Εύσημα, καρφιά και αποκαλύψεις Γιούνκερ

Απ’ όλα είχε ο… μπουφές που πρόσφερε στους έλληνες πολιτικούς, με την πλούσια σε αποκαλύψεις συνέντευξή του, ένας δικός μας άνθρωπος, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος είχε στα χέρια του το τιμόνι της Ευρω­ζώνης της κρίσης, όταν η Ελλάδα ήταν ένα βήμα πριν από την έξοδο από το ευρώ, κάτι που είχε βάλει στο τραπέζι το 2015 ο τότε πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσί­πρας. Μάλιστα, ευθέως και ντόμπρα λέει ο Γιούνκερ ότι, αν δεν ήταν στο τιμόνι, η χώρα μας θα ήταν εκτός ευρώ.

Αναγνωρίζει, όμως, ότι οι τρεις τελευταίοι πρωθυπουργοί, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριά­κος Μητσοτάκης, «είναι πραγματικοί Έλληνες πατρι­ώτες και Ευρωπαίοι, το απέδειξαν και είμαι σίγου­ρος ότι θα συνεχίσουν να το αποδεικνύουν».

Αυτά που έζησε ο τότε πρό­εδρος της Κομισιόν τα λέει με την υπογραφή του:
• «Έλεγα μη μιλάτε για ένα Σχέδιο Β, υπάρχει μόνο το Σχέδιο Α της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Το είχαμε έτοιμο, αλλά δεν αναφερόμουν ποτέ στο σχέδιο αυτό. Το καθήκον μου ήταν να το έχω στην τσέπη μου, αλλά ποτέ δεν ήμουν οπαδός του Σχεδίου Β. Αν τότε το υποστήριζα αυτό, θα είχε γίνει πραγματικότητα».
• «Το κυρίαρχο συναίσθη­μα που επικρατούσε το 2015 ανάμεσα στα κράτη-μέλη ήταν να αφήσουμε την Ελλάδα να βρεθεί για λίγο εκτός Ευρωζώνης, μια άποψη που δεν υπήρχε το 2012. Εγώ ποτέ δεν πίστεψα ότι κάτι τέτοιο θα ήταν η σωστή οδός».
• «Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφ-­
γκανγκ Σόιμπλε στην αρχή ήταν υποστηρικτικός προς την Ελλάδα, ενώ η Μέρκελ δεν ήταν. Στο τέλος της ημέρας, η Μέρκελ δεν ήταν έτοιμη να αφήσει την Ελλάδα να βγει από το ευρώ, ενώ ο Σόιμπλε ήταν επίμονος».
• «Ο ελληνικός λαός είναι ο ήρωας και μερικοί πολιτικοί (απέφυγε να τους κατονομάσει) που δεν έπρα­ξαν το σωστό στο παρελθόν είναι οι “κακοί” της ιστορίας της κρίσης».
• «Ο Βαρουφάκης δεν έπαιξε σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή την περίοδο. Νομίζω δεν πρέπει να πέρασα πάνω από δέκα λεπτά μαζί του. Αυτός ο χρόνος ήταν αρκετός για να γράψει βιβλία. Δεν συμμετείχε σε όλες τις συναντήσεις και στο βιβλίο του –που δεν το διάβασα– λέει ότι είμαι παντελώς άχρηστος. Επιτρέψτε μου να ανταποδώσω το κομπλιμέ­ντο. Στη συνέχεια ο Τσίπρας ανακάλυψε ότι ο τρόπος που ο Βαρουφάκης μιλούσε στους συναδέλφους του στο Eurogroup ήταν αντιπαραγωγικός».
• «Το βασικό ζήτημα που αντιμετώπιζα δεν ήταν να πείσω τον Αλέξη Τσίπρα να πάρει αποφάσεις, αυτό ήταν πολύ πιο εύκολο από το να πείσω τους υπόλοιπους Ευρω­παίους να τον εμπιστευθούν. Η πίεση ήταν τεράστια και δεν ήταν από ένα κράτος-μέλος, αλλά από επτά-οκτώ κράτη-μέλη που τότε ε­πιθυμούσαν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ».
• «Δεν με είχε προειδοποιήσει για το δημοψήφισμα. Με τον Τσίπρα από την αρχή είχαμε μια καλή σχέση ε­μπιστοσύνης, αν εξαιρέσει κανείς το δημοψήφισμα. Τότε έδωσα μια συνέντευξη Τύπου καλώντας τους Έλληνες να ψηφίσουν “Ναι”. Ήξερα ότι δεν θα κέρδιζε το “Ναι”, αλλά το “Όχι”, καθώς οι πληρο­φορίες που δίνονταν στον ελληνικό λαό ήταν λάθος. Αλλά εγώ έπρεπε να προετοιμαστώ για το μέλλον. Η βασική μου έγνοια ήταν να διατηρήσω δίαυλο επικοινωνίας με την Ελλάδα ανοιχτό, να μπορέσω να επανασυνδεθώ με την κυβέρνηση Τσίπρα και βασικά με την ελληνική κοινωνία. Αυτή ήταν η βασική μου ανησυχία τη στιγ-­
μή που είχα ζητήσει να ψηφίσουν “Ναι” και είχε βγει το “Όχι”. Ο Τσίπρας, μετά το δημοψήφισμα, έκανε ακρι­βώς το αντίθετο από αυτά που υποσχόταν».
• «Οι Έλληνες ψήφισαν “Όχι”, όχι γιατί ήθελαν να βγουν από την Ευρώπη, αλλά βασιζόμενοι σε ένα λάθος κείμενο, μια λάθος εξήγηση. Εγώ, παρ’ όλα αυτά, διατήρησα φιλικές σχέσεις με τον Τσίπρα».
• «Οι αποφάσεις δεν αφορούν την ελληνική κυβέρνηση, αλλά τον ελληνικό λαό. Αυτόν πρέπει να έχετε στην καρδιά σας και στο μυαλό σας, είχα πει στους Επιτρόπους που είχα καλέσει σε μια έκτακτη συνά­ντηση για να μου πουν τι γνώριζαν για την Ελλάδα, πώς είναι η καθημερινότητα στη χώρα, πώς συμπεριφέ­ρονται οι Έλληνες, πώς υποφέρουν, αν υποφέρουν, και απόλυτη σιγή κυριάρχησε στην αίθουσα».

ΤΟ ΠΑΡΟΝ