Μπάλα είναι και γυρίζει!

Στο πλαίσιο της, παγκοσμίως, τρέχουσας επικαιρότητας (άλλο κεφάλαιο η αδιόρθωτη προκλητικότητα των γειτόνων, πλέον και της… ανοσίας, που συνάδει απολύτως με την… ανοησία τους), τα εν γένει αθλητικά πράγματα οφείλουν να αναμένουν.

Και οι περιστασιακά, με αυτά, καταπιανόμενοι οφείλουν, ομοίως, να πράξουν το ίδιο.
♦♦♦
Με την έννοια αυτή –και για να ελαφρύνουμε το βαρύ κλίμα–, ας ανατρέξουμε σε μερικές ευτράπελες (γιατί υπάρχουν και τέτοιες) περιπτώσεις παραπτωμάτων, που προκάλεσαν πειθαρχικές κυρώσεις και συνακόλουθες κυρώσεις στον χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, με τη σημείωση ότι αρμόδια για την επιβολή των ποινών ήταν η ΓΓΑ, ύστερα από σχετικές εισηγήσεις των οικείων Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων (ΕΠΣ).
♦♦♦
Πριν, λοιπόν, από πολλές δεκαετίες , πολλά από τα γήπεδα (ιδίως της περιφέρειας) θύμιζαν… χωράφια, περιβαλλόμενα από πρόχειρα συρματοπλέγματα και χωρίς εξωτερική περίφραξη.
Οι συνθήκες ασφαλείας περίπου ανύπαρκτες, μοιραία και… επισφαλής η θέση των διαιτητών!

Σε συγκεκριμένη, λοιπόν, συνάντηση μπορούσες να διαβάσεις στο φύλλο αγώνα ότι ο (άμοιρος) διαιτητής, καταδιωκόμενος, ετράπη σε φυγή στους πέριξ… αγρούς!

Σε άλλη περίπτωση, ποδοσφαιριστές ομάδας –που θεωρούσε ότι τα σφυρίγματα την αδικούσαν– σκαρφάλωσαν στο οριζόντιο δοκάρι και, παρά τις προτροπές του διαιτητή, αρνούντο να… κατέβουν για να συνεχισθεί ο αγώνας!

Σε κάποια άλλη, μάλιστα, περίπτωση, μερικοί ποδοσφαιριστές και παράγοντες το… τερμάτισαν!

Συγκεκριμένα, απέσπασαν το φύλλο αγώνα, επί του οποίου και… αποπάτησαν (όπως, άλλωστε, προέκυπτε και από την έντονη… σκίαση της σχετικής φωτοτυπίας που απεστάλη στη ΓΓΑ!)

Τέλος, αξιοσημείωτη είναι και η αναφορά στην –για πρώτη φορά– επιβολή κυρώσεων σε διαγωνιζόμενες ομάδες, για παράβαση των κανόνων του «Ευ Αγωνίζεσθαι» (Fair Play), με τη σχετική απόφαση του αθλητικού δικαστή να καταλαμβάνει περισσότερες από… 30 σελίδες!

Και τούτο στην προσπάθειά του να αιτιολογήσει και να τεκμηριώσει την καινοφανή –για τα δεδομένα της εποχής– απόφαση.
Για να γίνει αυτό εύκολα αντιληπτό και κατανοητό, εν όψει των πραγματικών περιστατικών που είχαν λάβει χώρα, απαιτείται η ειδικότερη παράθεσή τους.
Αλλά περί αυτών, έστω και συνοπτικά, αμέσως στη συνέχεια…
***
Στον συγκεκριμένο, λοιπόν, αγώνα, για περίπου 20 ή και περισσότερα λεπτά, οι ποδοσφαιριστές και των δύο ομάδων –αντιδρώντας σε αποφάσεις του διαιτητή, που θεωρούσαν ότι αδικούσαν και τις δύο ομάδες– αντάλλασσαν συνεχώς… πάσες μεταξύ τους!
Για ισάριθμα, δε, λεπτά δεν είχε σημειωθεί ούτε ένα φάουλ!
Διακωμωδούσαν, λοιπόν, το άθλημα και κατά συνέπεια τις αρχές και τις αξίες του Fair Play, όπως –στα σπάργανα, τότε– είχαν προσδιορισθεί και καθορισθεί (μέσα σε πλέγμα συγκεκριμένων κανόνων) ύστερα από σχετικό συνέδριο της UEFA.
Kαι θα έπρεπε, πράγματι, να αιτιολογηθεί επαρκώς η σχετική απόφαση, διότι από καθαρά αγωνιστικής πλευράς –και σύμφωνα όχι μόνο με τον εδώ Κανονισμό Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΚΑΠ) αλλά και με τους παγκοσμίως ισχύο­ντες Κανονισμούς Παιδιάς Ποδοσφαίρου– ασφαλώς και δεν προβλεπόταν ότι… απαγορεύεται να ανταλλάσσεις πάσες ή να μην υποπίπτεις σε παράβαση (φάουλ)…
***
Κι αν κάποιος από τους αναγνώστες (ενδεχομένως) βρίσκει διασκεδαστικές και πάντως ενδιαφέρουσες τις παραπάνω γραμμές, ασφαλώς μακάρι να μην είχε προκύψει ο λόγος που οδήγησε στο γράψιμό τους…
Ο λόγος περισσότερο από προφανής, αλλά –πέραν της οφειλόμενης προσοχής και ψυχραιμίας– απαιτείται και αισιοδοξία.
***
Και (αρέσει ή δεν αρέσει σε κάποιους) με την επίκληση της βοήθειας του Κυρίου και της Παναγίας, όπου και «την πάσαν ελπίδα μας ανατίθεμεν».
Σ.