Σηκώνουν τους τόνους οι «53» κατά Τσίπρα
-Αποκαλούν τους προεδρικούς «δεξιούληδες» – Δεν πάνε σε αυτονόμηση
-Μάχη για τους ρόλους και την επιβίωσή τους
-Αποφασισμένος να προχωρήσει ο Αλέξης
Ο Αλέξης Τσίπρας αναζητεί βηματισμό για ουσιαστική και αποτελεσματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα αναζητεί και βηματισμό που θα ενοποιήσει όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τη λεγόμενη «προεδρική πλειοψηφία» που έχει συγκροτήσει την «Κίνηση Μελών» και η οποία είναι περίπου τριχοτομημένη.
Την ίδια στιγμή, η «αντιπολίτευση», κυρίως η ομάδα των «53», είναι απόλυτα συσπειρωμένη και έχει δημιουργήσει συμμαχίες με σημαίνοντα και ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Το πλέον επείγον για τον κ. Τσίπρα είναι να βρεθεί μια ισχυρή και συνεκτική πολιτική και ιδεολογική πλατφόρμα που θα αποτελέσει τη βάση επανασυσπείρωσης της «Κίνησης Μελών», ώστε να ανασχεθούν οι διχασμοί και οι κόντρες στην «προεδρική πλειοψηφία» και να υπάρξει κοινή γραμμή πλεύσης απέναντι στην εσωκομματική αντιπολίτευση.
Βέβαια υπάρχει και το κείμενο του προγράμματος που ετοιμάζει εν όψει συνεδρίου ο Γιώργος Σταθάκης, με το οποίο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσδοκά ότι θα αμβλύνει τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις πτέρυγες του κόμματος αλλά και θα αποτελέσει έναν μπούσουλα αντιπολίτευσης απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ.
Προτάσσουν την αριστερή ταυτότητα οι «53»
Πρακτικά, η ομάδα των «53», αν και αποτελεί μειοψηφία, έχει καταφέρει να διαμορφώσει ένα πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα, το οποίο έχει καταφέρει να περάσει προς τα μέλη του κόμματος αλλά και προς ένα τμήμα της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, προτάσσοντας την «αριστερή ταυτότητα». Έχει, δηλαδή, ένα διακριτό στίγμα και έχει θέσει μια πολιτική διαχωριστική γραμμή απέναντι σε ένα μεγάλο τμήμα της «προεδρικής πλειοψηφίας», της «Κίνησης Πολιτών», χαρακτηρίζοντας άλλους ως «δεξιούς», άλλους ως «δεξιούληδες» και άλλους ως «όπου φυσάει ο άνεμος».
Με την ομάδα των «53» συμπορεύονται οι Νίκος Βούτσης, Νίκος Φίλης και Πάνος Σκουρλέτης, που ωστόσο έχουν κάποια περιθώρια αυτονομίας και αυτοτέλειας, ενώ έχει προσεγγίσει και ο Δημήτρης Βίτσας, που διατηρεί και αυτός κάποια αυτονομία κινήσεων, ωστόσο στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής έδειξε κάποιες «φιλοπροεδρικές τάσεις».
Κορυφαία στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης επισημαίνουν ότι δεν προτίθενται να πάνε σε πλήρη ρήξη με τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτό που επιδιώκουν στην παρούσα φάση είναι να προβάλουν και να υπερτονίσουν την αριστερή ταυτότητα, σημειώνουν πως δεν κινούνται σε λογική αυτονόμησης και δημιουργίας νέου αριστερού κόμματος, ενώ δεν απορρίπτουν απόλυτα και κατηγορηματικά τη διεύρυνση, αλλά απλώς θέλουν να γίνει προσεκτικά και χωρίς να αλλοιωθεί η αριστερή φυσιογνωμία του κόμματος.
Αποφασισμένος να προχωρήσει
Από την άλλη πλευρά, ο Αλέξης Τσίπρας, όπως έγραφε και την περασμένη εβδομάδα το «Π», φέρεται να κινείται σε τροχιά ουσιαστικών αποφάσεων για τη διεύρυνση και για όσους εναντιωθούν σε αυτή.
Συνομιλητές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ σημείωναν πως «ο Αλέξης έχει πάρει τις αποφάσεις του. Η διεύρυνση θα γίνει. Το κόμμα θα αντιστοιχηθεί με τις ευρύτατες κοινωνικές δυνάμεις που το στήριξαν εκλογικά». Τόνιζαν μάλιστα πως «η διεύρυνση δεν είναι μια προσωπική υπόθεση, αλλά μια υπόθεση που αφορά την κοινωνία». Σημείωναν ακόμα πως είναι αποφασισμένος να προχωρήσει προς αυτήν την κατεύθυνση, επισημαίνοντας πως «όσοι θέλουν να ακολουθήσουν είναι ευπρόσδεκτοι».
