Τα ελαττώματά μας ζημιώνουν την πατρίδα μας
Του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΝΟΜΗ
Ακαδημαϊκού
Ένα ελάττωμα που μας χαρακτηρίζει είναι ακριβώς το αντίθετο εκείνου που νομίζουμε ότι γνωρίζουμε πολλά πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα τα αγνοούμε. Συγκεκριμένα, επιδεικνύουμε ανεξήγητη αδυναμία οσάκις παρίσταται ανάγκη να υποστηρίξουμε τα καλώς εννοούμενα προτερήματα των αρχαίων Ελλήνων ή εν γένει των εθνικών μας θεμάτων.
Για παράδειγμα, στο μακεδονικό πρόβλημα, εάν μετρήσει κανείς τις σχετικές εργασίες που αναφέρονται σ’ αυτό σύμφωνα με τον αείμνηστο Γιώργο Σταματογιαννόπουλο θα βρει ότι οι εργασίες που έγιναν για υποστήριξη των Σκοπιανών και ημών ήταν οκτώ προς δύο. Εξ όσων γνωρίζω, ουδείς σοβαρός έλληνας ιστορικός ασχολήθηκε με το πρόβλημα αυτό. Μερικά μάλιστα ελληνικά ιδρύματα και επιστήμονες κατηγόρησαν την Ελλάδα ότι δημιούργησε το πρόβλημα εξαιτίας της εθνικιστικής της πολιτικής.
Ένας μάλιστα ιστορικός, που η απελθούσα κυβέρνηση ανακήρυξε το 2015 – 2016 πρόεδρο του Συμβουλίου Παιδείας και το 2017 – 2019 πρόεδρο του Συμβουλίου Παιδείας και Κοινωνίας, υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι δεν γνωρίζει ποιον πολιτισμό διέδωσε ο Μέγας Αλέξανδρος στην οικουμένη και διερωτήθηκε αν είναι ο νοτιοσλαβικός, ο ελληνικός ή ο τοπικός μακεδονικός. Έως εκεί έφτασε η άγνοια του ιστορικού αυτού. Δεν μπορεί να κατανοήσει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έζησε και έδρασε τουλάχιστον έντεκα αιώνες πριν οι Νότιοι Σλάβοι συγκροτήσουν το πρώτο μόρφωμα κρατιδίου, πράγμα που παραδέχτηκαν τώρα και οι ίδιοι οι Σκοπιανοί και για το οποίο δίκαια σεμνύνεται η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση.
Ο ίδιος επιστήμονας διερωτάται μήπως ο βυζαντινός πολιτισμός ήταν βουλγαρικός ή δημιούργημα των Σέρβων, αγνοώντας και πάλι τις ιστορικές χρονολογίες που ρυθμίζουν τα σχετικά ιστορικά γεγονότα, αφού οι Βούλγαροι μόλις τον 7ο αιώνα συγκρότησαν το πρώτο τους κράτος, ενώ οι Σέρβοι ακόμα τον 8ο και 9ο αιώνα ήταν σκόρπια φύλα υποταγμένα στους Βουλγάρους. Ο μόνος που, όσο γνωρίζω, ενδιαφέρθηκε να υποστηρίξει με έντυπό του τη χώρα μας στο Σκοπιανό ήταν ο αείμνηστος πολιτικός Νικόλαος Μάρτης, που δεν είχε τα απαιτούμενα προσόντα για να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα και λόγω του ανεπαρκούς βιβλίου του γίναμε αντικείμενο χλευασμού εκ μέρους ξένων επιστημόνων.
Παρόμοια είναι και η περίπτωση της γνωστής θεωρίας του Martin Bernal, που στρέφεται εναντίον ολόκληρης της ελληνικής κληρονομιάς.
Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Bernal υποστήριξε, μετά τους γνωστούς αφροεθνικιστές της Αμερικής, ότι οι Έλληνες δεν ήσαν οι ευρετές της αρχαίας σοφίας. Ήταν απλώς οι μεσάζοντες για τη διάσωση της κληρονομιάς αυτής, την οποία μεταβίβασαν μέσω Ρώμης προς τους λαούς της Δύσης. Οι πραγματικοί ευρετές της κληρονομιάς αυτής ήταν, σύμφωνα με τον Bernal, οι Αιγύπτιοι –σύμφωνα με τους αφροεθνικιστές ήταν η Αιθιοπία (Νουβία)– και μέσω των Φοινίκων κυρίως οι εφευρέσεις αυτές των Αιγυπτίων έγιναν κτήμα των Ελλήνων.
Από το 1987, όταν ο Bernal εξέδωσε τον πρώτο από τους τρεις τόμους του έργου του, όπου εξέθετε τη θεωρία του, μέχρι τον θάνατό του το 2013, ανά την υφήλιο και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ διεξήχθη πραγματική μάχη μεταξύ του Bernal και των οπαδών του και των επιστημόνων που αμφισβητούσαν πολλές από τις απόψεις του. Στην Ελλάδα, όσο γνωρίζω, ούτε μία λέξη δεν ειπώθηκε για το πρόβλημα αυτό από ειδικό σοβαρό επιστήμονα. Μόνο σε ένα κεφάλαιο του τελευταίου βιβλίου μου αναφέρομαι ακροθιγώς στο ζήτημα αυτό, χωρίς βέβαια αξιώσεις πλήρους ανασκευής, που ήταν εκ των πραγμάτων ακατόρθωτο.