ΕΚΕΙ. Μαρτυρίες από το Βιετνάμ, την Ινδονησία, την Ιαπωνία, την Κίνα, το Καμερούν, τη Γερμανία

Συγγραφέας
Γιώργος Βέης

Ο περίπλους συνεχίζεται. Το τοπίο μάς αγκαλιάζει. Η αφήγηση συναντά τα είδωλά της από την πρώτη κιόλας στιγμή. Η έντονη επιθυμία του Άλλου, οι συναντήσεις στα σύνορα της γνώσης και της απορίας. Στις σελίδες του βιβλίου αποτυπώνεται η δημιουργική διάρκεια της σημασιολογικά κρίσιμης στιγμής. Το τοπίο μεταστοιχειώνεται σε μια νέα πατρίδα της γραφής. Τα έπαθλα των περιηγήσεων: η αύρα του Βιετνάμ, η εξοικείωση με τη φαντασμαγορία του Αρχιπελάγους της Ινδονησίας, το βαθύ, παρατεταμένο άρωμα των κήπων της Ιαπωνίας, η αίγλη των σινικών τρόπων, η σαγήνη του Καμερούν, η μοναδική εμπειρία της Γερμανίας που ενώνεται.

Πρόσωπα παντελώς άγνωστα στον συγγραφέα μοιάζουν ξαφνικά οικεία. Η διαμονή στην ξένη γη αναβαθμίζεται σε παλίμψηστο συγκινήσεων. Οι παρένθετες επιστολές φίλων από την Αθήνα, μοναδικά τιμαλφή στις ταξιδιωτικές αποσκευές, δεν θέλουν να τεκμηριώσουν αποστάσεις, αλλά εγγύτητα. Το Εκεί προεκτείνεται συστηματικά σε Εδώ. Ο νόστος δεν συνιστά μία ακόμη χαρμολύπη, αλλά ευλογία. Η αλληλογραφία ανανεώνει την επαφή με τον κόσμο. Με το όνειρο του ταξιδιού.

Το Ταξίδι του Γιώργου Βέη απηχεί την ανάγκη του ανθρώπου να ξε-φύγει γνωρίζοντας άλλους τόπους και μέσα από αυτή την γνώση να ανα-γνωρίσει ξανά τον εαυτό του και να περιηγηθεί στον εσωτερικό του τόπο. Μια τέτοια οραματική εκδοχή του ταξιδιού καθώς συμ-βαδίζει με την άρνηση προσαρμογής στις καθιερωμένες «ταξιδιωτικές» συνθήκες, όπως και οι αντισυμβατικές εκτροπές και αποκλίσεις μιας ιδιολέκτου εντελώς διακριτής ανανεώνουν την ταξιδιωτική λογοτεχνική παράδοση, δίνοντάς της νέα πνοή. Μέσα από τα κείμενα-μαρτυρίες του (όπως ο ίδιος τα ονομάζει εξακολουθητικά) καταγράφεται μια διάσταση του χωροχρόνου, όπου το εθνικό και το πανανθρώπινο, το ιστορικό παρελθόν και η βάδιση του μέλλοντος χάνουν τα αυστηρά τους όρια. Σταθερά συνεπής σ’ αυτήν τη θέαση του κόσμου, η γραφή του αποτελεί την αποτύπωση ενός βιώματος που καλείται να συναιρέσει όλα τα είδη της γνώσης, που γίνεται, κόντρα στη σύγχρονη πολυδιάσπαση, μια ολιστική εμπειρία των αισθήσεων, των εικόνων και των ιδεών.
Συμπυκνώνοντας, θα λέγαμε πως το πολυεστιακό ταξιδιωτικό όραμα του Γιώργου Βέη συναιρεί τη λυρική όραση με τη δραματική αναπαράσταση, τη σκέψη και τη συγκίνηση, την κατ’ αίσθησιν αντίληψη με τη νοητική πρόσληψη, το νοησιαρχικό παρελθόν του Δυτικού ανθρώπου και το μυστικιστικό βίωμα της Ανατολής. Κάτω από μια τέτοια οπτική ο συγγραφέας μάς καλεί να αναζητήσουμε μέσα από τον άλλον τόπο τον εαυτό μας και να τον αισθανθούμε με τον τρόπο που έχουν όσοι και όσες επιθυμούν να ανακαλύψουν ό,τι το καθημερινό βλέμμα θάβει κάτω απ’ τη συνήθεια.

