Ο μεγάλος σχεδιασμός του Ερντογάν για Ελλάδα και Κύπρο
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Ευτυχώς, η Ελληνική πλευρά δεν αιφνιδιάσθηκε στον Έβρο. Συνειδητοποίησε αστραπιαία, μέσα από την πρόκληση του Ερντογάν στον Έβρο, αυτό που έπρεπε να είχε αντιληφθεί από χρόνια. Ο εκβιασμός του Ερντογάν στο μεταναστευτικό είναι συνυφασμένος με την πολιτική των ανοικτών συνόρων και τη σκόπιμη σύγχυση μεταξύ προσφύγων και παρανόμων μεταναστών.
Κυριαρχούσε η θεωρία ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε δήθεν να ελέγξει τα σύνορά της και ότι αυτά έπρεπε να είναι ανοικτά για λόγους διεθνούς δικαίου και για λόγους πρακτικής αδυναμίας. Φαίνονται εξωφρενικές οι πληροφορίες ότι η ίδια η μέχρι πρότινος προϊσταμένη της Νομικής Υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών είχε την άποψη ότι είναι δήθεν παράνομη η αναστολή για έναν μήνα των διαδικασιών υποβολής αιτήσεως ασύλου, μετά την επιδρομή των ατάκτων αμάχων του Ερντογάν στον Έβρο.
Παρόμοιες απόψεις είχε και για την κατάθεση στον ΟΗΕ από την Ελλάδα συντεταγμένων υφαλοκρηπίδος και ΑΟΖ, μετά την Τουρκική πρόκληση του Τουρκο-«Λιβυκού» μνημονίου περί οριοθετήσεως θαλασσίων ζωνών μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης.
Οι παραδοξολογίες αυτές στους κόλπους του ιδίου του υπουργείου Εξωτερικών δείχνουν ανάγλυφα πόσο έχει προχωρήσει η πνευματική δολιοφθορά, υπό το πνεύμα του ενδοτισμού, της παθητικής ανοχής και των ξένων ιδεολογικών επιρροών. Το συνώνυμο του κράτους είναι η κυριαρχία του, η οποία είναι συνυφασμένη με την εθνική ασφάλεια. Τίποτε δεν είναι και δεν μπορεί να είναι πάνω από αυτήν.
Η ισχύς της Λατινικής ρήσεως «η σωτηρία της πατρίδας είναι υπεράνω όλων και υπέρτατος νόμος» είναι διαχρονική. Ακόμη και στη Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες και το Άσυλο του 1951 υπάρχει σαφής επιφύλαξη για το θέμα της εθνικής ασφάλειας και των εκτάκτων συνθηκών. Κάθε συμβαλλόμενο κράτος έχει το δικαίωμα να αναστείλει είτε ορισμένες πρόνοιες είτε στο σύνολό της τη Σύμβαση, εάν κρίνει ότι αυτό είναι επιβεβλημένο, για λόγους εκτάκτων αναγκών και εθνικής ασφάλειας.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απεφάνθη προσφάτως, με την αφορμή προσφυγής κατά της Ισπανίας, ότι κάθε Ευρωπαϊκή χώρα έχει το δικαίωμα μαζικής απελάσεως μεταναστών που εισήλθαν παρανόμως στο έδαφός της. Σε νεότερη προσφυγή δύο Σύρων μεταναστών, που κατήγγειλαν την Ελλάδα, υπό την καθοδήγηση Τούρκου δικηγόρου, ότι παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με τη μη αποδοχή της αιτήσεώς τους για άσυλο στον Έβρο, το Δικαστήριο απέρριψε την αίτησή της για ασφαλιστικά μέτρα, επιφυλασσόμενο να αποφανθεί, στη συνέχεια, επί της κυρίας προσφυγής.
Είναι γνωστό ότι η παγκοσμιοποίηση, με τα ιδεολογήματά της, που αφορούν και τη μετανάστευση, έχει διεισδύσει βαθιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και επηρεάζει τις Ευρωπαϊκές μεταναστευτικές πολιτικές και τις σχετικές Ευρωπαϊκές Οδηγίες. Ένα χαρακτηριστικό δείγμα, ίσως το πιο χαρακτηριστικό, είναι η περίφημη Οδηγία περί μη απωθήσεως, υποδοχής των πάντων και διερευνήσεως, διά της δικαστικής οδού, εάν ο αιτών είναι πρόσφυγας, σύμφωνα με τα καθορισμένα κριτήρια. Εάν είναι, του παρέχεται άσυλο. Εάν όχι, η χώρα-μέλος δικαιούται να τον επαναπροωθήσει (απελάσει).
