ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ

Συγγραφέας
Ζέτα Ορφανού

Αλίνα και Ίαν

Ενώνονται από μια δυνατή φιλία και μέσα από αυτήν γεννιούνται πρωτόγνωρα συναισθήματα που οι ίδιοι αρνούνται να παραδεχτούν. Η ζωή τους ξετυλίγεται σαν μπερδεμένο νήμα και σταματά σε ένα σταυροδρόμι. Όπως ακριβώς άρχισε… ξαφνικά.
Η τραγική μοίρα έρχεται να ανατρέψει τα πάντα, όμως μήπως η αγάπη μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τη φυσική υπόσταση του ανθρώπου;
Πώς διώχνεις μια ψυχή;
Η ψυχή μένει…
Ζει…
Ελπίζει…
Η ψυχή αγαπάει…

Aπόσπασμα βιβλίου

Πόσο εύκολο είναι να εμπιστευτείς κάποιον, όταν έχεις χάσει τη βαθιά ουσία της ίδιας της εμπιστοσύνης; Στη σημερινή εποχή, η εξαπάτηση μεταξύ των ανθρώπων είναι ένα καθημερινό φαινόμενο. Ξεκινάς με την εμπιστοσύνη σαν μια βασική αρχή και ρισκάρεις κατά πολύ να τη χάσεις. Μιλάω για τις ανθρώπινες σχέσεις. Για εκείνο το «θα είμαι για πάντα εδώ» που εμπιστεύεσαι, γιατί θέλεις να το κάνεις, μα κατά βάθος ξέρεις ότι το «για πάντα» είναι απλώς  μια φράση. Δεν υπάρχει, δεν έχει υπόσταση. Βαδίζεις λοιπόν πάνω σ’ ένα τεντωμένο σχοινί έχοντας την ψευδαίσθηση πως θα φτάσεις αλώβητος στην άλλη άκρη του. Θα φτάσεις; Δεν ξέρω κανέναν που να έχει βγει αλώβητος από τις οφθαλμαπάτες που δημιουργεί το μυαλό για να απαλύνει τον πόνο που αφήνει πίσω εκείνο το «για πάντα», που χάνεται σε μια στιγμή. Σε στιγμές, σ’ αυτές πιστεύω. Είναι εκείνα τα παραθυράκια του μυαλού που ανοίγουν και σε γυρίζουν πίσω, που αφήνουν το νου να ταξιδέψει προς τα πίσω και να ανακτήσει κομμάτια που ξέχασες με το πέρασμα του χρόνου. Εκείνα τα κομμάτια που κάποτε για σένα ήταν σημαντικά. Ίσως και ακόμη να είναι. Το πόσο δυνατή ή όχι είναι μια ανάμνηση εξαρτάται από εμάς τους ίδιους. Μερικές δεν τις θέλουμε, μας πονάνε. Αυτές όμως είναι οι πιο σημαντικές θα έλεγα. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί σκεφτόμαστε πολλές φορές πράγματα που μας πονάνε; Γιατί ανατρέχοντας σε όλα αυτά τα παραθυράκια του μυαλού, ανασκαλίζουμε μνήμες που δε θέλουμε; Εγώ προσωπικά το κάνω γιατί αυτές με σημάδεψαν. Αυτές αγάπησα, αγαπάω τα λάθη μου. Δε μαθαίνω, ούτε έμαθα όμως ποτέ μέσα από αυτά. Μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά πως ίσως να έκανα και μεγαλύτερα. Πλήγωσα και πληγώθηκα.
Βρίσκομαι εδώ που βρίσκομαι επειδή πληγώθηκε κάποιος εξαιτίας μου. Πού βρίσκομαι; Σε μια γωνιά μέσα σ’ ένα ναό που ονομάζουν εκκλησιά. Κάθομαι και απλά παρακολουθώ. Τι παρακολουθώ; Έναν γάμο, τον δικό του γάμο.
Μέσα στα μάτια μου αρχίζουν και πετούν στιγμές, θύμησες μιας άλλης εποχής. Μερικές είναι ευχάριστες, μα οι πιο πολλές πονάνε. Υπάρχουν και δε σβήνουν. Φαντάζεστε να μπορούσαμε να επιλέξουμε τις αναμνήσεις μας; Μερικοί μπορεί να το επιζητούν, αλλά εγώ όχι. Το παρελθόν μας φέρνει στο σήμερα. Με τις πράξεις μας σκιαγραφούμε στα βουβά το ίδιο μας το μέλλον και μετά παραπονιόμαστε. Θυμάστε τι σας είπα για το αλάτι; Είναι γευστικό, σε μεγάλες δόσεις όμως, καταστρέφει το φαγητό μας. Θέλει τόσο, όσο.
Δεν πίστευα ποτέ ότι έπειτα απ’ όσα περάσαμε, θα βρισκόμουν στον γάμο του. Πόσο ειρωνικό! Πόσο λυπηρό μα και αποκαρδιωτικό μου φαίνεται.  Ξέρω πως έφταιξα. Ίσως αν είχα το θάρρος εξ’αρχής να μιλήσω, να μην ήμασταν έτσι. Εκείνος πάνω σε μια όμορφη, στολισμένη με δαντέλα, εξέδρα να παντρεύεται κι εγώ σε μια γωνίτσα να αναπολώ τη ζωή μου μαζί του. Πόσο αστείο είναι!
Αγαπήσαμε; Μισήσαμε; Δεν ξέρω. Για εμένα η αγάπη είναι μεγάλη κουβέντα .Θα θέσω λοιπόν μια ερώτηση. Μια ερώτηση με δύσκολη απάντηση.
Φαντάσου λοιπόν στη μέση μιας κεντρικής διασταύρωσης να στέκεται ο άνθρωπός σου. Όχι, φυσικά το παιδί σου, οι γονείς σου, οι φίλοι, ο άνθρωπός σου! Χωρίς να πεις ψέματα στον εαυτό σου, βάλε το χέρι στην καρδιά, κλείσε τα μάτια και σκέψου…
Ένα αυτοκίνητο τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το μέρος του. Ένα άλλο κορνάρει, μα τα φρένα ξέρεις ότι δε θα πιάσουν.
Η ερώτηση λοιπόν που πρέπει να απαντήσεις είναι: Θα τον έσπρωχνες για να σωθεί με την πιθανότητα να πεθάνεις;
Μη βιάζεσαι να απαντήσεις…

