Δημήτρης Κρεμαστινός: Όχι στις απαγορεύσεις αν ο ιός δεν κυκλοφορεί
– Η υπερπληροφόρηση οδηγεί στον πανικό
Όταν υπάρχει απόδειξη ή έστω ένδειξη ότι ο ιός κυκλοφορεί σε μια πόλη ή στη χώρα γενικότερα, τότε αρχίζουμε να προβληματιζόμαστε για την έκταση της αναστολής όλων των εκδηλώσεων. Εάν, π.χ., υπάρχουν άρρωστοι στα νοσοκομεία ή πολύ περισσότερο υπάρχουν θύματα, τότε έχουμε την απόδειξη ότι κυκλοφορεί ο ιός και πρέπει να λάβουμε μέτρα για να τον εμποδίσουμε να επεκταθεί.
Εάν δεν έχουμε αυτές τις αποδείξεις και τις ενδείξεις, το να λάβουμε ανάλογα προληπτικά μέτρα, δηλαδή, να απαγορεύσουμε τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, τις οποιεσδήποτε κοινωνικές εκδηλώσεις, να κλείσουν τα θέατρα ή οι κινηματογράφοι, δεν επιτυγχάνουμε αυτό που αποζητούμε.
Ούτως ή άλλως, ο ιός θα έρθει και θα ακολουθήσει την πορεία που ακολουθεί σε όλες τις χώρες.
Στην περίπτωση που η Πολιτεία έχει ενδείξεις ότι, π.χ., η Πάτρα, η Πελοπόννησος, η Αθήνα έχει εν ενεργεία ή έχει σε εξέλιξη την επιδημία του ιού, τότε είναι σκόπιμο να σκεφτεί κάποιος να πάρει ανάλογα μέτρα.
Όσον αφορά τις ηλικιακές ομάδες, με τα μέχρι σήμερα δεδομένα φαίνεται ότι οι νεαρές ηλικίες κινδυνεύουν λιγότερο.
Απεναντίας, οι υπερήλικες και τα άτομα που πάσχουν από διάφορες σοβαρές παθήσεις, π.χ., νεφροπάθειες, καρδιοπάθειες, αιματοπάθειες, καρκίνους κ.λπ., ανήκουν στα άτομα υψηλού κινδύνου. Αυτοί και τα μέτρα προφύλαξης πρέπει να παίρνουν και να κυκλοφορούν όσο το δυνατόν λιγότερο, να παραμένουν στα σπίτια τους και να χρησιμοποιούν και τη μάσκα.
Βασικό σημείο για όλους, όχι μόνο για το παρόν αλλά και για το μέλλον, για κάθε επιδημία, είναι ότι δεν αρκούν μόνο τα σποτ της τηλεοράσεως και τα διάφορα τηλεοπτικά μηνύματα. Θα πρέπει εξειδικευμένοι επιστήμονες στους πολυσύχναστους χώρους, δηλαδή, σχολεία, πανεπιστήμια, εκκλησίες, στρατός κ.λπ., με συζητήσεις σε ατομικό επίπεδο, να δώσουν στους πολίτες να αντιληφθούν ότι αντανακλαστικά δεν θα πρέπει να φταρνίζονται στην παλάμη τους, δεν θα πρέπει να βάζουν τα χέρια τους, ακόμα και αν είναι πλυμένα, στο στόμα και στα μάτια, διότι αυτές είναι οι πύλες του ιού.
Αυτό όμως πρέπει να γίνει ύστερα από άσκηση και αντανακλαστικά.
Η υπερπληροφόρηση από μη εξειδικευμένους γιατρούς αλλά από γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων δεν οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα, οδηγεί στον πανικό, στην ανησυχία του κοινού και βλάπτει σε τελική ανάλυση την οικονομία, χωρίς να προσφέρει επί της ουσίας τίποτα.
Όσον αφορά αυτόν καθ’ εαυτόν τον ιό, είναι πιο αδύνατος από τις πιο μεγάλες επιδημίες που γνωρίσαμε και ειδικότερα την πανδημία του ιού H1Ν1. Αν τον προσέξουμε και κάνουμε ό,τι κάναμε το 2010 με τον ιό H1N1 θα έχουμε λιγότερα θύματα απ’ ό,τι είχαμε τότε. Μάλιστα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε επαινέσει τη χώρα μας για τον τρόπο που αντιμετώπισε εκείνη την πανδημία. Είχαμε τους λιγότερους νεκρούς απ’ όλη την Ευρώπη.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να κάνουμε τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα, γιατί δυστυχώς φοβούμαι ότι περνάμε σε αντιδράσεις που μπορεί να χαρακτηριστούν ακόμη και υπερβολικές.