Λίγο σεξ ακόμη, παρακαλώ

February 14, 2020 στις κατηγορίες BIBΛIO,

Συγγραφέας
Βούλα Γκεμίση

«Είμαι η Λάουρα, η αλλοπρόσαλλη, ονειροπόλα και ρομαντική φίλη που θα ήθελες να έχεις».

Όλα στη ζωή της μοιάζουν βαρετά και η παιχνιδιάρα Λάουρα, που έχει την τάση να χαρακτηρίζει τον εαυτό της «καρτούν», αναθεωρεί πλήρως, όταν επιτέλους συναντάει τον Ορέστη «Της». Το μουτράκι αυτό θα της ταράξει την καθημερινότητα από την πρώτη κιόλας ημέρα της συνάντησής τους.

«Μένω μόνη και εργάζομαι σε μια δουλειά που δεν με εκφράζει, αλλά πρέπει να την κάνω για να επιβιώσω. Όλα μοιάζουν βαρετά και μονότονα, ώσπου ένα πρωί συναντώ τον νέο μου γείτονα… το όνειρο κάθε γυναίκας, τον Ορέστη μου».

Ζώντας έναν πλατωνικό έρωτα μαζί του, ξεκινάει ένα παιχνίδι αναζήτησης, το οποίο θα φέρει στο φως όλες τις κρυφές της ανασφάλειες.

«Ναι, το ομολογώ… Είναι κεραυνοβόλος έρωτας, που από τη μία δίνει νόημα στη μονότονη ζωή μου, αλλά από την άλλη φέρνει στην επιφάνεια όλες τις κρυφές μου ανασφάλειες».

Αποφασίζει, αναιρεί, αλλάζει πάλι γνώμη, ώσπου ακολουθεί έναν μονόδρομο, που την καταξιώνει μέσα από μια σελίδα της στο ίντερνετ. Το blog της «Λίγο σεξ ακόμη, παρακαλώ», γίνεται πόλος έλξης για εκατοντάδες ακολούθους που ζητούν τη συμβουλή της. Η θεωρία είναι πάντοτε ασφαλέστερη της πράξης στη ζωή της Λάουρας. Θα καταφέρει να ακολουθήσει και στη δική της ζωή τις συμβουλές που δίνει στους άλλους; Θα καταφέρει να πλησιάσει τον Ορέστη;

Τα Χριστούγεννα γίνονται τα μεγαλύτερα θαύματα και μέσα σε αυτά…είναι και ο έρωτας!

«Σου μιλάω και σε θέλω σύμμαχό μου σε κάθε τρελή μου σκέψη, σε κάθε προβληματισμό μου, γιατί, φιλενάδα, είμαι σίγουρη πως δεν θα τα καταφέρω ποτέ χωρίς εσένα!»

