Νίκος Δήμου: Η πολλή γκρίνια μού βγήκε σε καλό…
«Παραμονή Χριστουγέννων 1984. Με τρώει η μόνιμη εορταστική μελαγχολία (κάθε χρόνο και χειρότερα). Πήγε μεσημέρι και δεν είχε ακόμη χτυπήσει το κουδούνι για τα κάλαντα. Το είχα γράψει και στο ‘‘Βήμα’’, πως οι σημερινοί πιτσιρικάδες, χορτάτοι πια, δεν κυνηγάνε το χαρτζιλίκι όπως εμείς, δεν πηγαίνουν στα μακρινά σπίτια.
Είχα τελειώσει το μεσημεριανό μου όταν χτύπησαν στην πόρτα. Ανοίγω και τι να δω! Ορχήστρα ολόκληρη και χορωδία, και στη μέση ο Διονύσης Σαββόπουλος με την κιθάρα του και η Άσπα και κόσμος πολύς. Κι αρχίζουν να λένε τα κάλαντα, τα παλιά, τα γνήσια. Κι εγώ να έχω βουρκώσει και να μην ξέρω τι να κάνω, πώς να τους φιλέψω, ολόκληρο στρατό. Γνωριμία με τον Νιόνιο δεν είχαμε, μια φορά τον είχα συναντήσει στη ζωή μου. Πού το βρήκαν το σπίτι, πώς το σκέφτηκαν;
Να, είπε ο Νιόνιος μετά, παραπονέθηκες πως δεν σου λένε τα κάλαντα – γι’ αυτό ήρθαμε! Μία φορά και μένα η γκρίνια μού βγήκε σε καλό!».
Υπογραφή: Νίκος Δήμου
Φωτό: newpost.gr