Το «ΠΑΡΟΝ» αποκαλύπτει γιατί ο EastMed έχει τεράστια στρατηγική σημασία για την Ελλάδα και την Κύπρο
– Aπάντηση στη Νεοοθωμανική Τουρκική μεγαλομανία και μήνυμα για μια νέα εθνική αυτοπεποίθηση και συνειδητοποίηση ότι η Ελλάδα μπορεί να υπερασπιστεί τον εθνικό της χώρο
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Η εσπευσμένη υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου EastMed μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και αναμενόμενη την Ιταλία είναι μια απάντηση στη Νεοοθωμανική Τουρκική μεγαλομανία, που έδωσε ένα άλλο δείγμα με την υπογραφή της Τουρκο-«Λιβυκής» συμφωνίας με το καθεστώς Σάρατζ για τις υποτιθέμενες θαλάσσιες ζώνες μεταξύ τους αλλά και γενικότερα με τις μη αποκρυπτόμενες πλέον φιλοδοξίες της Άγκυρας στη Λιβύη και στη Βόρεια Αφρική, αλλά ιδιαιτέρως στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η προκλητική εμπλοκή της Άγκυρας στη Λιβύη υπηρετεί ταυτόχρονα δύο στόχους
Ο πρώτος συνδέεται με τις προσπάθειές της να διεμβολίσει τον χώρο και τη συνεργασία μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου, Αιγύπτου, Ισραήλ και να καταστήσει, διά της αυθαιρεσίας, της αρπαγής και της ωμής βίας, κεντρικό και απαράκαμπτο τον ρόλο της Τουρκίας στα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, σφετεριζόμενη το φιλέτο της ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου.
Ο δεύτερος συνδέεται με φιλοδοξίες ηγεμονικής κυριαρχίας στην Ανατολική Μεσόγειο και επανόδου στη Βόρεια Αφρική, με επίκεντρο την πλούσια σε ενεργειακά κοιτάσματα Λιβύη.
Οι ευρύτεροι αυτοί ηγεμονικοί στόχοι της Άγκυρας υπερβαίνουν κατά πολύ το διμερές Ελληνο-Τουρκικό πλαίσιο και ανοίγουν προοπτικές για ευρύτερες συσπειρώσεις, συμπράξεις και συμμαχίες για την αντιμετώπιση του Τουρκικού επιθετικού επεκτατισμού. Το Ισραήλ, π.χ., ήταν για ένα μεγάλο διάστημα πολύ διστακτικό σε σχέση με την ιδέα του αγωγού EastMed, που διακινείται εδώ και μια δεκαετία. Δεν ήθελε να αποξενωθεί από την Τουρκία, την οποία έβλεπε πάντα ως αντίβαρο στο Ιράν, ως μια σύμμαχη φιλική χώρα του ΝΑΤΟ και ως μια κοντινή μεγάλη αγορά. Σήμερα, είναι το Ισραήλ που πρωτοστατεί για την κατασκευή του αγωγού EastMed. Αυτό δείχνει τον δρόμο που διανύθηκε στις Τουρκο-Ισραηλινές σχέσεις και τους κινδύνους που αναγνωρίζει πλέον το Ισραήλ για την ασφάλειά του και τα ζωτικά του συμφέροντα στη σημερινή Ισλαμιστική Τουρκική πολιτική. Στα μάτια του Ισραήλ η Τουρκία εξελίσσεται σε ένα νέο επικίνδυνο Ιράν στη Μεσόγειο.
Ανησύχησε το Ισραήλ στην προσπάθεια της Άγκυρας να το περικυκλώσει από δυτικά
Η κίνηση της Άγκυρας να υπογράψει τη γνωστή συμφωνία με τον ευρισκόμενο ουσιαστικά σε αποδρομή «πρωθυπουργό» Αλ Σάρατζ δεν ανησύχησε μόνο την Ελλάδα, που είναι η άμεση και δραστικά πληττόμενη από τη συμφωνία χώρα. Ανησύχησε επίσης το Ισραήλ, που είδε ξαφνικά την Άγκυρα να προσπαθεί να το περικυκλώσει από δυτικά και να του στέλνει μήνυμα να ξεχάσει τον αγωγό EastMed, γιατί η Άγκυρα δεν θα επιτρέψει τη διέλευσή του μέσα από τη δήθεν Τουρκική ΑΟΖ!
Ανησύχησε την Αίγυπτο ο ηγεμονκός στόχος της Τουρκίας
Ανησύχησε επίσης βαθιά την Αίγυπτο του Στρατάρχη Αλ Σίσι, η οποία έχει κάθε λόγο να μη θέλει την Τουρκική ηγεμονία στην Ανατολική Μεσόγειο και την Τουρκική παρουσία στη Λιβύη.
Ανησύχησε η Γαλλία και η Ιταλία οπού κινδυνεύουν τα οικονομικά – στρατηγικά συμφέροντά τους
Ανησύχησε επίσης Ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, που έχουν μεγάλα οικονομικά αλλά και στρατηγικά συμφέροντα στη Λιβύη. Ειδικότερα η Γαλλία, έχει επίσης μεγάλα στρατηγικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Γαλλόφωνη Βόρεια Αφρική και στη Γαλλόφωνη Μαύρη Αφρική. Στον χορό προστέθηκαν και Αραβικές χώρες από την περιοχή του Κόλπου, όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η ρητορική του Ισλάμ, στην εκδοχή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που χρησιμοποιεί ο Ερντογάν, δεν μπορεί να παραγράψει τις μνήμες της Οθωμανικής κατοχής και τον σημερινό ανταγωνισμό μεταξύ του Τουρκικού και του Αραβικού κόσμου, ούτε τον περιφερειακό ηγεμονικό ανταγωνισμό μεταξύ Τουρκίας και Σαουδικής Αραβίας και Αιγύπτου.
