«Κατευθύνομαι προς την Μάγχη μέσω του Καλαί με ένα φέρι μποτ. Θέλω να συναντήσω κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους, που περιμένουν στη Γαλλία και ονειρεύονται να περάσουν στην Αγγλία. Θέλω να μάθω γιατί θέλουν να το κάνουν και γιατί είναι πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν τα πάντα» αναφέρει ο απεσταλμένος του Euronews, Ντέιμον Έμπλινγκ.
Πρωί στο Καλαί. Η γαλλική αστυνομία καθαρίζει τους προσφυγικούς καταυλισμούς. Άνθρωποι από το Ιράκ, το Ιράν, το Αφγανιστάν, τη Συρία και την Αφρική μένουν συχνά στην πόλη: «Είναι μια επιχείρηση της αστυνομίας. Γίνεται κάθε μέρα στο Καλαί. Αυτό που κάνουν είναι να ζητούν από τους αιτούντες άσυλο να μετακινήσουν τις σκηνές τους λίγα μέτρα. Εάν δεν τους βρουν εκεί, τους παίρνουν τα υπάρχοντά τους, τις σκηνές τους, τα προσωπικά τους είδη, τα τηλέφωνα, τα ρούχα και μερικές φορές τα χαρτιά τους. Είναι μέρος της στρατηγικής για να σταματήσει η δημιουργία καταυλισμών, για να αποφευχθεί η Ζούγκλα που είχε φτιαχτεί στο Καλαί το 2015» εξηγεί η Κλάρα Ουίν, συντονίστρια των Παρατηρητών Ανθρώπινων Δικαιωμάτ
Η Βρετανία είναι το όνειρο για πολλούς μετανάστες. Είναι ο δικός τους τόπος της Επαγγελίας. Μπορούν να βρουν τις οικογένειές τους και τους φίλους τους. Η γαλλική αστυνομία έχει κάνει το βίο τους αβίωτο στο Καλαί. Είναι αποφασισμένοι να φύγουν. Οι διαρκείς αστυνομικές επιχειρήσεις, οι άθλιες συνθήκες, οι πιο ασφυκτικοί έλεγχοι στο λιμάνι οδηγούν τους μετανάστες στα χέρια των διακινητών που αναλαμβάνουν να τους περάσουν με μικρές λέμβους από την Μάγχη. Έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας και είναι πιο φτηνό.
«Όταν οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Βρετανίας δεν μας αφήνουν να φύγουμε με τα φορτηγά, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις βάρκες. Είναι επικίνδυνο για μας, αλλά θα το κάνουμε. Θα το κάνω κι εγώ σύντομα. Όταν βρεθεί βάρκα, θα φύγω» τονίζει ένας μετανάστης.
Πέρσι, οι γαλλικές αρχές κατέγραψαν 2.700 άτομα που προσπάθησαν να περάσουν τη Μάγχη. Ένας αριθμός που είναι 17 φορές μεγαλύτερος σε σχέση με τον αντίστοιχο του 2016. Περισσότερα από 1800 άτομα τα κατάφεραν να φτάσουν στις βρετανικές ακτές το 2019. 125 στάλθηκαν πίσω σε ευρωπαϊκές χώρες. Ο Ρεϊμόν Ραντού ζει σ’ αυτή την ακτή, έξω από το Καλαί, εδώ και 60 χρόνια: «Είναι η πρώτη χρονιά, που είδα μετανάστες εδώ. Δεν είχαμε ξαναδεί. Υπήρχαν σε άλλες περιοχές, σε καταυλισμούς και μέρη που είχαν φτιαχτεί γι’ αυτούς. Και μετά όλα αυτά άδειασαν. Τώρα έρχονται εδώ».
Υποπτεύεται ότι οι διακινητές φέρνουν βάρκες από την Αγγλία: «Οι περισσότεροι έρχονται από την Αγγλία με τις βάρκες στα φορτηγά τους. Τις φουσκώνουν όταν φτάνουν εδώ με τρόμπα. Γιατί αλλιώς αν περνούσαν τη Μάγχη με τις βάρκες, σίγουρα θα τους εντόπιζαν. Οι περισσότεροι ήρθαν από εκεί».
Από την άλλη πλευρά της Μάγχης, ο πρώην διευθυντής της ακτοφυλακής, Άντι Ρόμπερτς, φοβάται ότι μπορεί να συμβεί κάποια μεγάλη τραγωδία, ειδικά τώρα, που η θερμοκρασία αγγίζει το μηδέν: «Αυτές οι βάρκες δεν περνούν το Στενό της Μάγχης με έναν καπετάνιο ή έναν πλοηγό. Τους ρίχνουν στη θάλασσα και τους αφήνουν στην τύχη τους. Έχουν καταγραφεί 2-3 θάνατοι, αλλά μια μέρα θα συμβεί η απόλυτη τραγωδία».
