Η μεγάλη ήττα της Ευρωπαϊκής Ένωσης
-Πιάστηκε στον ύπνο για άλλη μια φορά
Εκείνοι οι μεγάλοι οραματιστές που πάλεψαν χρόνια για να βάλουν τις βάσεις μιας Ενωμένης Ευρώπης δεν φαντάζονταν την εικόνα της ΕΕ που ζούμε σήμερα. Δεν είχαν στο μυαλό τους μια Ευρώπη που θα είναι κολαούζος της Αμερικής, το παιδί για όλες τις δουλειές, που λέει πάντα: Ό,τι διατάξει το αφεντικό.
Το πρώτο βήμα έγινε με τη δημιουργία στις 25 Μαρτίου 1957 της ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) από 6 χώρες: Βέλγιο, Δυτική Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Ιταλία και Ολλανδία. Η συνέχεια ήταν η ίδρυση, μετά από πολύχρονες διαπραγματεύσεις μεταξύ των «μεγάλων» ευρωπαίων ηγετών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1η Νοεμβρίου 1993.
Τη… γέννηση συνυπέγραψαν οι παρακάτω 12 χώρες: οι 6 της ΕΟΚ και οι Δανία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Πορτογαλία και Ισπανία. Από τότε μέχρι και σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρότι είχε και μεγάλους ηγέτες, που έβλεπαν μπροστά και απείχαν μίλια σε κύρος και προσωπικότητα από τους σημερινούς ηγέτες, αυτούς που αποφασίζουν για το «αύριό» της, ποτέ δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο όχι μόνο στη γειτονιά μας αλλά και στις εξελίξεις στο παγκόσμιο γήπεδο.
Δυστυχώς, η ίδια κατάσταση ισχύει και σήμερα. Και οι θεωρούμενες μεγάλες χώρες από τα 27 κράτη-μέλη φρόντιζαν και φροντίζουν μόνο για «τα του οίκου τους» και από κει και πέρα γαία πυρί μειχθήτω… Ας πάει και το παλιάμπελο, αρκεί να μην είναι το δικό τους…
Αυτό εκμεταλλεύθηκε ο κορονοϊός. Βρήκε τις πόρτες αφύλακτες, αφού η ΕΕ ήταν ανοχύρωτη ακόμη και όταν γινόταν ο χαμός στις χώρες από τις οποίες περνούσε ο ιός. Βρήκε πρόσφορο έδαφος και ξεφύτρωσε ο πανικός.
Αυτή είναι η κατάληξη των οραματιστών μιας Ενωμένης Ευρώπης.
Μια Ευρώπη ανίκανη να προστατεύσει «τα του οίκου της»…
Κατάντησε να είναι το παιδί για όλες τις δουλειές του αμερικανικού μαγαζιού… ενώ θα έπρεπε να είχε τον αποφασιστικό λόγο για τη δημιουργία ενός άλλου κόσμου.