Πόσο μικροί φαντάζουν οι ηγέτες μπροστά στον κορονοϊό…
Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ
«Μένουμε σπίτι»! Αυτή η φράση θα σημαδεύει για πάντα τις ζωές μας. Θα περάσουν χρόνια και θα φαντάζει σαν ταινία θρίλερ η βαθιά κρίση που έκανε τον άνθρωπο να νιώσει τι σημαίνει απώλεια.
Για πρώτη φορά μπήκε μια τροχοπέδη στις παράλογες απαιτήσεις, στην έλλειψη σεβασμού στην ίδια τη ζωή, στην απαξία κάθε είδους συναισθήματος. Έλειψε η καλοσύνη, η αγάπη, η τρυφερότητα και τη θέση τους πήραν ένστικτα ανθρώπων μεγαλωμένων, θαρρείς, σε πόλεις και χώρες χωρίς ιστορία, χωρίς αξίες, χωρίς προσδοκίες. Εκείνο που είχε περάσει ήταν ο τραμπουκισμός μιας μερίδας ανθρώπων που πίστευαν ότι μπορούσαν να εξουσιάσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνομήλικούς τους, να παίζουν με τη ζωή, κυρίαρχοι ενός παιχνιδιού με τον ίδιο τον Πλάστη, μ’ αυτόν που τους χάρισε το υπέρτατο αγαθό και καθιέρωσε μια κοινωνία αλληλοβοήθειας με σεβασμό στη φύση.
Και εκείνη η φύση, πόσο ποδοπατήθηκε. Τη λεηλάτησαν παίρνοντάς της την ανάσα, αφήνοντας δάση πολύτιμα καμένα, κουφάρια μιας αλόγιστης εκμετάλλευσης, ρύπαναν τη θάλασσα, έσκαψαν τη γη μέχρι τα ατελείωτα βάθη της, ρουφώντας τους χυμούς της, και κόντεψαν να εξαφανίσουν τη ζωή του βυθού, που είναι σαν να αναστήθηκε. Καθάρισαν, λέει, τα νερά στη Βενετία και μικρά ψαράκια φάνηκαν σ’ εκείνα τα νερά που ήταν σκέτος βούρκος. Ο ουρανός καθάρισε, καταγάλανος, και τα δένδρα συνέχισαν να ανθίζουν γιατί έρχεται η άνοιξη. Όμως έπρεπε να αλλάξει η ζωή μας με την εκατόμβη χιλιάδων ανθρώπων, που δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στον θυμό αυτού του καινούργιου ιού, του Covid-19.
Θα μπορούσαμε μήπως να στείλουμε σ’ αυτούς που υποφέρουν το φως της δικής μας σκέψης, για να δυναμώσει τις αντιστάσεις τους στον αγώνα που κάνουν μαζί με τους αγγέλους για βοήθεια. Πενθούμε τον χαμό των συνανθρώπων μας. Πόσο μικροί φαντάζουν οι ηγέτες του κόσμου μπρος σ’ αυτόν τον εχθρό, που δεν μπορούν να τον παραβγούν στη δύναμη και πόσο αστείος είναι ο Ερντογανάκος μας, που εξακολουθεί να παριστάνει τον πορθητή και να αποφασίζει ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν, βομβαρδίζοντας και σκοτώνοντας ψυχές σε χώρες κυρίαρχες της γης τους. Πόσο κουτός και γελοίος φαντάζει δεν το ξέρει βέβαια, αλλιώς θα σταμάταγε να προκαλεί μέχρι σήμερα τα ναυτικά μας και χερσαία σύνορα.
Πόσο λίγο σέβεται τους ίδιους τους πολίτες του, βάζοντάς τους σε μια διαδικασία διαφορετική από αυτήν που περνά όλη η Γη; Θαρρεί ότι είναι άτρωτος μπροστά σε ό,τι συμβαίνει. Εύχομαι ο λαός του να μη βασανιστεί από αυτήν τη δοκιμασία με έναν εχθρό αόρατο και ο ίδιος να μην ονειρεύεται, σαν τον Δον Κιχώτη, εχθρούς τους ανεμόμυλους της τουρκικής επικράτειας.