Σεισμός και δέος στον κόσμο από τον κορονοϊό
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Συγκριτικά με άλλες χώρες, η κατάσταση της Ελλάδος σε σχέση με τον κορονοϊό είναι ελπιδοφόρα. Αντέδρασε, ευτυχώς, γρήγορα και πήρε προφυλακτικά μέτρα. Χάριτες οφείλονται στον καθηγητή Τσιόδρα αλλά και άλλα στελέχη του ιατρικού συστήματος, που συμβούλευσαν σωστά την κυβέρνηση και εξειδίκευσαν τα αναγκαία μέτρα τα οποία έπρεπε να παρθούν.
Η κρίση έφερε στο φως της δημοσιότητας τις τεράστιες ελλείψεις του Εθνικού Συστήματος Υγείας και τις μεγάλες ζημίες που υπέστη από τις άγριες περικοπές των Μνημονίων. Έφερε όμως ταυτόχρονα στο φως την αναγκαιότητα του Συστήματος για τη συλλογική περίθαλψη του λαού και την αντιμετώπιση της επιδημίας και σκόρπισε στον αέρα σαν φθινοπωρινά φύλλα τις νεοφιλελεύθερες ανοησίες και υπερβολές που είχαν στοχοποιήσει το ΕΣΥ και επεδίωκαν την υπονόμευση και την περιθωριοποίησή του.
Η κρίση όμως ενεργοποίησε, όπως και έναντι της εξωτερικής απειλής στον Έβρο, τα ανακλαστικά της εθνικής αλληλεγγύης, που εκδηλώθηκαν μ’ ένα κύμα δωρεών από εταιρείες, οργανισμούς και ιδιώτες για την κάλυψη των πιο επειγουσών αναγκών. Δημιούργησε επίσης το αναγκαίο κλίμα εθνικής ομοψυχίας για την εφαρμογή μέτρων αυτοπεριορισμού και πειθαρχίας, που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αδιανόητα.
Δεν διαφεύγει, βεβαίως, κανενός ότι η Ελλάδα εδώ και πάνω από δέκα χρόνια δεν είναι μια κανονική, υπό οικονομικούς όρους, χώρα. Έχει πληγωθεί βάναυσα από τα Μνημόνια και τον ζυγό των υπερπλεονασμάτων, την ασφυκτική έλλειψη ρευστότητας και την υψηλή φορολογία, που καταπνίγει κάθε προσπάθεια ανακάμψεως και επιστροφής σε μια σχετική ομαλότητα. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι το υψηλό τίμημα που καλείται τώρα να πληρώσει με την κρίση του κορονοϊού είναι ιδιαιτέρως οδυνηρό και δυσβάστακτο. Πολύ περισσότερο όταν η νέα κρίση πλήττει καίρια έναν τομέα, τον τουρισμό, που λειτούργησε ως βαλβίδα οξυγόνου για την αντιμετώπιση της κρίσεως.
Όλοι αναρωτιούνται πόσο χρόνο θα διαρκέσει η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που δημιούργησε ο κορονοϊός και επιμετρούν τις οικονομικές απώλειες σύμφωνα με τον χρόνο αυτό. Στην περίπτωση όμως του τουρισμού ο χρόνος επιμετρείται με μια ολόκληρη περίοδο. Τίθενται παραλλήλως ερωτήματα για το πόσο η κρίση αυτή και οι αβεβαιότητες που δημιούργησε θα επηρεάσουν μακροπρόθεσμα, σε δομικό βάθος, τις τάσεις και την έκταση του διεθνούς τουρισμού.
Η κρίση θέτει στη βάσανο της δοκιμασίας ιδέες και αντιλήψεις για την πραγματικότητα και από την άποψη αυτή λειτουργεί μαζικά και ως αποκάλυψη και καταλύτης για τη διαμόρφωση νέων ιδεών, αντιλήψεων και πεποιθήσεων. Όλοι, και ιδιαιτέρως οι χώρες που πλήττονται περισσότερο, όπως η Ιταλία, θέτουν σήμερα το ερώτημα: Πού είναι η Ευρώπη για να έρθει σε αρωγή; Η αλήθεια είναι ότι, εφόσον έχουν πληγεί όλες οι χώρες και αγωνίζονται, η καθεμιά χωριστά, για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, δεν έχουν πλεόνασμα δυνάμεως για να συντρέξουν και τις άλλες χώρες.
