Υπάρχει σχέδιο για την επόμενη μέρα; – Πόσο θα κρατήσει η φυλακή στο σπίτι;
-Υπάρχουν σκέψεις για χαλάρωση των μέτρων και, αν ναι, για πότε;
Καθώς η χώρα μπαίνει στο «δεκαπενθήμερο της φωτιάς» όσον αφορά την πανδημία, τα μέτρα της κυβέρνησης για την αποτροπή της διασποράς του ιού εντείνονται και αυξάνεται κατακόρυφα η αγωνία (ανησυχία) των πολιτών.
Και το ερώτημα όλων είναι ποιο θα είναι το μέλλον για τη χώρα αλλά και για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, αν και πότε θα λήξουν τα περιοριστικά μέτρα και θα βγει ο κόσμος από τη… φυλακή. Αλλά πρώτα και πάνω από όλα αν η κυβέρνηση έχει συγκεκριμένο σχέδιο για την επόμενη ημέρα. Αν στο Μέγαρο Μαξίμου και τα αρμόδια υπουργεία υπάρχουν σκέψεις και διεργασίες για το πότε θα αρθούν οι απαγορεύσεις στις μετακινήσεις. Αν θα υπάρξει δοκιμαστική περίοδος και με ποιους ακριβώς όρους θα είναι.
Ο κόσμος αγωνιά ακόμη για το τι θα γίνει με τις επιχειρήσεις που υποχρεώθηκαν να κλείσουν με απόφαση της κυβέρνησης, αν και πώς θα επανέλθουν, ρωτάει αν στην κυβέρνηση έχουν εκπονήσει σχέδια προκειμένου να ενισχύσουν τις επιχειρήσεις και να τις κρατήσουν εν ζωή προκειμένου να αποφευχθούν χιλιάδες απολύσεις.
Επιστήμονες από όλους τους κλάδους επισημαίνουν την ανάγκη ο κύκλος της πανδημίας να κλείσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα προκειμένου ο κόσμος να επανέλθει στην κατάσταση που ήταν πριν από την επέλαση του κορονοϊού. Οι πολίτες βιώνουν μια άνευ προηγούμενου καθημερινότητα, που προϊόντος του χρόνου γίνεται όλο και πιο δύσκολη και πιο επαχθής. Και κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσο θα αντέξουν.
Εγκλεισμός στο σπίτι, περιορισμοί στις μετακινήσεις, που γίνονται όλο και πιο ασφυκτικοί. Ψώνια στο σούπερ μάρκετ ή στο φαρμακείο με sms και άδεια από τον Χαρδαλιά. Γονείς, παιδιά κλεισμένοι επί 24ώρου βάσεως στα λίγα τετραγωνικά του σπιτιού ή του διαμερίσματος. Και από εκεί άγχος, εντάσεις, τριβές και κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας.
Κλειστά σχολεία και πανεπιστήμια, μαθητές, καθηγητές και δάσκαλοι χωρίς αντικείμενο και πρόγραμμα για τους επόμενους μήνες. Κλειστές επιχειρήσεις, μηδενικοί μισθοί και στο βάθος απολύσεις, ανεργία και φτώχεια. Τα χρήματα σε κάθε σπίτι τελειώνουν, ενώ οι υποχρεώσεις και οι ανάγκες τρέχουν, η αγωνία για το αύριο της οικογένειας μεγαλώνει. Όσοι δεν εργάζονται επειδή έβαλαν λουκέτο οι επιχειρήσεις και τα καταστήματα δεν ξέρουν αν θα έχουν δουλειά όταν τελειώσει η περιπέτεια με την πανδημία. Οι ιδιοκτήτες τους, πάλι (σ.σ.: επιχειρήσεων, καταστημάτων), δεν ξέρουν αν την επόμενη ημέρα θα έχουν πελάτες ή αγοραστές, καθώς τα εισοδήματα εκατομμυρίων Ελλήνων θα έχουν μειωθεί ή θα έχουν μηδενισθεί.
Μένουμε σπίτι, ως πότε θα αντέξει το σπιτικό…
…είναι το ερώτημα που μέρα με την ημέρα συζητιέται με όλο και μεγαλύτερη αγωνία σε κάθε νοικοκυριό. Τα αποθέματα λιγοστεύουν, χρήματα δεν μπαίνουν στο σπίτι, τα έξοδα τρέχουν, οι λογαριασμοί απλήρωτοι, το νοίκι για τις οικογένειες που δεν έχουν δική τους κατοικία πάει πίσω. Περικοπές σε όλα τα μέτωπα. Και όπου κι αν κοιτάξεις, δεν βλέπεις φως στον ορίζοντα, με την αγωνία της επιβίωσης καθημερινή και το αύριο άγνωστο.
Μένεις στο σπίτι και τι κάνεις; Βλέπεις τηλεόραση, ξεφυλλίζεις καμιά εφημερίδα, ένα βιβλίο, παίζεις χαρτιά, επισκέπτης δεν υπάρχει, έχεις οχυρωθεί στο σπιτικό σου, πειθαρχείς στις τηλεοπτικές συμβουλές του Σπύρου Παπαδόπουλου. Και μέχρι πότε θα αντέξεις κλεισμένος στο σπίτι, ανενεργός; Απαγορεύεται να κατέβεις στον δρόμο να περπατήσεις, να ξεμουδιάσεις.
Και μετά;
Κλεισμένος στο σπίτι. Έξω κυκλοφορεί ο κορονοϊός. Ο κίνδυνος, η απειλή…
Με την κατάρρευση του σπιτικού να μετράει μέρες…