Δήμητρα Γαλάνη: Μισώ να λέω ψέματα στον εαυτό μου
«Ο πατέρας μου είχε πάθος με την τέχνη. Ήταν τενόρος και είχε κάνει σπουδές στη μουσική με υποτροφίες. Έπρεπε να φύγει από την Ελλάδα αλλά δεν το τόλμησε. Από εκείνον πήρα τη μουσική μου παιδεία αν και με πίεσε στο θέμα των σπουδών. Αντιδρούσα γιατί ήμουν ζόρικο παιδί.
Είχα μια ωριμότητα μεγαλύτερη από την ηλικία μου και μέχρι να βρούμε τον τρόπο να το ισορροπήσουμε μας πήρε κάποιο χρόνο. Εκείνη η εποχή και οι ωραίες συνθήκες που μεγάλωσα, οικογένεια, σχολείο κ.λπ., επέδρασαν καθοριστικά. Μου διαμόρφωσαν την προσωπικότητα, μου έδωσαν παιδεία, αγωγή και αισθητική.
Όποτε προσπάθησα να κάνω κάτι για λόγους στενού ατομικού συμφέροντος το πλήρωσα ακριβά, με την υγεία μου. Σωματοποιούσα την καταπίεση και αρρώσταινα. Το έκανα μέχρι τη στιγμή που έφτασα στο σημείο να αναγνωρίζω εκ των προτέρων τι θα με φέρει σε δύσκολη κατάσταση.
Μισώ να λέω ψέματα στον εαυτό μου και στους άλλους. Αν κάνουμε καλό ή κακό το βλέπουμε στους γύρω μας αμέσως. Όλοι λίγο πολύ θέλουμε να έχουμε κοντά μας ανθρώπους που αναπνέουμε τον ίδιο αέρα.
Το να συναντάμε έναν άνθρωπο και να θέλουμε να επικοινωνήσουμε μαζί του είναι το ζητούμενο. Άλλωστε ο έρωτας δεν είναι παρά η μεγάλη αφορμή για να επικοινωνήσουμε.
Τρομάζω στην σκέψη ότι αυτό που χάνεται είναι ο ερωτισμός. Όσο χάνεται η πνευματικότητα θα χάνεται και ο ερωτισμός. Γι’ αυτό και η τέχνη θα είναι πάντα το ζητούμενο στους ανθρώπους. Γιατί μέσα από αυτή σώζουμε τις ψυχές μας. Θα είναι ο μεγάλος εχθρός των συστημάτων γιατί διώχνει τον φόβο, θα ησυχάζει τον πόνο».
Υπογραφή: Δήμητρα Γαλάνη, η μεγάλη ερμηνεύτρια, και όχι μόνο…