Αυτή θα ήταν μια ανάγνωση των πραγμάτων, εάν δεν συνέτρεχε και μια άλλη διαπίστωση εξόχως ελλειμματικής Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Έξι διακεκριμένοι Γερμανοί οικονομολόγοι, μερικοί από τους οποίους είναι σύμβουλοι της Γερμανικής κυβερνήσεως, υπέγραψαν κοινή δήλωση με την οποίαν υποστηρίζουν την έκδοση Ευρωομολόγου, ύψους 1 τρισ. ευρώ, για την αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της κρίσεως του κορονοϊού.
Στη Σύνοδο του Eurogroup, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών απέρριψε ασυζητητί την ιδέα. Το θέμα επανετέθη στη Σύνοδο Κορυφής της 26ης Μαρτίου, από εννέα αρχηγούς κρατών, που συνυπέγραψαν κοινή επιστολή προς τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Μεταξύ αυτών ο Πρόεδρος της Γαλλίας και ο έλληνας πρωθυπουργός.
Η Γερμανία, δυστυχώς, είναι αμετακίνητη στην άρνηση οποιασδήποτε κοινοτικοποιήσεως του χρέους, που θα εξέφραζε στην πράξη την αρχή μιας πραγματικής Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Αποδέχεται μόνο ποσοτική χαλάρωση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που ενισχύει τη ρευστότητα, και δανειακές διευκολύνεις προς τις χώρες-μέλη που τις έχουν ανάγκη, εκ μέρους του ειδικού Ευρωπαϊκού Οργανισμού ESM και πάντοτε υπό δεδομένους όρους, δηλαδή Μνημόνια.
Δεν αποτελεί γι’ αυτό έκπληξη η οργή που εκδηλώνεται στην Ιταλία κατά της Ευρώπης, που παίρνει μαζικά τη μορφή της υποστολής της σημαίας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και της ανυψώσεως στη θέση της της σημαίας της Κίνας και της Ρωσίας. Οι δύο αυτές χώρες είναι αυτές που έσπευσαν να βοηθήσουν την Ιταλία, ιδίως η δεύτερη, η οποία κινητοποίησε για τον σκοπό αυτό ολόκληρες μονάδες αντι-βιολογικού πολέμου του Ρωσικού στρατού και έστησε πραγματική αερογέφυρα για τη μεταφορά στην Ιταλία ιατρικών εφοδίων και εξοπλισμού αντι-βιολογικού πολέμου και απολυμάνσεως.
Κατά τις προηγούμενες ημέρες, ήταν προγραμματισμένη στην Ευρώπη μεγάλη άσκηση του ΝΑΤΟ, για τις ανάγκες της οποίας μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη και πολλές χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες. Η άσκηση δεν πρόλαβε να εξελιχθεί, εκτός από ένα μικρό τμήμα της στη Νορβηγία. Παρενεβλήθησαν οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί του κορονοϊού, που τη ματαίωσαν. Είναι τραγική όμως ειρωνεία, ο υποτιθέμενος εχθρός, η Ρωσία, στο σενάριο της ασκήσεως του ΝΑΤΟ, να είναι αυτός που έρχεται τελικά, με εξοπλισμό του Ρωσικού στρατού, να βοηθήσει την Ιταλία, χώρα του ΝΑΤΟ, να αντιμετωπίσει τον κορονοϊό και τις εκατόμβες των νεκρών.
Είναι ένα δείγμα του μεγάλου παγκόσμιου σεισμού που φέρνει η πανδημία του κορονοϊού και του δέους που προκαλεί σε χώρες που θεωρητικά βρίσκονται ακόμη στην κορυφή της πυραμίδας των αναπτυγμένων χωρών. Η κρίση του κορονοϊού δείχνει ανάγλυφα πού οδηγεί η παράνοια της παγκοσμιοποίησης, την οποίαν μερικοί παλαιοημερολογίτες και στη χώρα μας προσπαθούν ακόμη να τη δικαιολογήσουν, κάνοντας λόγο για παγκόσμια δημοκρατική διακυβέρνηση!
