Δημοσθένης Παπαδόπουλος: Δεν υπήρξα ποτέ παιδί…

«Ήμουν σε μια οικογένεια που δεν ήξερε την ευθύνη της οικογένειας. Μεγάλωσα με δυο γονείς που δεν είχαν καμία γνώση και καμία ευθύνη του ρόλου τους. Η μητέρα μου οικιακά και ο πατέρας μου πραγματικά δεν ξέρω. Ποτέ δεν κατάλαβα τι δουλειά ακριβώς έκανε. Τον θυμάμαι ταξιτζή ή να έχει μάντρα οικοδομών. Βασικά ήταν χαρτοπαίκτης τρελός. Δεν ζούσαμε μέσα στην πολυτέλεια, αλλά δεν έλειψαν ποτέ τα χρήματα στο σπίτι. Δεν τον είχα δει να εργάζεται. Ήταν μονίμως στο καφενείο.

Η τελευταία δουλειά που τον είδα να κάνει –ήμουν στο γυμνάσιο– ήταν παράνομος μπούκερ στον ιππόδρομο. Τον έπαιρναν τηλέφωνο στο σπίτι και έπαιζε τα στοιχήματα που του έλεγαν για λογαριασμό τους. Ερχόταν στο σπίτι πέντε το πρωί, κοιμόταν μέχρι τις 11. Ήταν μόνιμα σε λέσχες. Τώρα που τα διηγούμαι έχουν μια γοητεία, αλλά όταν τα ζεις ως παιδί είναι διαφορετικά. Εδώ και έναν χρόνο αποφάσισα να τον δω ξανά στην κηδεία του. Όταν πέθανε η μητέρα μου, δεν είχε καμία συμμετοχή στις διαδικασίες για την κηδεία.

Σαφώς με έσωσε το θέατρο, αλλά πιστεύω ότι έτρεξα μόνος μου προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν υπήρξα ποτέ παιδί. Δεν μπορούσα ποτέ να παίξω με τα τσιγάρα και να τα κάνω αεροπλανάκι. Έβλεπα να το κάνουν οι συμμαθητές μου και έλεγα ‘‘βλαμμένο είναι;’’. Το οξύμωρο είναι πως επέλεξα ένα επάγγελμα που βασίζεται στη φαντασία. Ήμουν πάντα ενήλικος. Όσο μεγαλώνω βρίσκω το παιδί που δεν ήμουν. Η ψυχανάλυση ήταν σοκ. Διαπίστωσα ότι γίνονταν πράγματα μπροστά στα μάτια ενός μικρού παιδιού».

Υπογραφή: Δημοσθένης Παπαδόπουλος, ηθοποιός και σκηνοθέτης

Φωτό: zappit.gr