Πώς εκδηλώνεται το «αυχενικό σύνδρομο του κινητού»

Όσοι περνούν πολλές ώρες την ημέρα σκυμμένοι πάνω από το κινητό ή το tablet, διαβάζοντας, γράφοντας, κάνοντας post στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή/και παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια, αργά ή γρήγορα κινδυνεύουν να πέσουν θύματα του αυχενικού συνδρόμου του κινητού, που προσβάλλει τον αυχένα, τους ώμους και την σπονδυλική στήλη.

Όπως εξηγεί ο φυσικοθεραπευτής-χειροθεραπευτής Γιώργος Κακαβάς, από το Fysiotek Sports and Spine Lab (www.fysiotek.gr), η αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης (δηλαδή ο αυχένας) αποτελείται από ένα καλά συντονισμένο δίκτυο νεύρων, οστών, αρθρώσεων και μυών που ελέγχονται από τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Κάθε ερεθισμός κατά μήκος των νεύρων που διέρχονται από αυτήν (όπως αυτός που προκαλείται όταν κάποιος χρησιμοποιεί με τις ώρες το κινητό, έχοντας σκυμμένο το κεφάλι του) μπορεί να καταλήξει σε τραυματισμό. Στην περίπτωση των κινητών και των tablet, ο τραυματισμός αποκαλείται «αυχενικό σύνδρομο του κινητού», ανήκει στα σύνδρομα υπέρχρησης και προκαλείται από την καθημερινή, πολύωρη κακή στάση του σώματος.

«Ο καθοριστικός παράγοντας στην ανάπτυξη αυχενικού συνδρόμου στους χρήστες των κινητών είναι το βάρος του κεφαλιού τους», λέει ο κ. Κακαβάς. «Όταν ασχολούμαστε με το κινητό μας, έχουμε την τάση να το κρατάμε στο ύψος της κοιλιακής χώρας, οπότε σκύβουμε το κεφάλι προς τα εμπρός. Με αυτό τον τρόπο όμως το βάρος του κεφαλιού πολλαπλασιάζεται. Έτσι, όταν κάνει κλίση 45 έως 60 μοιρών, ζυγίζει αντίστοιχα 25 έως 30 κιλά! Ο αυχένας αδυνατεί να στηρίξει τέτοιο βάρος για πολλή ώρα και καταπονείται απεριόριστα».

Αν ο ειδικός διαπιστώσει ότι αιτία των συμπτωμάτων είναι η κατάχρηση του κινητού ή/και του tablet, είναι απαραίτητο να περιοριστεί η χρήση τους στις απολύτως αναγκαίες εργασίες, καθώς και να αρχίσει ο ασθενής να χρησιμοποιεί καλύτερη στάση σώματος όταν τα χρησιμοποιεί (όσο πιο ψηλά τα κρατά προς το πρόσωπό του, τόσο το καλύτερο για τον αυχένα του). Ωστόσο αυτό προϋποθέτει αποκατάσταση των τραυματισμών στον αυχένα και τις άλλες δομές της περιοχής. «Ένα πρόγραμμα αποκατάστασης με σταδιακή κινητοποίηση των δύσκαμπτων μαλακών ιστών και των αρθρώσεων, με παθητικές και ενεργητικές διατάσεις των μυών και σταδιακή μυϊκή ενδυνάμωση μπορεί να βοηθήσει πολύ τους ασθενείς», λέει ο κ. Κακαβάς.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