Πρωτάθλημα τεσσάρων ομάδων; – Κάν’ το όπως η… Μέρκελ!
— Στα 11 βήματα… Με φόντο γκολπόστ —
Στο πρωτάθλημα της Superleague συμμετέχουν, όπως είναι γνωστό, 14 ομάδες. Αφού, λοιπόν, οι εγχώριοι διοργανωτές και οι αλλοδαποί… «μπάστακες» (όπως θα έλεγε και ο Κ. Σκανδαλίδης) αγνόησαν, περιφρόνησαν και απαξίωσαν τις (υπόλοιπες) δέκα ομάδες, αποφάσισαν πως έπρεπε να ενημερώσουν και τους «πληβείους», τους φτωχούς συγγενείς, για τα αποφασισθέντα και για τα μη αποφασισθέντα στην περίφημη συνάντηση, για την οποία σεμνύνεται και υπερηφανεύεται η κυβέρνηση, με βάση τα λεχθέντα από τον αρμόδιο υπουργό.
Ασφαλώς δεν έγινε γνωστό αν η ενημέρωση ήταν πλήρης –δηλαδή, αν συμπεριελάμβανε και τα… μπινελίκια (sic), που διάνθισαν την προηγηθείσα και από… ετών πολυαναμενόμενη συνεύρεση–, όμως πλήρεις κατάπληξης ήσαν οι εκπρόσωποι της FIFA και της UEFA, δηλώσαντες ότι στην πατρίδα ενός εκάστου οι αποδέκτες των περίτεχνων φραστικών σχημάτων δεν θα μιλιόντουσαν για… δεκαετίες!
Τουλάχιστον, στα καθ’ ημάς μιλιούνται!
Προεχόντως κατά μόνας, μέσω των κοινωνικών δικτύων, αλλά σπανιότατα και ενώπιος ενωπίω, έστω εκόντες άκοντες, προσκαλούμενοι και υποχρεούμενοι προς τούτο.
Νωρίτερα, λοιπόν, οι εκλογές στην ΕΠΟ (ενδεχομένως προς ικανοποίηση του Β. Μαρινάκη και όχι, μόνο, αυτού) και περισσότεροι αλλοδαποί διαιτητές (προς ικανοποίηση του κ. Σάββα αλλά και των λοιπών τριών).
Με αυτές τις δύο παρεμβάσεις, κατά τη γνώμη μας ,αφενός τηρήθηκαν τα προσχήματα και αφετέρου «διασώθηκε» η πιθανότητα μιας επόμενης συνάντησης των τεσσάρων.
Των τεσσάρων, που αν συνεχίσουν –όχι με αποκλειστικά δική τους ευθύνη και υπαιτιότητα– να βλέπουν αφ’ υψηλού (όχι, μόνο, βαθμολογικά) τους υπόλοιπους δέκα, ίσως και θα ήταν καλύτερα να διοργανώσουν ένα… δικό τους πρωτάθλημα!
Δηλαδή, να παίζουν όλο τον χρόνο… μεταξύ τους, μήπως και κάποτε κατανοήσουν ότι χωρίς και τους άλλους ίσως τους βαρεθούν ακόμη και οι δικοί τους φίλαθλοι.
Καλά, για τους οπαδούς ούτε λόγος, είναι πολύ, μα πάρα πολύ αργά.
Μοναδική ελπίδα, όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, τα… νηπιαγωγεία της χώρας μας, με τη χιλιοειπωμένη –ήδη από… τεσσαρακονταετίας (!), πλην απόλυτα αιτιολογημένη– ανάγκη εισαγωγής του μαθήματος της Αθλητικής Αγωγής και Παιδείας στην εκπαίδευση.
Επί του παρόντος, όμως, ας χαρούμε το «επίτευγμα» του κ. υπουργού.
Λίγο το έχετε να καταφέρει να μαζέψει τέσσερα άτομα στο ίδιο τραπέζι;
Αλλά, ας μην τον αδικούμε πλέον του δέοντος.
Ίσως στην επόμενη συνάντηση των «Big 4» βρεθούμε προ εκπλήξεως:
– Καλό μεσημέρι, Βαγγέλη μου… Πώς είσαι, Ιβάν μου; Αγορίνα μου Δημήτρη, όλα καλά; Γιάννη μου, μπράβο, η υπομονή σου επιβραβεύεται.
Θα είναι και αυτή μια κάποια πρόοδος!
Σ.