Καταδικασμένο να αποτύχει το διπλωματικό πραξικόπημα Βερολίνου – Άγκυρας – Μόσχας
Του
ΜΑΚΗ ΑΝΔΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το διπλωματικό coup d’etat που μεθόδευσαν από κοινού Γερμανία – Τουρκία – Ρωσία στη Διάσκεψη του Βερολίνου, με κύριο στόχο να καταστεί η Τουρκία εγγυήτρια δύναμη της ειρήνευσης στην Λιβύη και έτσι να κατισχύσει το μνημόνιο Ερντογάν – Αλ Σαράζ, κάτι που θα ισοδυναμούσε με την ακύρωση του αγωγού EastMed, μάλλον θα αποτύχει παταγωδώς ως προς τους σκοπούς τoυ.
Η πρόσφατη εγκαινίαση της λειτουργίας του αγωγού TurkStream, που ενώνει απευθείας τη Ρωσία με την Τουρκία, και η επικείμενη λειτουργία του αγωγού Nord Stream II, που θα μεταφέρει φυσικό αέριο στη Γερμανία απευθείας από τη Ρωσία, αυξάνουν την εξάρτηση της Ευρώπης και της Γερμανίας από τις ρωσικές ενεργειακές πηγές και από τους ρωσικούς και τουρκικούς αγωγούς. Γι’ αυτό και οι ΗΠΑ ανησυχούν για την ρωσοτουρκική ενεργειακή περικύκλωση της ΕΕ, που έρχονται να ανατρέψουν οι νέοι ενεργειακοί πόροι της Ανατολικής Μεσογείου και ο αγωγός EastMed, ο οποίος –ως γνωστόν– έγινε νόμος του αμερικανικού κράτους.
Γι’ αυτόν τον λόγο, τόσο η Ρωσία, όσο και η Τουρκία αντιτίθενται στο σχέδιο του EastMed. Το παράνομο μνημόνιο Ερντογάν – Αλ Σαράζ όχι μόνο καταλύει την ελληνική και την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά ακυρώνει τον EastMed, ο οποίος δεν θα υλοποιηθεί χωρίς την έγκριση της Τουρκίας, όπως απειλεί ο τούρκος Πρόεδρος. Σημειωτέον ότι στο παίγνιο ενίσχυσης του TurkStream εντάσσεται και το φαραωνικό έργο του Istanbul Canal (Διώρυγα της Κωνσταντινούπολης), επενδυτικής δαπάνης 10 δισ. δολαρίων, αλλάζοντας σε κρίσιμο βαθμό τις οδεύσεις υγρών καυσίμων με την επιβολή διοδίων.
Η τριμερής συνεννόηση, που αποκαλύφθηκε από τον αποκλεισμό της Ελλάδας στη Διάσκεψη –που, σημειωτέον, τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ–, προκάλεσε μια πανίσχυρη αντισυσπείρωση, η οποία καταγράφηκε από τα ακόλουθα γεγονότα:
Πρώτον, τη δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που χαρακτήρισε «προκλητικό» και «αντιπαραγωγικό» το ψευδομνημόνιο, αναγνωρίζοντας ότι οι τουρκικοί ισχυρισμοί αντίκεινται στο διεθνές δίκαιο, το οποίο προβλέπει ότι τα νησιά έχουν ίδια δικαιώματα με τις ηπειρωτικές περιοχές όσον αφορά την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Η παρουσία του Αμερικανού Μάικ Πομπέο στη Διάσκεψη αποβλέπει στην αποχώρηση των τζιχαντιστών και των τούρκων μισθοφόρων από τη Λιβύη.
Δεύτερον, τις δηλώσεις του βασιλιά της Ιορδανίας Αμπντάλα Β’, που ξεκαθάρισε πως «είμαστε Άραβες», που δεν ανέχονται την τουρκική επιδίωξη της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και κατήγγειλε τις τουρκικές μεθοδεύσεις στη Λιβύη, στη Συρία και στο Μεταναστευτικό.
Τρίτον, την απειλή ελληνικού βέτο σε οιαδήποτε ευρωπαϊκή σύμπραξη που δεν θα ακυρώνει το μνημόνιο Ερντογάν – Αλ Σαράζ, καθώς η μη πρόσκληση της Αθήνας στη Διάσκεψη αποτελεί έμμεση αναγνώριση από το Βερολίνο του συμφώνου Ερντογάν – Αλ Σαράζ, που θίγει την εθνική μας κυριαρχία (ενός μέλους της ΕΕ), αλλά προσβάλλει και τα εξωτερικά σύνορα της Ένωσης και το διεθνές δίκαιο. Η επιστολή Μητσοτάκη προς τους 27 και το τηλεφώνημα στη Μέρκελ υποχρέωσε την καγκελάριο να βεβαιώσει την πλήρη δέσμευσή της στις θέσεις της ΕΕ και στα συμπεράσματα του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για το μνημόνιο Λιβύης – Τουρκίας για τις θαλάσσιες ζώνες.
Τέταρτον, την αιφνιδιαστική επίσκεψη του στρατάρχη Χαφτάρ στην Αθήνα, από την οποία προέκυψε: α) Ταύτιση απόψεων για την κατάπαυση του πυρός, την αποκατάσταση της ειρήνης στη Λιβύη, την απομάκρυνση των μισθοφόρων. β) Η ξεκάθαρη τοποθέτηση Χαφτάρ για την ακυρότητα του μνημονίου Αλ Σαράζ – Ερντογάν και η δέσμευσή του για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών της χώρας του με την Ελλάδα. γ) Η Ελλάδα είναι έτοιμη να βοηθήσει στην επόμενη ημέρα της Λιβύης, είτε με τη συμμετοχή στις δυνάμεις αναδοχής είτε με τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή επιχείρηση επιβολής εμπάργκο στη μεταφορά όπλων προς τη Λιβύη.
Η επίσκεψη, που πιστώνεται στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, φαίνεται πως διαμορφώνει ένα νέο τρίγωνο σύμπραξης Ελλάδας – Αιγύπτου – Χαφτάρ, όπως τεκμηριώνεται και από την τηλεφωνική επικοινωνία Δένδια με τον αιγύπτιο ομόλογό του κατά την επίσκεψη του λίβυου ηγέτη.
Πέμπτον, την απόφαση του Εμανουέλ Μακρόν να αναπτύξει το αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ» και τη μάχιμη μονάδα του από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο για να υποστηρίξει τις γαλλικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή.
Το φάουλ του Βερολίνου με τη Διάσκεψη για τη Λιβύη δεν στρέφεται μόνο κατά της Ελλάδας αλλά και έναντι των ευρωπαϊκών συμφερόντων, με την έννοια της προάσπισης των εξωτερικών ευρωπαϊκών συνόρων και της σχετικής απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο και τους ρωσοτουρκικούς αγωγούς μεταφοράς του.
Άρα, η Διάσκεψη του Βερολίνου χωρίς την Ελλάδα είναι μια ευθεία αμφισβήτηση και των ευρύτερων δυτικών συμφερόντων και των ΗΠΑ ειδικότερα. Η τριμερής συνεννόηση Γερμανίας – Ρωσίας – Τουρκίας είναι ένα νέο δυτικό πρόβλημα εν εξελίξει.
Φωτό: iefimerida.gr