Μέσα στο γενικό αυτό πλαίσιο, η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκουν ισχυρούς περιφερειακούς συμμάχους, που είναι πολύτιμοι για την κατοχύρωση των ζωτικών συμφερόντων τους στον κρίσιμο τομέα των υποθαλάσσιων ενεργειακών πόρων, που προσδίδουν στην Ανατολική Μεσόγειο έναν νέο πολύ σημαντικό ρόλο, πέραν όλων των άλλων. Η νέα αυτή σημασία της Ανατολικής Μεσογείου έχει διεθνείς προεκτάσεις, που αφορούν άμεσα και έμμεσα και την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις δύο υπερδυνάμεις, ΗΠΑ και Ρωσία. Άμεσα, λόγω της εμπλοκής στην αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων εταιρειών από τις χώρες αυτές και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έμμεσα, λόγω του γνωστού ενεργειακού παιχνιδιού για τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης αλλά και των στρατηγικών επιπτώσεων στη διεθνή κατανομή ισχύος από τις νέες αυτές εξελίξεις.
Οι ΗΠΑ “βλέπουν” με τον EastMed λιγότερη εξάρτηση της ΕΕ από την Ρωσία
Με τη λογική αυτή, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν αναφανδόν τον αγωγό EastMed, γιατί θα προσθέσει μια εναλλακτική πηγή εφοδιασμού της Ευρώπης και θα μειώσει αντιστοίχως την υποτιθέμενη ενεργειακή της εξάρτηση από το Ρωσικό φυσικό αέριο. Η Ρωσία, θεωρητικά, δεν έχει λόγους για να υποστηρίζει τον αγωγό. Δεν έχει όμως και ουσιαστικούς λόγους για να ανησυχεί υπέρμετρα, ούτε μπορεί να διεκδικεί μονοπώλιο στον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης. Οι προβλεπόμενες ποσότητες που θα μεταφέρει ο αγωγός EastMed στην Ευρώπη θα καλύψουν, σε πρώτη φάση, το 10% περίπου των αναγκών της και, σε δεύτερη φάση, ενδεχομένως, το 20%. Η Ρωσία προσπαθεί να μπει στο ενεργειακό παιχνίδι της Μεσογείου μέσα από τη συνεργασία της με την Αίγυπτο του Στρατάρχη Αλ Σίσι, τη Λιβύη του Στρατάρχη Χαφτάρ και τη Συρία του Άσαντ.
H Τουρκία επιδιώκει την απροκάλυπτη αρπαγή της ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου
Η Τουρκία αντέδρασε με οργή στην υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό EastMed και με απειλές ότι δεν θα επιτρέψει την πραγματοποίησή του και τον «αποκλεισμό» της Τουρκίας από τον ενεργειακό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου. Προβάλλει συστηματικά την προπαγάνδα ότι οι επεκτατικές διεκδικήσεις της μέχρι και νότια της Κρήτης είναι δήθεν θεμιτή πολιτική και σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο, όπως μόνη αυτή το αντιλαμβάνεται, για τη διάσπαση του «αποκλεισμού» και του «εγκλωβισμού» της Τουρκίας που άλλοι δήθεν σχεδιάζουν εναντίον της. Κανείς δεν σχεδιάζει ούτε τον αποκλεισμό ούτε τον εγκλωβισμό της Τουρκίας στις ακτές της, για να μην μπορεί «να ρίξει ούτε παραγάδι», όπως υποκριτικά ισχυρίζεται. Αυτή επιδιώκει τον πλήρη απεγκλωβισμό της από κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και την απροκάλυπτη αρπαγή της ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου.
Προκαλεί γι’ αυτό θυμηδία το γεγονός ότι κάποιοι γνωστοί εθνομηδενιστές και προαγωγοί του ενδοτισμού στην Ελληνική πλευρά αναπαράγουν την Τουρκική προπαγάνδα, προσποιούμενοι ότι είναι υπέρ του διαλόγου, της «ειρηνικής» επιλύσεως των προβλημάτων και της «συμμετοχής» της Τουρκίας στον ενεργειακό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου. Διαφωνούν γι’ αυτό με τον αγωγό EastMed, που «απομονώνει» την Τουρκία! Ισχυρίζονται ότι, ούτως ή άλλως, αυτός «δεν θα γίνει» και ότι δήθεν «δεν συμφέρει» την Ελλάδα.
Ιδιαίτερα θλιβερή είναι η στάση του ΑΚΕΛ στην Κύπρο αλλά και άλλων ενδοτικών.
Υποστηρίζουν αναίσχυντα ότι θα ήταν συμφερότερο (για ποιον;) να διέλθει ο αγωγός μέσω Τουρκίας. Να χρησιμοποιηθεί επίσης ο πλούτος του φυσικού αερίου για να «πεισθεί» η Τουρκία να συναινέσει σε «λύση» του Κυπριακού. Υπονοούν, βεβαίως, «λύση» διζωνικής ομοσπονδίας με «πολιτική ισότητα», που παραπέμπει στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην υποκατάστασή της από δύο «ίσα» κράτη, υπό Τουρκική επικυριαρχία.
Η συμφωνία για τον EastMed είναι γι’ αυτό, πέραν όλων των άλλων, ένα μήνυμα για μια νέα εθνική αυτοπεποίθηση και συνειδητοποίηση ότι η Ελλάδα μπορεί να υπερασπιστεί τον εθνικό της χώρο και τα ζωτικά της εθνικά συμφέροντα και ότι πρέπει προς την κατεύθυνση αυτή να χαράξει μια αταλάντευτη εθνική στρατηγική και να χαλυβδώσει το εθνικό φρόνημα.