Politico: Πόσο αδίστακτη μπορεί η Τουρκία να γίνει;
– Βάλτε τις ζώνες ασφαλείας σας για περισσότερα προβλήματα με την Τουρκία το 2020.
Τους τελευταίους 12 μήνες, ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdoğan έχει:
– Ξεκίνησε μια μονομερή στρατιωτική επίθεση στη βορειοανατολική Συρία ενάντια σε κουρδικές δυνάμεις που συμμάχησαν με τη Δύση για την αντιμετώπιση του ISIS.
– Απειλείται να στείλει εκατομμύρια συριακών προσφύγων στην Ευρώπη, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιταχθεί στο σχέδιό της να τις εγκαταλείψει σε μια ζώνη ασφαλείας στη Συρία.
– Ξεκίνησε την εγκατάσταση ρωσικών πυραύλων αεροπορικής άμυνας σε αντίθεση με τους εταίρους του ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, προκαλώντας την Ουάσινγκτον να κλείσει την Τουρκία από το F-35 πρόγραμμα προπόνησης προπόνησης.
– Έστειλε όπλα στη Λιβύη παραβιάζοντας ένα εμπάργκο στο Ηνωμένο Βασίλειο και προσφέρθηκε να στείλει στρατεύματα για να στηρίξει την κυβερνητική αντιπολίτευση στην Τρίπολη.
– Συμφωνήθηκε με τη Λιβύη για νέα θαλάσσια σύνορα στην ανατολική Μεσόγειο, διεκδικώντας τα ύδατα που η Ελλάδα και η Κύπρος θεωρούν δικά τους.
– Απειλούνταν να ασκήσουν βέτο σε αμυντικά σχέδια του ΝΑΤΟ για τα κράτη της Βαλτικής και την Πολωνία, εκτός αν η συμμαχία επώνυμα τρομοκράτες “κουρδικών” δυνάμεων της Συρίας, πριν υποστηρίξουν τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο στις αρχές Δεκεμβρίου;
– Ενίσχυση της γεώτρησης αερίου, φυλασσόμενης από τα τουρκικά πολεμικά πλοία, στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου.
– και παρέλαβε ισραηλινό ερευνητικό σκάφος και τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τα κυπριακά ύδατα.
Η πορεία αντιπαράθεσης του Ερντογάν έχει αφήσει αξιωματούχους στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον να αναρωτιούνται πόσο μακριά μπορεί να πάρει στρατηγική αποξένωση από τη Δύση και επαναπροσέγγιση με τη Ρωσία.
“Το Κρεμλίνο χρησιμοποιεί ανοιχτά την Τουρκία ως λοστό για να διαιρέσει το ΝΑΤΟ από το εσωτερικό του” – ο Marc Pierini, πρώην πρεσβευτής της ΕΕ στην Τουρκία
Ο θρησκευτικός εθνικιστής ηγέτης αντιστρέφει σταθερά τον δυτικό προσανατολισμό της Άγκυρας που ξεκίνησε πριν από περίπου έναν αιώνα κάτω από τον Kemal Atatürk, τον ιδρυτή της σύγχρονης, κοσμικής Τουρκικής Δημοκρατίας. Αυτή η κατεύθυνση ήταν αγκυροβολημένη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από την ένταξη της χώρας στο Συμβούλιο της Ευρώπης και το ΝΑΤΟ και την υποψηφιότητά της να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μερικοί φοβούνται ότι ο Ερντογάν θα μπορούσε να αποσυρθεί από τη στρατιωτική διοίκηση του ΝΑΤΟ σε μια χειρονομία εθνικιστικού μεγαλείου, όπως έκανε η Γαλλία το 1966 υπό τον στρατηγό Charles de Gaulle, και ίσως ακόμη και να εκδιώξει δυτικές δυνάμεις από το τουρκικό έδαφος. Το ΝΑΤΟ διοικεί τις δυνάμεις των δυνάμεων του εδάφους και μια μελλοντική βάση για τα αεροπλάνα προειδοποίησης, επιτήρησης και ελέγχου (AWACS) στην Τουρκία.
Με το Κογκρέσο των ΗΠΑ να πιέζει τον Πρόεδρο Donald Trump να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία για την αγορά ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού, η Ουάσινγκτον ενίσχυσε τους στρατιωτικούς δεσμούς με την Αθήνα. Σύμφωνα με μια συμφωνία αμυντικής συνεργασίας που υπογράφηκε τον Οκτώβριο, οι ΗΠΑ κέρδισαν τη χρήση τριών στρατηγικών αεροπορικών βάσεων στην ηπειρωτική Ελλάδα και την αναβάθμιση των ναυτικών εγκαταστάσεων στο κόλπο Suda της Κρήτης, σε αυτό που μοιάζει με εφεδρικό, σε περίπτωση που δεν επιτρέπεται η χρήση της βάσης Ίντρικλ στο νότο Τουρκία που είναι ζωτικής σημασίας για τις επιχειρήσεις της στη Μέση Ανατολή.
Άλλοι διπλωμάτες πιστεύουν ότι ο Ερντογάν μπορεί να κρατήσει την Τουρκία στην Ατλαντική Συμμαχία αλλά να ενεργήσει όλο και περισσότερο ως Δούρειος Ίππος, παρεμποδίζοντας τη λήψη αποφάσεων που απαιτεί συναίνεση.
Πηγή-φωτο: Politico