Πρόκειται για μια Οδηγία ανεδαφική και αδιέξοδη, που η κατάχρησή της από τους πάντες είναι καταφανής, χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την ανεμπόδιστη είσοδο και οδηγεί, στη συνέχεια, σ’ έναν κυκεώνα, που είναι ορατός στα νησιά και σ’ όλη την Ελλάδα. Εφαρμογή μιας τέτοιας Οδηγίας από την Ελλάδα, όταν έχει δίπλα της την Τουρκία του Ερντογάν και όταν οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες έχουν κλείσει τα σύνορά τους, είναι συνταγή αυτοκαταστροφής. Είναι πολιτική επίσης συμπληρωματική της στρατηγικής της Άγκυρας, που χρησιμοποιεί τη λαθρομετανάστευση ως όπλο κατά της Ελλάδος και της Ευρώπης.
Στο πέρασμά του από τις Βρυξέλλες, ο Τούρκος Πρόεδρος έδωσε μια ιδέα για τους μεγάλους σχεδιασμούς του και τις αξιώσεις του από την Ευρώπη. Έσπευσε στις Βρυξέλλες γιατί η αποτυχία του «αστραπιαίου πολέμου» που είχε σχεδιάσει στον Έβρο του ενέπνευσε τον φόβο ότι είναι πιθανόν η Ευρώπη να απεξαρτηθεί από την παράλογη αυτή πολιτική και να δώσει προτεραιότητα στον έλεγχο των Ελληνικών συνόρων, που είναι και Ευρωπαϊκά.
Κατέπεσε θορυβωδώς ο μύθος ότι δεν μπορεί δήθεν η Ελλάδα να ελέγξει τα σύνορά της. Δεν μπορεί, όταν έχει τα χέρια δεμένα, με την περιβόητη Οδηγία, που συστήνει να μην απωθείται εκ των προτέρων κανείς, ακόμη και όταν είναι καταφανές ότι ούτε ο Πακιστανός, ούτε ο Αφγανός, ούτε ο Μπαγκλαντεσιανός, ούτε ο Αλγερινός είναι, με την έννοια της Συμβάσεως της Γενεύης, πρόσφυγας. Η Κύπρος έκανε, τουλάχιστον στον τομέα αυτό, ένα βήμα. Καταρτίζει κατάλογο «ασφαλών» χωρών, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης, από τις οποίες δεν θα δέχεται καμιά αίτηση ασύλου.
Ο Τούρκος ηγέτης θέλει να περιφρουρήσει τη μακροημέρευση του καθεστώτος των ανοικτών συνόρων, ώστε να μπορεί να εκβιάζει και να προωθεί τους στόχους που έχει θέσει. Για το ποιοι είναι αυτοί έχουμε μια εικόνα από τα αιτήματα που έθεσε στο τραπέζι στις Βρυξέλλες:
• Πολύ μεγαλύτερα οικονομικά ανταλλάγματα, σε συνδυασμό με τα σχέδιά του στη Συρία, για τα οποία ζητά Ευρωπαϊκή υποστήριξη.
• Άρση της θεωρήσεως (βίζας) στην Ευρωπαϊκή Ένωση για όλους τους Τούρκους υπηκόους.
• Αναβάθμιση της Τελωνειακής Ενώσεως με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα μεταφραζόταν σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ κέρδος για την Άγκυρα.
• Επιβεβαίωση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας και άνοιγμα πέντε νέων κεφαλαίων.
Την ίδια, δηλαδή, στιγμή που κλιμακώνει τον ασύμμετρο πόλεμο με την Ελλάδα και την Κύπρο, με όπλο την παράνομη μετανάστευση, ο Ερντογάν πολλαπλασιάζει τις προκλήσεις κάθε είδους και προετοιμάζεται να προχωρήσει στην ύπατη των προκλήσεων, με έρευνα στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ ανοικτά της Κρήτης ή στην περιοχή του Καστελλόριζου. Επιχειρεί με άλλα λόγια να αναβαθμίσει τις σχέσεις με την Ευρώπη και να προωθήσει τους στρατηγικούς του στόχους, παρουσιαζόμενος ως δήθεν προστάτης της Ευρώπης από την παράνομη μετανάστευση.
Οι υπέρμαχοι των ανοικτών συνόρων μπορούν να δουν πώς αξιοποιεί ο Ερντογάν τις ιδεοληψίες τους και πώς επιχειρεί να προωθήσει τους στρατηγικούς του στόχους με τη βοήθεια των υποτιθέμενων αντιπάλων του, που γίνονται εκ των πραγμάτων ανταποκριτές και συνεργοί του.
Φωτό: telegraph.co.uk