Κατακερματισμένη η προεδρική πλειοψηφία
Όμως, για την ώρα τουλάχιστον, αυτό που απασχολεί περισσότερο τον Αλέξη Τσίπρα είναι οι ομαδοποιήσεις και ο σχετικός κατακερματισμός που υπάρχει στη λεγόμενη «προεδρική πλειοψηφία». Για την ώρα φαίνεται ότι έχουν σχηματιστεί τρεις τουλάχιστον διακριτές ομάδες οι οποίες διαγκωνίζονται και ερίζουν μεταξύ τους.
Ο κατακερματισμός και οι ομαδοποιήσεις έχουν πάρει έκταση εντός της «Κίνησης Πολιτών» και ακόμα και παλιοί πολιτικοί φίλοι, με ισχυρούς πολιτικούς δεσμούς μεταξύ τους, είναι απέναντι. Είναι δε χαρακτηριστικό πως η ισχυρή πτέρυγα των λεγόμενων «Πασοκογενών», που είχε μεγάλη συνοχή και ισχυρές πολιτικές και ιδεολογικές κοινές αναφορές, έχει και αυτή διασπαρεί ανάμεσα στις κεντρικές ομάδες που ερίζουν στην «Κίνηση Πολιτών». Η δε ομάδα του Δημήτρη Τζανακόπουλου έχει χαλαρώσει και δείχνει να έχει κόψει τους δεσμούς της με τη λεγόμενη «προεδρική πλειοψηφία» και κινείται αυτόνομα, αν και εξακολουθεί ακόμα να υποστηρίζει τον Αλέξη Τσίπρα και το εγχείρημα της διεύρυνσης.
Κόντρες μηχανισμών για τους ρόλους
Όπως τόνιζαν έμπειρα και μπαρουτοκαπνισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά αυτό που γίνεται αυτές τις ώρες στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια διαπάλη και μια αντιπαράθεση ιδεών και πολιτικών θέσεων, άλλα μια σκληρή μάχη μηχανισμών και προσώπων για θέσεις και ρόλους μέσα στο κόμμα. Και αυτό αφορά τόσο τον κατακερματισμό των ομάδων στην «προεδρική πλειοψηφία», όσο και την αντιπαράθεση της «Κίνησης Μελών» και της «προεδρικής πλειοψηφίας» με την εσωκομματική αντιπολίτευση.
«Καθένας με τους συνοδοιπόρους του αγωνιά για την πολιτική του προοπτική και επιβίωση, για τον ρόλο που θα έχει την επόμενη μέρα», τόνιζαν τα ίδια στελέχη και προσέθεταν πως όσο η αντιπαράθεση δεν γίνεται πάνω σε ένα ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο, αυτό θα λειτουργεί αποσυσπειρωτικά και θα ατονεί τα αντιπολιτευτικά χαρακτηριστικά και αντανακλαστικά που οφείλει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κυβέρνηση.
Βάζουν στο κάδρο Χρυσοχοΐδη – Μητσοτάκη
Τα τελευταία 24ωρα οι ομάδες και πτέρυγες του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να ενοποιούνται ως προς την αντιπολιτευτική τακτική τουλάχιστον σε ένα μέτωπο, καθώς απαιτούν την παραίτηση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, μια κίνηση που ουσιαστικά στοχοποιεί τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Για πρώτη φορά και μάλιστα σε υψηλούς τόνους ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε δημόσια την παραίτηση Χρυσοχοΐδη, καθώς μετά τις εκλογές του Ιουλίου και τη νωπή ακόμα εκλογική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη είχε ζητήσει, σε χαμηλούς ωστόσο τόνους, από τον πρωθυπουργό να αποπέμψει δύο ή τρεις υπουργούς, όπως, π.χ., τον πρώην υφυπουργό Εξωτερικών για την υπόθεση του πτυχίου του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να στοχοποιεί υπουργούς που θεωρεί ότι είναι ευάλωτοι στην κοινή γνώμη ή στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος ή θέλει να τους αποδυναμώσει στον τομέα τους. Τελικός στόχος, ωστόσο, είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, τον οποίο θα κατηγορήσουν ότι δεν άλλαξε υπουργούς του και συνεπώς η ευθύνη του είναι μεγαλύτερη.
Φωτό: naftemporiki.gr