Και πάλι μόνοι…
Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Και πάλι μόνοι…
Δεν ξέρω αν το έχουν αντιληφθεί οι κυβερνώντες, αλλά η ανησυχία είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα όσον αφορά αφενός το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και αφετέρου των μεταναστών.
Η λέξη «πόλεμος» σιγοψιθυρίζεται στα ηλεκτρονικά Μέσα και η αγανάκτηση των Ελλήνων έχει φτάσει στο ζενίθ. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήθελε να παραβρεθεί και η Ελλάδα στη Διάσκεψη των χωρών που έχουν συμφέροντα στη Λιβύη, καθώς η Γερμανία θεωρούσε πως δεν ήταν απαραίτητο; Και πάλι μόνοι, πάλι εξαπατημένοι από τους κατ’ ευφημισμόν φίλους μας. Δεν μπορώ να ανεχθώ τον ρόλο αυτό του φτωχού συγγενή. Θίγει την αξιοπρέπειά μου ως Ελληνίδα. Έχει το θράσος ο Ερντογάν να λέει ότι τα νησιά μας δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Έχουν και παραέχουν.
Έστειλε αυτός ο αγέλαστος μονάρχης τα καραβάνια των προσφύγων, προσπαθώντας να μετατρέψει ένα ορθόδοξο κράτος σε μουσουλμανικό και απειλεί κάθε φορά να στείλει κι άλλους, κατακτώντας την Ευρώπη. Και ενώ η Ευρώπη κοιτά τα συμφέροντά της, αυτή η μικρή της γωνιά βογκά κάτω από το βάρος των προσφύγων που έχουν απαιτήσεις για τα πάντα. Στις πατρίδες τους γιατί δεν απαιτούσαν; Εγκατέλειψαν τα εδάφη τους, σκορπίζοντας, κι ήρθαν στην Ελλάδα να κάνουν τι; Ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετούν; Γιατί πρέπει πάντα να πληρώνει η Ελλάδα τα αδηφάγα συμφέροντα των μεγάλων;
Πιστεύω ότι και σήμερα θα δώσουμε ό,τι μπορούμε για να κρατήσουμε την Ελλάδα και τα νησιά της δικά μας. «Πατήρ πάντων πόλεμος», έλεγε ο Θουκυδίδης. Αυτό αρκεί. Δεν το ευχόμαστε, αλλά φτάνει πια ο εξευτελισμός και η αδιαφορία για την πατρίδα μας.