Δεν πάει άλλο… Αναζητείται ένας μπροστάρης, ένας ηγέτης…
-Δοκιμασμένος και ασυμβίβαστος
Να μην αναμασήσουμε τα γνωστά, για την… αέναη προσπάθεια των ισχυρών να εκλέξουν τη δική τους ΕΠΟ.
Αφού, λοιπόν –πότε ο ένας, πότε ο άλλος, πότε «λυκοσυμμαχούντες»–, είδαν και απόειδαν, κινδυνεύουν πλέον να μείνουν… χωρίς πρωτάθλημα!
Κινδυνεύουν να… αποδεχθούν –μπροστά στο μείζον… κακό– ακόμη και μια ΕΠΟ αδιάβλητη!
Και επειδή, όπως ο γράφων έχει κατ’ επανάλειψη υποστηρίξει, δεν είναι οι θεσμοί που καταξιώνουν τα πρόσωπα, αλλά τα πρόσωπα εκείνα που τους καταξιώνουν, το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται στην αναζήτηση ενός μπροστάρη, ενός ηγέτη, που –με τους συνεργάτες του– έχει διαγράψει τον όρο «παρασκήνιο» από το λεξιλόγιό του.
Ενός ηγέτη όχι «άχρωμου» και «άοσμου», όχι «ουρανοκατέβατου», αλλά προσώπου δοκιμασμένου, με γνώσεις και εμπειρίες, με κοινωνική καταξίωση, ακόμη και με φίλαθλες αθλητικές προτιμήσεις!
Ενός ηγέτη, όμως, ασυμβίβαστου, ο οποίος ιεραρχεί την τιμή, την υπόληψη και την αξιοπρέπειά του πέρα και πάνω απ’ όλα.
Υπό την προϋπόθεση, ασφαλώς, και την αίρεση ότι οι κατά πάντα θεμιτές φίλαθλες αθλητικές προτιμήσεις υποτάσσονται στο κοινό, στο δημόσιο συμφέρον.
Μα, υπάρχουν τέτοιες προσωπικότητες;
Ασφαλώς και υπάρχουν!
Ο γράφων γνωρίζει ήδη μία απ’ αυτές και δεν διστάζει να πει ότι ακούει στο όνομα του, εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενου, Γιώργου Λυσαρίδη.
Ο οποίος, έχοντας εκ του παρελθόντος πικρές εμπειρίες (όταν, συστρατευόμενος με τον Αριστείδη Καμάρα, τον Λάκη Νικολάου και άλλα πρόσωπα, είχε την ευγενική φιλοδοξία να σταματήσει τον κατήφορο) προφανώς και αποκλείεται να επαναλάβει το… λάθος!
Τα ποδοσφαιρικά μας πράγματα, όμως, χρειάζονται πρόσωπα όπως ο Γιώργος Λυσαρίδης.
Ο οποίος και τα οποία θα πρέπει να κληθούν, θα πρέπει να επιστρατευθούν, γιατί «οίκοθεν» δεν θα το πράξουν.
Τα ποδοσφαιρικά μας πράγματα αξιώνουν μια ΕΠΟ (δεν θα πούμε… εθνικής σωτηρίας) ποδοσφαιρικής ενότητας και κοινής αποδοχής.
Ας συγχωρήσει ο προαναφερόμενος τον γράφοντα για την επίκληση του ονόματός του, προφανώς θα εκπλαγεί διαβάζοντας αυτές τις γραμμές…
Και άλλωστε –όπως λένε και οι καλοί μας πολιτικοί– ας συνεισφέρει στον λεγόμενο «δημόσιο διάλογο» (με προτάσεις άλλων ή και άλλων προσώπων) όποιος έχει κάτι να πει.
Όποιος έχει κάτι να πει, ας ομιλήσει!
Σ. Κ.