ΕΝΑ ΖΕΥΓΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΝ ΛΕΓΑΝ ΠΟΠΗ

Έκπαλαι καί από καιρό
είχα μία δασκάλα
αιμοβόρα καί αυστηρή
σκληρή πέτρινη σκάλα.
•••
Οι δασκάλες πάντα ίδιες
εν εκείνω τώ καιρώ
λές καί κάναν γιά καθήκον
τόν κακό τους τόν καιρό.
•••
Είχα μιά δαιμονισμένη
τήν σκληρή Πηνελόπη
οι γειτόνισσες τήν κράζαν
«Χαίρετε κυρά Πόπη».
•••
Τήν χαϊδεύαν, ούτως άλλως
ήτανε μιά συνήθεια
είχαν πάντα στό μυαλό τους
τά παλιά παραμύθια.
•••
Η δασκάλα φουρκισμένη
– εκ παρελθόντος βίου
τότε πέταγε τούς άντρες
δίκην ενός τριβείου.
•••
Πού αφού τήν ξεπετάγαν
γιά πλύσιμο τήν στέλναν
τόν κουβά της νά γεμίσει
σέ μιά βρώμικη στέρναν.
•••
«Τρέχα Πόπη χαϊδεμένη
έχουμε ακόμα χρόνο
μήν μάς κάνεις πώς δέν θέλεις
τού έρωτα τόν πόνο».
•••
Έτσι πέρασαν τά χρόνια
κι έφτασε τό πτυχίο
καί περήφανη τραβάει
διακοπές στήν Χίο.
•••
Γύρισε πάσας τάς νήσους
πάντα ώς Πηνελόπη
ώ χαρίεσσα ξαπλώστρα
καί ποτέ της ώς… Πόπη.
•••
Μόνο κάτι Ευρωπαίοι
Λόντροι ή Παριζιάνοι
δέν τούς πείραζε τό «Πόπη»
καί η λέξη «αλάνι».
•••
Ήτανε πολιτισμένοι
κι όλα τά αγαπούσαν
αγαπούσαν τήν δασκάλα
πατριώτισσα καί Μούσαν.
(…)
Η δασκάλα γερασμένη
κλαίει τά περασμένα
τότε πού ηδονιζόταν.
«Πείτε Πόπη εμένα».
•••
Δέν μέ χτύπησε Δασκάλα
ούτε στό όνειρό μου.
Τήν διδασκαλία πάντα
τήν ορίζω εχθρό μου.
•••
Αυτό τό ‘ξεραν οι Πόπες
καί ο Θεός φυλάξοι
μέ δυό Πόπες νά φωνάξω
κι η ζωή τους θά αλλάξει.
…………………………………….
Έχω ακόμα κάτι λογαριασμούς
μέ τίς δασκάλες πού κοντά τους
μαθήτευσα.
Τήν μία ακόμη, άν ζούσε,
θά τήν πονούσαν οι παλάμες της.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

 
Απολαύστε περισσότερο Φιοράντε  ΕΔΩ