Η χρεοκοπία της κυβερνητικής πολιτικής και ο «μαρτυριάρης» κ. Κύρτσος
Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ,
Οικονομολόγου του Εθνικού
και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Η κυβερνητική πολιτική στην οικονομία κινείται στον αστερισμό του αδιεξόδου της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ (26/3). Οι κυβερνητικές εξαγγελίες για επιδότηση των επιχειρήσεων σε βάρος των δημοσίων επενδύσεων, της δημόσιας υγείας και των κοινωνικών δαπανών εκτός από προκλητικά άδικες έχουν και ημερομηνία λήξης. Αυτό παραδέχθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό Open o ευρωβουλευτής της ΝΔ κ. Κύρτσος.
Ο κυβερνητικός ευρωβουλευτής είπε ότι τα χρήματα «που διαχειρίζεται η ελληνική κυβέρνηση» φθάνουν να καλύψουν τις φοροαπαλλαγές και τις επιδοτήσεις της μισθοδοσίας και του δανεισμού των επιχειρήσεων μέχρι «τέλος Μαΐου, άντε μέχρι τον Ιούνιο». Η διαπίστωση αυτή γεννά ένα σημαντικό οικονομικό αλλά και πολιτικό ζήτημα, με δεδομένη την άρνηση Γερμανών, Ολλανδών για έκδοση ευρωομολόγων: Πώς θα χρηματοδοτηθεί η κρίση;
Η απάντηση, στο περιβάλλον του ευρωμονόδρομου, για την Ελλάδα είναι μονοσήμαντη και οδυνηρή: Νέο Μνημόνιο που μπορεί να το πούνε και πιστωτική γραμμή. Ο κ. Κύρτσος το παραδέχθηκε έμμεσα όταν ζήτησε «εθνική συνεννόηση» για την αντιμετώπιση της κρίσης. Όπως θυμόμαστε όλοι, στην υπογραφή Μνημονίων και δανειακών συμβάσεων οι εταίροι-δανειστές απαιτούσαν πάντα τη δέσμευση της αντιπολίτευσης, καθότι οι συμβάσεις υπερβαίνουν τη θητεία μιας κυβέρνησης (τετραετία).
Φυσικά η συναίνεση δεν αφορά μόνο το τυπικό των συμβάσεων, αφορά κυρίως τη δημιουργία «μαύρου μετώπου» εφαρμογής οδυνηρών μέτρων, όπως οι περικοπές μισθών και συντάξεων. Το κλίμα έχει αρχίσει ήδη να διαμορφώνεται με τις περικοπές κατά 50% των μισθών σε κατηγορίες εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα και τις διαρροές για επέκταση του μέτρου και στον δημόσιο τομέα.
Το βασικότερο όμως είναι ότι η όξυνση της κρίσης λόγω κορονοϊού επιχειρείται να αντιμετωπισθεί με μέτρα που απέτυχαν να αντιμετωπίσουν την κρίση που ξέσπασε το 2007 – 2008. Η πριμοδότηση της κατανάλωσης, γιατί αυτή είναι συνισταμένη των κυβερνητικών μέτρων, δεν οδηγεί πουθενά ιδιαίτερα σε οικονομίες με ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο όπως η ελληνική.
Μάλιστα, με δεδομένη την εξέλιξη στον τομέα του τουρισμού, λόγω της επιδημίας, οι πιέσεις θα επεκταθούν και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (το εμπορικό ισοζύγιο συν το ισοζύγιο υπηρεσιών), κάτι που κάνει τις πολιτικές πριμοδότησης της κατανάλωσης πλήρως αναποτελεσματικές. Είναι κάτι που είχε επισημανθεί από την εποχή των επιδομάτων της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ.
Στις παρούσες συνθήκες μια πολιτική δημοσίων επενδύσεων θα είχε σημαντικό αποτέλεσμα για την παραγωγή και την απασχόληση, αν αφορούσε άμεσες κρατικές επενδύσεις, κρατικοποιήσεις τραπεζών και εργατικό έλεγχο. Όμως ακόμα και η σκέψη μιας τέτοιας πολιτικής έχει αποκλειστεί από το περιβάλλον του ευρωμονόδρομου, όπως φάνηκε περίτρανα και στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ.
Σε αυτές τις συνθήκες οι πολιτικές εξελίξεις είναι αναπόφευκτες. Στην κυβέρνηση οι αντιδράσεις είναι ποικίλες. Κάποιοι, όπως ο κ. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, δεν διστάζουν να εκφράσουν την απογοήτευσή τους για τη στάση της ΕΕ. Άλλοι συμβουλεύουν τον κ. Μητσοτάκη να πάει σε εκλογές και να συζητήσει το Μνημόνιο αφού, υποτίθεται, τις κερδίσει.
Προς το παρόν πάντως η πολιτική του επικοινωνιακού επιτελείου του Μαξίμου είναι να κρατήσει το θέμα χαμηλά και να προβάλει όσο μπορεί περισσότερο τα κυβερνητικά μέτρα απομόνωσης για την αντιμετώπιση της επιδημίας. Είναι τόσο μεγάλη η αγωνία να παρουσιαστούν τα μέτρα ως μεγάλη επιτυχία που τα κανάλια προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλοι οι λαοί πλην των Ελλήνων υποφέρουν λόγω της ολιγωρίας των κυβερνήσεών τους. Αυτά μάλιστα ενώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρίθουν από τις καταγγελίες νοσοκομειακών γιατρών για ελλείψεις σε προσωπικό, υλικά και μέσα προστασίας.
Τραγικότερη από την επικοινωνιακή διαχείριση των εξελίξεων από την κυβέρνηση είναι πάντως η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ. Τα στελέχη του, ίσως και λόγω συζητήσεων εκτός Ελλάδας, μοιάζει να το έχουν «δέσει» ότι θα συγκυβερνήσουν το επόμενο διάστημα με τη Νέα Δημοκρατία.
Είναι τέτοια η βεβαιότητα που ο κ. Τσακαλώτος εξανέστη με τον επιθετικό τόνο του κ. Σταϊκούρα στη Βουλή και του είπε: «Συναίνεση, κύριε Σταϊκούρα, είναι να καταθέτουμε προτάσεις ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες… Οι στιγμές είναι κρίσιμες για να ακούγονται χιλιοειπωμένα επιχειρήματα…». Να διαβεβαιώσω πάντως και τους δύο ότι οι όποιες εξελίξεις ακολουθήσουν δεν θα καθοριστούν από τους ίδιους αλλά από αποφάσεις που θα παρθούν εκτός Ελλάδας, με βάση τις λαϊκές αντιδράσεις εντός Ελλάδας.