Ο αγωγός, απόδειξη του τι μπορούμε να πετύχουμε…
Η υπογραφή της Συμφωνίας για τον αγωγό EastMed αποτελεί δείγμα του πώς μπορεί, με συνέπεια, σθένος και επιμονή, ένα έργο το οποίο δεν αντιμετωπιζόταν με συμπάθεια στην αρχή, όταν είχε προταθεί από τον τότε υπουργό Γιάννη Μανιάτη, να φθάσει στο στάδιο της υλοποίησής του.
Ένα έργο που στηρίχθηκε και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, η συμμετοχή και των δύο πρώην υπουργών Ενέργειας (Γ. Μανιάτη και Γ. Σταθάκη) στην τελετή στο Ζάππειο είναι ένα θετικό μήνυμα, στη βάση ότι οι εθνικές πολιτικές που δεν γνωρίζουν κομματικό χρώμα μπορούν να επιτυγχάνουν.
Είναι εντυπωσιακό ότι ως Έλληνες –και κυρίως οι δημοσιολογούντες– δεν αλλάζουμε, ό,τι κι αν συμβεί. Η χώρα βρίσκεται ενώπιον μιας πολύ σοβαρής κρίσης στα ελληνοτουρκικά, σε μια περίοδο που η Τουρκία είναι ενισχυμένη πολιτικά και στρατιωτικά και θεωρεί ότι έχει το περιθώριο να επιτύχει όλα όσα δεν μπόρεσε μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης. Και είναι μια χώρα που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα αν θεωρήσει ότι μπορεί να επιβάλει τετελεσμένα.
Στην Ελλάδα, βέβαια, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση που είτε αντιμετωπίζει φοβικά την Τουρκία, με τους εκφραστές αυτής της τάσης να προτείνουν πρακτικά εκούσια παράδοση στις τουρκικές διαθέσεις, για να μην… πάθουμε τα χειρότερα, είτε υποβαθμίζει την Τουρκία, ως να πρόκειται για αντίπαλο του μεγέθους της Μάλτας, που επομένως τον «έχουμε» αν τολμήσει να μας κουνηθεί. Όλοι έχουμε μια εύκολη λύση για τα ελληνοτουρκικά, είτε είναι η Χάγη, είτε η δυναμική απάντηση στον Ερντογάν, είτε η παράταση του αδιεξόδου στις σχέσεις των δύο χωρών. Και διαμορφώνεται πάλι ένα σκηνικό για να χωριστούμε –όπως, άλλωστε, συνηθίζουμε– στη μέση, από δω οι υπερεθνικιστές και από κει οι προδότες και οι νενέκοι. Δυστυχώς, τα ελληνοτουρκικά είναι πολύ πιο σύνθετο θέμα απ’ όσα λύνονται με ποδοσφαιρικούς όρους και συνθήματα και οι συζητήσεις αυτές δεν βοηθούν, αλλά απλώς παραπληροφορούν την κοινή γνώμη…
Ο Εξωφρενικός
[email protected]