Δημήτρης Κοντογιάννης: Το ρεμπέτικο θέλει μαστοριά…

«Έβγαινα από μικρός στα πανηγύρια στη Βοιωτία. Είχα πρόσβαση μέσω ενός θείου μου και τραγούδαγα με θρύλους όπως η οικογένεια Σούκα, η οικογένεια Χαλκιά κ.τ.λ. Όταν ήλθα στην Αθήνα, ως νέος ήθελα να αποποιηθώ το δημοτικό και τραγούδαγα Νέο Κύμα στις Εσπερίδες του Γιάννη Αργύρη. Δεν είχα κατανοήσει την αξία του δημοτικού.

Τότε μπαίνω στην υπάρχουσα παρέα του αδελφού μου Γιώργου και του Μανώλη Δημητριανάκη. Είχαν έναν κύκλο διανοούμενων αριστερών συλλεκτών και είχαν ανακαλύψει την πραγματική αξία του ρεμπέτικου. Είχαν καταλάβει πως ήταν ένα ζυμωμένο είδος με την κοινωνία. Παράλληλα με τις μπουάτ όπου δούλευα, με φωνάζανε και άρχισα να μαθαίνω ρεμπέτικα που αρχικά δεν μου άρεσαν πολύ, αλλά μπαίνω και καταλαβαίνω πως αυτό έχει βαθιά ρίζα.

Αντιλαμβάνομαι πως ως τεχνική ήθελε μαστοριά, πολλή τεχνική, να πω τις νότες που έλεγε ο παλιός τραγουδιστής. Ήταν αρχιμάστορες όλοι. Με βοήθησε πως είχα τεχνική του δημοτικού βιωματικά, άρχισα τότε να ασχολούμαι με το παραδοσιακό».

Υπογραφή: Δημήτρης Κοντογιάννης, τραγουδιστής και μουσικός

Φωτό: parapolitika.gr