Μ. Ανδρονόπουλος: Διαμορφώνεται σταδιακά η σύμπηξη του αντι-οθωμανικού μετώπου
Του
ΜΑΚΗ ΑΝΔΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ
Με αφορμή την απρόσμενη –τότε– καταγγελία της τουρκικής προκλητικότητας στη Λιβύη από το Ριάντ, είχαμε προτείνει από «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» (29.12.2019) την ανάγκη της σύμπηξης ενός αραβικού αντιτουρκικού (αντι-οθωμανικού) μετώπου, καθώς είναι ολοφάνερο πως η Τουρκία επιδιώκει την ηγεσία του σουνιτικού Ισλάμ σε συνεργασία με το πυρηνικό Πακιστάν και την επανίδρυση του Χαλιφάτου που είχε καταργήσει ο Κεμάλ Ατατούρκ.
Υπενθυμίζεται πως η Τουρκία είχε προτείνει επίσης τη συγκρότηση Ισλαμικού Στρατού κατά του Ισραήλ.
Έκτοτε πολλά έχουν μεσολαβήσει και η σύμπηξη ενός ευρύτερου αντιτουρκικού μετώπου αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά με επιμέρους συνεννοήσεις και δηλώσεις. Έχουμε ήδη αναφερθεί στις δηλώσεις του βασιλιά της Ιορδανίας Αμπντάλα Β’, που ξεκαθάρισε πως «είμαστε Άραβες» που δεν ανέχονται την τουρκική επιδίωξη της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τις τουρκικές μεθοδεύσεις στη Λιβύη, στη Συρία και στο Προσφυγικό.
Η έλευση του στρατάρχη Χαφτάρ στην Αθήνα, η αποστολή μιας μοίρας αμυντικών πυραύλων Patriot στη Σαουδική Αραβία και πολλές άλλες κινήσεις επιβεβαιώνουν ότι πολλές χώρες δεν θα ήθελαν τη νομιμοποίηση της Τουρκίας στη Λιβύη, ούτε την εδραίωση και τη νομιμοποίηση των παράνομων δραστηριοτήτων της.
Στη Διάσκεψη του Βερολίνου αυτό επιτεύχθηκε και μένει να αποβληθούν οι 2.500 μισθοφόροι του Ερντογάν από τη χώρα. Ταυτόχρονα, η ΕΕ, διά του επιτετραμμένου επί της Εξωτερικής Πολιτικής Γιόζεπ Μπορέλ, ανακοίνωσε τη διακοπή των κονδυλίων στο πλαίσιο των προενταξιακών κονδυλίων της Τουρκίας εξαιτίας των απειλών που προβάλλει στην Κύπρο, ενώ οι Αμερικανοί ξεκαθάρισαν πως μόνο η Κύπρος έχει δικαίωμα στην ΑΟΖ της.
Όλα αυτά διαμορφώνουν ένα νέο πλαίσιο απέναντι στην πολυδιάστατη τουρκική επιθετικότητα, που σταδιακά θα προσλάβει τις διαστάσεις ενός αντιτουρκικού μετώπου, καθώς ούτε η Ρωσία, ούτε η Ιταλία, ούτε η Γαλλία, ενδεχομένως ούτε η Βρετανία θα ήθελαν να μετατραπεί η Μεσόγειος σε «γαλάζια τουρκική πατρίδα». Η ελληνική κυβέρνηση και η διπλωματία έχουν επιτέλους αφυπνιστεί και ελπίζεται ότι θα εντατικοποιηθούν οι προσπάθειες για την έμπρακτη καταδίκη των ούτως ή άλλως παράνομων τουρκικών ενεργειών και δράσεων.