-Άννα Αφεντουλίδου- 

> Εικονογράφηση: Έγχρωμη

Απόσπασμα βιβλίου 

Πρώτη φορά στα βιετναμέζικα ηχοχρώματα. Μαθαίνω να  προφέρω σωστά το όνομα της πρωτεύουσας. Οφείλω κατ’ αρχάς να συλλαβίζω κι εδώ με τον δέοντα σεβασμό, να αποδίδω τα φωνήεντα ξεχνώντας για λίγο την όποια ομοιότητα τα συνδέει ενδεχομένως με τη μητρική μας γλώσσα. Δοκιμή που προκαλεί όχι τον σαρκασμό ή τα ειρωνικά σχόλια των ντόπιων φίλων, αλλά την ειλικρινή, όπως φαίνεται, κατανόησή τους. Ο μικρός στοματικός άθλος εξασφαλίζει, άλλωστε, σ’ έναν βαθμό μια ουσιαστικότερη προσέγγιση προσώπων και καταστάσεων. Κι αυτό τιμούν με την ολόπλευρη συμπαράστασή τους.
Φωνοκεντρικό πρωινό: για να μην ξεχάσω, μάλιστα, αυτές ακριβώς τις στιγμές των ασκήσεων του ξαφνιασμένου μου ουρανίσκου, φωτογραφίζω το όνομα δυο τρεις φορές. Το βρίσκω εύκολα σε διαφημίσεις προϊόντων, σε σήματα της τροχαίας, σε ανακοινώσεις πολιτιστικών και άλλων εκδηλώσεων. Ξεχωρίζει αμέσως η περιποίηση, η μέριμνα για να μεταφερθεί ακέραιο το ειδικό βάρος του σημαινομένου, η τόσο έκδηλη φροντίδα για τους τόνους, η παρουσία της υπογεγραμμένης, τα στολίδια μιας ασκημένης καλλιγραφίας, η πανηγυρικά λυγισμένη περισπωμένη, η προστατευτική αυτή αψίδα-σκέπη, η οποία προφανώς θέλει να προφυλάξει εγκαίρως την πόλη από ό,τι ενδεχομένως την εποφθαλμιά. Η προσφυγή στη λατινική απόδοση των χαρακτήρων διασώζει, μου λένε, ένα μόνο μέρος από την προγονική σήμανση. Εμείς, από την πλευρά μας, απαλείφοντας περιττές, κατά τη γνώμη μας, λεπτομέρειες, σύμφωνα με την πανίσχυρη αρχή της απλούστευσης, έχουμε ενώσει αυθαίρετα τα δύο μέρη της λέξης σε ένα μάλλον άτονο τρισύλλαβο, σε ένα χλομό Ανόι, το οποίο έχει, βέβαια, μια έμμεση, θολή σχέση με την πραγματικότητα της βιετναμέζικης γλωσσολογικής ταυτότητας. Ανόι – παραφθορά, άραγε, ενός αγγλοσαξονικού «annoy» ή μήπως ενός γαλατικού «ennui»;

Πάντως, εδώ κατατίθεται ως Hà Nội. Το πρώτο συστατικό σημαίνει «ποτάμι», το δεύτερο «εντός»…

Διαβάστε τη συνέχεια  ΕΔΩ

Είπαν για το βιβλίο 

Η πρωτοτυπία αυτού του βιβλίου καταγεγραμμένων ταξιδιωτικών εντυπώσεων είναι πως εκτείνεται πέραν της ημερολογιακής γραφής, δημιουργεί αναμνήσεις διά της εκδήλου ποιητικότητος ενός εμβριθούς μελετητού, εθισμένου στις αφομοιωμένες ενδελεχείς αναφορές στο έργο άλλων πνευματικών ανθρώπων από το πολύχρωμα φάσμα της Παγκοσμίου Συνειδητότητος.

-Κωνσταντίνος Μπούρας- diavasame, 21/01/2020
https://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=PPG1396_3509 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα 

Ο Γιώργος Βέης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Το 2010 βραβεύτηκε από το Ίδρυμα του Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου. Του έχει απονεμηθεί ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικος για τις υπηρεσίες του στον διπλωματικό κλάδο. Έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων, Μόνιμος Αντιπρόσωπος στην UNESCO. Σήμερα, πρέσβης επί τιμή.

Βραβεία για το πεζογραφικό του έργο:
Ασία, Ασία   ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ 2000
Από το Τόκιο στο Χαρτούμ   ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ 2010
Παντού   ΚΡΑΤΙΚ0 ΒΡΑΒΕΙΟ 2016

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ 

Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
ISBN: 978-960-04-5047-7