Δέσμιοι της κρατικής αδιαφορίας οι «Δεσμώτες του Φαλήρου»
Σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 22 Ιανουαρίου με τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες του ΥΠΠΟΑ, παρουσία και του γενικού γραμματέα Πολιτισμού Γιώργου Διδασκάλου, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη ζήτησε την αναπομπή του ευρήματος των Δεσμωτών του Φαλήρου στο ΚΑΣ.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού: «Η εικόνα που εμφανίζει η ανασκαφή των Δεσμωτών είναι εξαιρετικά δυσάρεστη. Η ευθύνη είναι τεράστια. Διασύρεται το ΥΠΠΟΑ από λόγους καθαρής ιδεοληψίας.
Το εύρημα, το οποίο προκάλεσε το ενδιαφέρον της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του. Το αποτέλεσμα μετράει και αυτό είναι η απραξία. Όχι μόνο για αυτά που κάνουμε αλλά και για αυτά που δεν κάνουμε φέρουμε ακεραία την ευθύνη.
Έχουν σημειωθεί ουσιαστικές παραλείψεις από το 2016 και το εύρημα βρίσκεται σε επικίνδυνη κατάσταση». Η ταφή αποτελείται από 79 σκελετούς σε τρεις σειρές και με βάση την απόφαση που είχε παρθεί το 2016 προκρίθηκε η διατήρηση κατά χώρα, με την κατασκευή ειδικού κελύφους που θα εξασφάλιζε τη μόνιμη προστασία και την επισκεψιμότητα του μνημείου. Για την προσωρινή προστασία του χρησιμοποιήθηκε μια τέντα που θα είχε διάρκεια ενός χρόνου, αλλά παραμένει στη θέση της μέχρι σήμερα.
«Οι ενέργειες αυτές δεν έγιναν ποτέ», τόνισε η υπουργός και κατέληξε λέγοντας: «Σήμερα το εύρημα είναι σε πολύ κακή κατάσταση. Ένα μεγάλο μέρος του μοναδικού ευρήματος έχει ήδη χαθεί». Απορία: Η κ. Μενδώνη είναι υπουργός επτά μήνες και λόγω επαγγελματικής ενασχόλησης πρέπει να ήταν ενήμερη για την κατάσταση ή τουλάχιστον έπρεπε να ήταν μία από τις πρώτες της προτεραιότητες η κατάσταση του μοναδικού ευρήματος.
Μήπως άργησε λίγο να ασχοληθεί με αυτό και να εκδηλώσει την «οργή» της;
Ποιοι ήταν οι «Δεσμώτες του Φαλήρου» και ποιοι οι «Αποτυμπανισμένοι»;
Σε ένα οικόπεδο συνολικής έκτασης περίπου 3.000 τ.μ., με πάνω από 1.000 τάφους και εκατοντάδες σκελετούς, καταγράφεται ο θάνατος αλλά και η ζωή στην περιοχή του Φαλήρου, σε μια περίοδο που καλύπτει τρεις αιώνες.
80 κακούργοι που καταδικάστηκαν σε βασανιστικό θάνατο, αλλά και σε αιώνια… δεσμά φορώντας χειροπέδες. Το 2016 μετά από σχεδόν τριών χιλιετιών ήρθε στο φως η ανασκαφή. Η κατάσταση των ευρημάτων επέτρεψε στους αρχαιολόγους ποιό ακριβή εκτίμηση κάνονατς λόγο για τον περιβόητο αποτυμπανισμό.
Ο φριχτός αποτυμπανισμός
Πρόκειται για τη μέθοδο βασανισμού που κατά πάσα πιθανότητα προηγήθηκε της σταύρωσης. Υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα σε αυτούς τους δύο τρόπους θανάτωσης – και κυρίως το κάρφωμα του γυμνού ανθρώπινου σώματος σε ένα κομμάτι ξύλο. Εστω και εάν στον αποτυμπανισμό το ξύλο ήταν κατ’ ουσίαν μια πεπλατυσμένη επιφάνεια, μια απλή σανίδα, και όχι ένας σταυρός. Και εάν η πόση του κώνειου θεωρείται μια πιο πολιτισμένη εκτέλεση της θανατικής ποινής, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η βαναυσότητα, με διάφορες μορφές, δεν έλειψε και από την αρχαία Αθήνα.