Έλενα Ακρίτα: Δεν θα ξεχάσω την αγκαλιά που μου έκανε ο Ανδρέας…
«Ήμουν 6 χρόνων όταν το 1961 ο Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεψε οικογενειακώς, από την Αμερική, στην Ελλάδα. Οι γονείς μου με τον Ανδρέα και τη Μαργαρίτα γνωρίστηκαν στα δείπνα που διοργάνωνε ο Γεώργιος Παπανδρέου στο σπίτι του στο Καστρί. Κλειστά δείπνα για λίγους κι εκλεκτούς.
Γνώρισα λίγο καλύτερα τον ‘‘κύριο Ανδρέα’’ στα παιδικά πάρτι που έκανε η Μαργαρίτα στο σπίτι τους στο Παλαιό Ψυχικό. Με τα αγόρια δεν έπαιζα ιδιαίτερα, αλλά η κόρη τους η Σοφία τι γλυκό πλάσμα. Λίγο μεγαλύτερη από μένα, μου έκανε παρέα για να μη στέκω σαν κούτσουρο στη γωνιά. Θυμάμαι με καλοδεχόταν και με ρωτούσε με σπασμένα ελληνικά:
«Geia sou Elena, ti theleis na paixoume?».
Ο Ανδρέας είχε ιδιαίτερη αδυναμία στη μοναχοκόρη του. Έχω εικόνα τη Σοφούλα να παίζει πιάνο κι ο μπαμπάς της να τη φιλάει τρυφερά στα μαλλιά. Εγώ μόλις είχα χάσει τον δικό μου πατέρα. Ξαφνικά ήρθε κοντά μου με αγκάλιασε. Ούτε που θυμάμαι τι μου είπε. Αυτό που θυμάμαι είναι πως ένιωσα πολύ καλύτερα και για κάποιο λόγο δεν το ξέχασα ποτέ.
Αν είχα να διαλέξω μία και μοναδική εικόνα από τις μνήμες μου με τον Ανδρέα Παπανδρέου θα ήταν η αγκαλιά που μου έκανε δίπλα στο πιάνο της Σοφούλας. Η αγκαλιά από έναν πατέρα σε έναν κοριτσάκι που μόλις είχε χάσει τον δικό του μπαμπά. Αυτό.
Υ.Γ. Το κείμενο γράφτηκε για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ανδρέα Παπανδρέου».
Υπογραφή: Έλενα Ακρίτα, δημοσιογράφος