορικά με τον κυβερνητικό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση της πανδημίας στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης…
Ο Ζεϊμπέκ και οι συν αυτώ προσπάθησαν να περάσουν το μήνυμα πως η Ελληνική Πολιτεία επιδίωκε να τιμωρήσει τους μουσουλμάνους – «Τούρκους» στην ελληνική Θράκη, στοχοποιώντας έναν αμιγώς μουσουλμανικό δήμο και δη τον γνωστό Εχίνο, που στη δεκαετία του ’90 αποτέλεσε αφορμή για ένταση και πόλωση μεταξύ των σύνοικων στοιχείων αλλά και πεδίο προβοκατόρικων ενεργειών από πλευράς εγκάθετων στις αρχές του 21ου αιώνα… (Όχι όμως γνωστός στον Χαρδαλιά, που δεν ήξερε ούτε και να τον προφέρει…)
Εκτός από τον Δήμο Μύκης και ο Δήμος Ξάνθης τέθηκε σε καραντίνα, ενώ… διά παν ενδεχόμενο, το γυμναστήριο της πόλης είναι έτοιμο να… υποδεχτεί 100 κρεβάτια (αχρείαστα να είναι)…
(Βέβαια, όταν και ο Δήμος Ξάνθης τέθηκε σε καραντίνα, ο βουλευτής της μειονότητας χρειάστηκε να σιωπήσει…)
Η εικόνα
Και ενώ τις προηγούμενες εβδομάδες, όπως έχουμε αναφέρει, οι 1.000 περίπου επαναπατρισθέντες σε Ξάνθη και Ροδόπη επέστρεφαν στα πάτρια εδάφη… ελεύθερα, οι επόμενες… φουρνιές ελλήνων πολιτών γίνονται βάσει των κανόνων που ορίζονται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Οικονομικοί μετανάστες στην Κεντρική Ευρώπη αλλά και φοιτητές από την Τουρκία επέστρεψαν στις αρχές της εβδομάδας και τέθηκαν σε καραντίνα σε ξενοδοχεία στην Αλεξανδρούπολη, την Κομοτηνή και την Ξάνθη, διαδικασία η οποία, όπως φαίνεται, θα συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα.
Οι επαναπατρισθέντες κάνουν το τεστ και στη συνέχεια, εάν είναι θετικοί, περνούν την καραντίνα των 14 ημερών, ενώ, όπως έγινε γνωστό, οι αρνητικοί έχουν τη δυνατότητα να παραμείνουν στα ξενοδοχεία ή να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Οι συνθήκες
Δεν είναι και τόσο εύκολο να κάνεις πράξη το «Μένουμε Σπίτι», γι’ αυτό και οι έλληνες πολίτες στην πλειοψηφία τους κάνουν την υπέρβαση (ίσως γιατί κανείς δεν περίμενε κάτι τέτοιο)…
Ο βαθμός δυσκολίας μιας τέτοιας κατάστασης μεγαλώνει για όλους αυτούς τους ανθρώπους που βιώνουν εγκλεισμό στις ξενοδοχειακές δομές, όχι μόνο στη Θράκη αλλά και σε όλη τη χώρα.
Οι υπηρεσίες που προσφέρονται, από την ξενοδοχειακή υποδομή έως την καθημερινή διατροφή και την ψυχολογική υποστήριξη, θα πρέπει να είναι έτσι σχεδιασμένες ώστε να ακουμπούν στις ανάγκες των έγκλειστων συνανθρώπων μας…
Έλλη Μητακίδου