Τα ψέματα του ισλαμοφασίστα Ερντογάν
Δεν είναι άλλωστε τυχαίες οι απανωτές διαψεύσεις των δήθεν πληροφοριών που διαρρέει η Τουρκία, οι οποίες τεκμηριώνουν πως χάνει στο μέτωπο του υβριδικού πολέμου της προπαγάνδας. Η Ρωσία διέψευσε την προοπτική της αναγνώρισης του ψευδοκράτους της Βόρειας Κύπρου έναντι της εκχώρησης στρατιωτικής βάσης στο νησί και της παράλληλης αναγνώρισης της Αμπχαζίας από την πλευρά της Άγκυρας. Η Ιταλία διέψευσε ότι έχει συμφωνήσει με την Τουρκία συνεκμετάλλευση ερευνών για ενεργειακούς πόρους στη λιβυκή ΑΟΖ, καθώς και ότι δεν πρόκειται να υπογράψει τον EastMed.
Τα αλλεπάλληλα ψεύδη του Ερντογάν, των υπουργών του και του Τύπου που ελέγχει κυρίως απευθύνονται κυρίως στην εσωτερική πολιτική αγορά του, η οποία, παρά τα φαινόμενα, τελεί σε κρίση λόγω της οικονομικής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί. Τα ψέματα και η ιδεολογικοποίησή τους είναι βασικό χαρακτηριστικό των φασιστικών καθεστώτων. Για παράδειγμα, όπως ο Μουσολίνι θεωρούσε τη Μεσόγειο «Mare Nostrum», έτσι και ο Ερντογάν μιλάει για τη «Γαλάζια Πατρίδα». Το γεγονός ότι ο Ερντογάν είναι εκλεγμένος, όπως άλλωστε ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ, δεν τον καθιστά δημοκράτη. Το ότι διατρανώνει πως η δημοκρατία είναι αυτός δεν σημαίνει και πολλά πράγματα.
Άλλωστε, με 60.000 πολιτικούς κρατούμενους, με 10.000 εξαφανισμένους πολιτικούς αντιπάλους, με στρατιωτικό νόμο στις κουρδικές περιοχές, με τους κούρδους ηγέτες στη φυλακή, με εφημερίδες στο λουκέτο και δημοσιογράφους στη στενή δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί φασίστας. Και επειδή χρησιμοποιεί για την επιβολή της εξουσίας του μια αθέμιτη χρήση του Ισλάμ, μπορούμε ορθότερα να τον αποκαλούμε ισλαμοφασίστα, όρο που καλύπτει και τους τζιχαντιστές που εκπαιδεύει και χρηματοδοτεί.
Οι γερμανικές αρχές αποκάλυψαν ότι η μυστική υπηρεσία της Τουρκίας ΜΙΤ ετοίμαζε δεκάδες δολοφονίες Γερμανών τουρκικής καταγωγής που αντιτίθενται στο καθεστώς Ερντογάν, κάτι που αποτελεί επίσης φασιστική πρακτική. Διαφαίνεται λοιπόν πως στα 3,5 εκατ. Γερμανών τουρκικής καταγωγής (το 1 εκατ. είναι Κούρδοι) έχει αρχίσει να διαμορφώνεται μια ισχυρή αντιπολίτευση, δεδομένου μάλιστα πως ο Ερντογάν επιχειρεί να εργαλειοποιήσει την τουρκική εμιγκράτσια στην εσωτερική πολιτική της Γερμανίας.
Μια απάντηση στην τακτική αυτή έδωσε το Γερμανικό Κοινοβούλιο, που χαρακτήρισε παράνομο το μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης, αφού παραβιάζει τη Σύμβαση του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης, όπως τεκμαίρει έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Γερμανικής Βουλής. Η τουρκικής καταγωγής βουλευτής του κόμματος «Die Linke» ζήτησε από τη Μέρκελ να θέσει θέμα μνημονίου στον Ερντογάν.
Συνεπώς, η ελληνική πλευρά πρέπει να επισημαίνει στις άτυπες διπλωματικές συζητήσεις –ή και στις επίσημες ακόμα– τη φασιστική λειτουργία του καθεστώτος Ερντογάν.