Aπόσπασμα βιβλίου

Άλλη μια βαρετή μέρα ξημερώνει…
Η ρουτίνα σκεπάζει πάλι την καθημερινότητα μου και οι σκέψεις συνδυασμένες με τις υποχρεώσεις χοροπηδάνε μέσα στο μυαλό μου πριν έρθει η ώρα να ξυπνήσω. Μα καλά, είμαι σοβαρή; Κοιμάμαι και σκέφτομαι παράλληλα; Θεέ μου… Έχω καταντήσει σαν αυτές τις προγραμματισμένες γκόμενες που κράζω.
Χτυπάει σαν τρελό το ξυπνητήρι. Ξέρεις τι εννοώ… Εκείνος ο ήχος που μοιάζει με σειρήνα και σε κάνει να νιώθεις σαν να βιώνεις πρωινό εγερτήριο στο στρατό.
Το κλείνω και γυρίζω από την άλλη. Θέλω να κοιμηθώ λιγάκι παραπάνω. Είπαμε. Ακόμη και στον ύπνο μου σκέφτομαι το καθημερινό πρόγραμμά μου. Είναι τόσο φορτωμένο που, σαν τον πάπυρο, κρέμεται από το ταβάνι, ξεδιπλώνεται κάθε πρωί και με πλακώνει. Άλλωστε πάντα ξυπνάω κουρασμένη. Το υποσυνείδητο μου όμως αρνείται να μου κάνει τη χάρη και έτσι, πετάγομαι σαν ελατήριο από το κρεβάτι.
Έλα… Μη γελάς… Το έχεις πάθει και εσύ, έτσι δεν είναι; Μήπως σου συμβαίνει πιο συχνά από εμένα; Ωχ! Σε αφήνω τώρα γιατί δεν είναι ώρα για κουβέντες. Τρέχω πανικόβλητη στο μπάνιο, αφού ποτέ δεν είχα τον χρόνο σύμμαχό μου. Ταυτόχρονα πλένω τα δόντια μου και ρίχνω άφθονο νερό στα μούτρα μου για να ανοίξουν τα μάτια μου. Όση ώρα ντύνομαι σαν τη τρελή, το δεξί μου χέρι εκτελεί χρέη χτένας και προσπαθεί να στρώσει εκείνες τις ατίθασες τούφες μου, που έχουν πάρει τις δικές τους διαφορετικές κατευθύνσεις στα σημεία του ορίζοντα. Κοιτάζω το ρολόι μου και με πιάνει ταχυπαλμία, καθώς σκέφτομαι την κατσάδα που πρόκειται να φάω από τον προϊστάμενο μου για την αργοπορία μου.
Ήθελα να ήξερα, όμως… Αυτός ο «χλεχλές» δεν έχει καθυστερήσει ποτέ στη ζωή του; Η απορία μου με βρίσκει έξω από την πόρτα του σπιτιού μου να προσπαθώ μανιωδώς να κλειδώσω.
Καθώς απομακρύνομαι από την είσοδο βιαστικά, ούτε που προλαβαίνω να διακρίνω ποιος κρύβεται πίσω από ένα τεράστιο χάρτινο όγκο που με πλησιάζει και… Μπαμ! Προσγειώνομαι πάνω σε ένα σωρό από χάρτινα πακέτα και μικρά κουτιά που δραπετεύουν μέσα από δυο αντρικά χέρια και αρχίζουν να εκτοξεύονται στον αέρα. Η φευγαλέα μου ματιά ίσα που καταφέρνει να διακρίνει ένα άγνωστο, έκπληκτο πρόσωπο να εστιάζει επάνω μου, όσο εγώ βρίσκομαι κατάχαμα προσπαθώντας να προστατεύσω με τα χέρια μου το πρόσωπο μου από όλα τα αντικείμενα που έπεσαν σαν βροχή επάνω μου.
Νιώθω ένα δυνατό τράνταγμα σε όλη τη ραχοκοκαλιά μου και κραδασμούς στον πισινό μου. Ανάμεσα στο χείμαρρο κραυγών και τσιρίδων που βγαίνουν από το στόμα μου, ακούω κάτι που μοιάζει με βροντερό γέλιο. Τη στιγμή όμως που προσπαθώ να ανακτήσω την υπομονή μου, σηκώνω προς τα επάνω το βλέμμα μου.
Εκείνο το στιγμιαίο, εκνευριστικό γέλιο, που ηχούσε τόση ώρα στα αυτιά μου, στέκεται εκεί, απέναντι μου. Μόλις σηκώνομαι τινάζοντας τα χέρια μου πάνω στο παντελόνι μου, τα βλέμματα μας διασταυρώνονται. Δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη πια. Σφραγίζω το στόμα μου απότομα μπροστά στο θέαμα εκείνου του άγνωστου, πανέμορφου άντρα που κάνει το καρδιοχτύπι μου να μοιάζει με εκκωφαντική σειρήνα.
Η αμηχανία κυριεύει ανεξέλεγκτα από τα ακροδάχτυλα μου και ένα μόνιμο τρέμουλο έχει φτάσει από την καρδιά μου μέχρι την άκρη των χειλιών μου. Δεν ξέρω που βρήκα τελικά τη δύναμη να απλώσω το χέρι μου, το οποίο ένιωθα να μουδιάζει σταδιακά, για να του συστηθώ. Ξέρω όμως ότι εκείνο το βλέμμα διαπέρασε το σώμα μου και την ώρα που οι παλάμες μας κλείδωσαν, ένιωσα σαν να με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα.
«Ορέστης. Χάρηκα… Και συγγνώμη για την απροσεξία μου».

Διαβάστε όλο το απόσπασμα ΕΔΩ

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Βούλα Γκεμίση κατάγεται από την Καλαμπάκα Τρικάλων. Μεγάλωσε και ζει μόνιμα στη Σητεία Κρήτης. Με σπουδές και επαγγελματική εμπειρία στο ενεργητικό της σε Διοίκηση Επιχειρήσεων, Marketing και Εκπαιδεύτρια Υπολογιστών ξεκίνησε ερασιτεχνικά την ενασχόληση της με τη συγγραφή μέσα από διαφορετικές κατηγορίες ιστοριών, που αρχικά δημοσιοποίησε στην παγκόσμια ηλεκτρονική πλατφόρμα του wattpad.
Οι ιστορίες της αγαπήθηκαν πολύ γρήγορα από το κοινό και το πρώτο έντυπο βιβλίο της έρχεται με μία χιουμοριστική ρομαντική ιστορία που φέρει τον τίτλο «Λίγο Σεξ Ακόμη, Παρακαλώ!» από τις εκδόσεις MaradelBooks. Ακολουθεί το δεύτερο σε σειρά έντυπο βιβλίο της στην κατηγορία μυστηρίου – φαντασίας με τίτλο «Το Μυστικό Ενός Αγγέλου» μία σειρά από e–books, καθώς και δωρεάν διαθέσιμα μυθιστορήματα, διηγήματα & Short Stories όπου μπορείτε να βρείτε στη σελίδα της makestorytelling.com