Ασφαλώς, για κάθε νουνεχή άνθρωπο είναι προφανές ότι η δήθεν «δημοκρατική» παγκόσμια διακυβέρνηση είναι το παραμύθι του αιώνα. Αυτοί που επιδιώκουν την παγκόσμια διακυβέρνηση είναι αυτοκρατορικού τύπου κέντρα ολιγαρχίας και πλούτου και όχι εκφραστές δημοκρατικής εξουσίας και λαϊκής κυριαρχίας. Βλέπει, π.χ., κανείς μια χώρα όπως οι ΗΠΑ, που είναι η οικονομικά ισχυρότερη χώρα του κόσμου, να είναι υποχρεωμένη να εισαγάγει από το εξωτερικό (την Κίνα και την Ινδία) το 97% των φαρμάκων και του φαρμακευτικού υλικού που έχει ανάγκη.
Οι περισσότερες εταιρείες που τα παράγουν είναι Αμερικανικές. Μετανάστευσαν όμως στο εξωτερικό με την παγκοσμιοποίηση, για να έχουν πολλαπλάσια κέρδη, παράγοντας στο εξωτερικό, όπου το κόστος εργασίας είναι πολύ χαμηλό και εξάγοντας στις ΗΠΑ και άλλες χώρες. Το ιδιωτικό κέρδος των εταιρειών και των ιδιωτών αντιμάχεται το εθνικό και δημόσιο συμφέρον.
Η προπαγάνδα κατά του εθνικού κράτους, ως δήθεν ιστορικά παρωχημένου, διαψεύδεται παταγωδώς από την κρίση του κορονοϊού. Όλες οι χώρες στρέφονται προς το εθνικό κράτος, την εθνική αλληλεγγύη και τον πατριωτισμό των πολιτών τους για να τους κινητοποιήσουν σε κοινό αγώνα κατά του κορονοϊού αλλά και για την ανάκαμψη που θα τεθεί στη συνέχεια.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση απέτυχε και στην κρίση αυτή να επιδείξει αλληλεγγύη στους τομείς εκείνους, τουλάχιστον, που μπορεί να το κάνει. Το μεγάλο εμπόδιο αποδείχθηκε, για μια άλλη φορά, η Γερμανία, η οποία βολεύεται με τη σημερινή κατάσταση, που υποστηρίζεται από την παγκοσμιοποίηση.
Στο μέτρο που η παγκοσμιοποίηση επιτρέπει στη Γερμανία, ως ανταγωνιστική βιομηχανική χώρα, να βρίσκει παγκόσμιες διεξόδους για την προώθηση των προϊόντων της, υποβαθμίζει την ανάγκη προωθήσεως στην Ευρώπη της πολιτικής ενοποιήσεως με οποιονδήποτε τρόπο, που θα συνεπαγόταν για τη Γερμανία μεγαλύτερη οικονομική συμβολή στο κοινό Ευρωπαϊκό εγχείρημα.
Η κρίση του κορονοϊού διαταράσσει τις παγκόσμιες αλλά και τις Ευρωπαϊκές ισορροπίες. Είναι βέβαιο ότι ο κορονοϊός, μαζί με την τραγωδία των θυμάτων και την οικονομική κρίση, θα γίνει και καταλύτης διεθνών και Ευρωπαϊκών εξελίξεων. Για την Ελλάδα δεν υπάρχει μόνο το θέμα του κορονοϊού και της επερχόμενης νέας οικονομικής κρίσεως. Υπάρχουν, δυστυχώς, και δύο πολύ μεγάλα άλλα θέματα: Οι Τουρκικές προκλήσεις και διεκδικήσεις και το δέον γενέσθαι για το άλλο εθνικό θέμα, που αφρόνως δημιουργήθηκε εκ του μη όντος, το μεταναστευτικό, που προσλαμβάνει διαστάσεις υβριδικού πολέμου κατά της Ελλάδος.