Η ΤΥΧΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΓΚΟΥΝΤΕΡ ΝΟΪΜΑΝ
Συγγραφέας
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΕΚΙΔΗΣ
Διαβλέποντας την πτώση του την άνοιξη του 2012, ο Μουτασίμ Καντάφι προσπαθεί να εξασφαλίσει μια οδό διαφυγής. Για τον λόγο αυτό μεταφέρει και κρύβει εκτός Λιβύης ένα μέρος από τους αμύθητους θησαυρούς του. Λίγα χρόνια αργότερα, στις απέραντες ερημιές της Αφρικής, ο Γκούντερ Νόιμαν, υπάλληλος διεθνούς μεταλλευτικής εταιρίας, θα κάνει μια ανακάλυψη που θα αλλάξει τα πάντα στη ζωή του.
Μεγιστάνες και σκληροτράχηλοι μισθοφόροι, αντάρτες και δόλιοι έμποροι διαμαντιών, μαζί με ανθρώπους του υποκόσμου, Λίβυους πρώην αξιωματούχους και φανατικούς τζιχαντιστές, οδηγούμενοι από την απληστία, θα επιδοθούν σε έναν ανελέητο και βίαιο αγώνα με στόχο να αρπάξουν από τον Γκούντερ το εύρημά του.
Η ανθρώπινη ζωή χάνει κάθε αξία και ο Γκούντερ θα αγωνιστεί για την επιβίωσή του κάνοντας μια φρενήρη διαδρομή από την υποανάπτυκτη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία στην κοσμοπολίτικη Αμβέρσα και από κει στη βαυαρική ύπαιθρο και στις ειδυλλιακές λίμνες της Ελβετίας, μέχρις ότου η άστατη θεά Τύχη αποφασίσει σε ποιον πραγματικά θα χαμογελάσει.
Απόσπασμα βιβλίου
Ο Νταούντι ήταν έξυπνο παιδί, όλοι το έλεγαν. Η μητέρα του πρώτη απ’ όλους, όταν του χάιδευε με λατρεία τα σγουρά του, μαύρα μαλλιά. Στα δεκατέσσερά του, με το πρώτο χνούδι του ανδρισμού να στεφανώνει το πάνω χείλος του, ήταν ήδη ψηλότερος από αυτή τη μελαψή, αδύνατη γυναίκα, που τον κοίταζε πάντα με περηφάνια. Ύστερα ήταν τα αδέλφια του, που τον άκουγαν σαν χαζά όταν τους εξηγούσε διάφορα πράγματα. Ακόμη και οι γεροντότεροι της φυλής το παραδέχονταν ότι ήταν έξυπνος, ειδικά όταν δεν μπορούσαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις του. Μόνο ο πατέρας του τον απόπαιρνε συχνά και τον κατσάδιαζε, γιατί αντί να κάνει τη δουλειά που του ανέθετε όπως πρέπει, αυτός καθόταν και σκεφτόταν καινούργιους τρόπους, πιο τεμπέλικους.
Τώρα ο Νταούντι σκεφτόταν τη βροχή. Ο Αμπού, που όλοι ήξεραν ότι μπορεί να διαβάζει, έλεγε πως πέρα μακριά, πολύ μακριά, τόσο μακριά, που κανείς από τη φυλή δεν είχε πάει ποτέ, υπάρχει ένα μέρος που λέγεται θάλασσα και είναι φτιαγμένο από νερό. Υπάρχει τόσο πολύ νερό, που είναι περισσότερο κι από τη γη, η οποία είναι φτιαγμένη από χώμα, και σε αυτό το μέρος το νερό ανεβαίνει στον ουρανό, όπως ο ατμός από το νερό που βράζει κολλάει στο καπάκι της κατσαρόλας. Και ύστερα, έλεγε ο Αμπού, αυτό το νερό γίνεται σύννεφα και πέφτει στη γη. Βέβαια ο Αμπού συχνά έλεγε σαχλαμάρες, ειδικά όταν γινόταν καμιά γιορτή και κατέβαζε αρκετή μπίρα, αλλά τα περισσότερα ήταν σωστά και ακόμη και οι γεροντότεροι τον άκουγαν με προσοχή. Ποιος ξέρει, μπορεί να υπάρχει κι αυτό το μέρος, η θάλασσα, και να φτιάχνουν οι άνθρωποι μεγάλες βάρκες για να ταξιδεύουν πάνω του πολλοί μαζί, όπως έλεγε ο Αμπού, αλλά πώς γίνεται να μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι πάνω σε νερό που βράζει και εξατμίζεται, αυτό δεν μπορούσε να το απαντήσει. Ύστερα ο ουρανός δεν είναι σαν το καπάκι της κατσαρόλας και δεν γίνεται το νερό να κολλάει στον ουρανό και να πέφτει στη γη…
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Χρήστος Ντεκίδης γεννήθηκε στο Διδυμότειχο το 1962.
Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων το 1980 και υπηρέτησε στην Πολεμική Αεροπορία για είκοσι χρόνια ως πιλότος σε αεροσκάφη αναχαίτισης και εκπαιδευτής νέων χειριστών.
Το 2000 ίδρυσε ταξιδιωτικό γραφείο και για έντεκα χρόνια ασχολήθηκε με αυτό, ικανοποιώντας παράλληλα και το πάθος του για ταξίδια.
Έχει ταξιδέψει σε πάνω από εβδομήντα χώρες, σε πολλές από τις οποίες περισσότερες από μία φορά, διαμένοντας μεγάλα διαστήματα σε αυτές.
Έχει δημοσιεύσει ταξιδιωτικά άρθρα και μικρά διηγήματα.
Η τυχερή μέρα του Γκούντερ Νόιμαν είναι το πρώτο του βιβλίο.
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
ISBN: 978-960-04-5056-9