Ο πορθμός μεταξύ Γαλλίας και Ηνωμένου Βασιλείου, το Στενό της Μάγχης είναι το πιο πολυσύχναστο θαλάσσιο πέρασμα στον κόσμο. Οι μετανάστες γνωρίζουν ότι το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να μπουν στα βρετανικά χωρικά ύδατα: «Υπάρχουν μαρτυρίες ότι αρνούνται να διασωθούν από τη γαλλική ακτοφυλακή, όταν είναι στη Γαλλική επικράτεια. Είναι πολύ επικίνδυνο να προσπαθήσεις να διασώσεις κάποιον που αρνείται να σωθεί. Όταν μπαίνουν στα βρετανικά χωρικά ύδατα, η ευθύνη περνά στη βρετανική κυβέρνηση. Αυτή πρέπει να συντονίσει την έρευνα και τη διάσωση των ανθρώπων αυτών, που υποστηρίζουν ότι είναι σε κίνδυνο».
Όταν οι γαλλικές αρχές κατεδάφισαν την διαβόητη ζούγκλα του Καλαί το 2016, οι μετανάστες μετακινήθηκαν σε διαφορετικά μέρη. Κάποιες εκατοντάδες ζουν κοντά στη Δουνκέρκη σε ένα βρώμικο συγκρότημα αποθηκών: «Αυτό είναι το σπίτι μας. Δεν έχουμε ρεύμα, δεν έχουμε νερό. Ούτε μπάνιο. Ζούμε εδώ, χωρίς τίποτε» επισημαίνει ο μετανάστης. Θέλει πολύ να φύγει. Έχει προσπαθήσει δύο φορές με βάρκα, αλλά τον συνέλαβαν και τον έστειλαν πίσω. Πόσα πληρώνει γι’ αυτό; «Γύρω στις 2.000 Λίρες. Τώρα που είναι χειμώνας 3.000 λίρες».
Η Βρετανία συνεργάζεται στενά με την Γαλλία και το Βέλγιο για να αντιμετωπίσει αυτές τις παράνομες ροές. Χρησιμοποιεί πέρα από πλοία, συσκευές ανίχνευσης και drone. Οι περισσότεροι μετανάστες δεν καταφέρνουν να περάσουν απέναντι.
Αυτοί οι νέοι αιτούντες άσυλο τα κατάφεραν. Εδώ μια φιλανθρωπική οργάνωση τους βοηθά με την αγγλική γλώσσα και τις πρώτες τους ανάγκες. Ανάμεσά τους και ένας Αφγανός. Έφτασε εδώ με φορτηγό: «Εάν έμενα στη χώρα μου, θα ήμουν νεκρός τώρα. Το ξέρω. Δεν το μετανιώνω. Έχω μια καλή ζωή στη Βρετανία και είμαι πολύ χαρούμενος».
Έχει φτάσει εδώ όπως και πολλοί άλλοι σε μια περίοδο που υπάρχει αύξηση των αντιμεταναστευτικών αισθημάτων στην χώρα. Ένας σημαντικός λόγος που που επηρέασε το αποτέλεσμα που οδήγησε στο Brexit ήταν η απουσία ελέγχου των εξωτερικών συνόρων της χώρας. Η κυβέρνηση είναι υπό πίεση. Θέλει να στείλει πίσω όσους καταφτάνουν στη Βρετανία:
«Πιστεύω ότι όσοι έχουν βάσιμες αξιώσεις για άσυλο, πρέπει να τΙς διεκδικούν στην γαλλική πλευρά. Εκεί μπορούν να εξετάζουν τις αιτήσεις τους και να μπορούν στη συνέχεια να κάνουν το ταξίδι με έναν ασφαλή και νόμιμο τρόπο. Δεν συζητάμε να ανοίξουμε τις πόρτες αλλά αυτό που πρέπει να σταματήσουμε είναι η μεταμεσονύχτια διακίνηση ανθρώπων. Δεν μπορούμε να αφήνουμε να συνεχίζεται μια κατάσταση όπου άνθρωποι που αιτούνται άσυλο να διακινδυνεύουν τη ζωή τους σε μικρές λέμβους στο πιο πολυσύχναστο θαλάσσιο κανάλι του κόσμου» τονίζει η Μπρίτζετ Τσάπμαν, από το Δίκτυο Δράσης για τους Πρόσφυγες του Κεντ.
Πηγή: Euronews