Διαβάστε όλο το απόσπασμα ΕΔΩ

Είπαν για το βιβλίο

{…} Είναι ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα με εγκιβωτισμένη αφήγηση που ταξιδεύει τον αναγνώστη σε δύο χρόνους – ιδιαίτερα ευρηματικό. Ένιωσα έντονα συναισθήματα και μετουσιώθηκα με την Αλίνα. {…}

-Ειρήνη Λόξα- Εκπαιδευτικός

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Ζετα Ορφανού, γεννήθηκε το 1988 στη Θεσσαλονίκη όπου και έζησε μέχρι τα δεκαπέντε. Πέρασε τα χρόνια της εφηβείας της και τελείωσε τις σπουδές της στον Σχεδιασμό και το Μάρκετινγκ στη Βαλένθια της Ισπανίας. Μεγαλωμένη σε μια φιλελεύθερη κοινωνία, πολυταξιδεμένη αλλά και ελεύθερο πνεύμα – όπως δηλώνει – αποφάσισε ν’ ασχοληθεί με τη συγγραφή κάνοντας τα πρώτα ερασιτεχνικά της βήματα στην παγκόσμια πλατφόρμα του Wattpad.
Έχει παρευρεθεί σε αρκετά σεμινάρια ψυχολογίας ενισχύοντας τις γνώσεις της γύρω από την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Ευτυχισμένη μητέρα αλλά και σύζυγος, συνεχίζει να κάνει καθημερινά αυτό που αγαπά٠ να γράφει, αφήνοντας τα δικά της μηνύματα και δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό τη δική της οπτική για τη ζωή μέσα από τις περιπέτειες των ηρώων της.
Τα βιβλία της αγαπήθηκαν από μεγάλη μερίδα του κοινού στην ηλεκτρονική πλατφόρμα και είναι αυτό που της έδωσε το έναυσμα να ανοίξει τα φτερά της στον χώρο των εκδόσεων.
Η Ζέτα Ορφανού, υπόσχεται να μας ταξιδέψει σ’ ένα σύμπαν όπου όλα είναι εφικτά να συμβούν. Δράμα, έρωτας, περιπέτεια, στολισμένα από νότες μεταφυσικού, φέρνουν σύντομα στα ράφια της βιβλιοθήκης σας το πρώτο της έργο, με τίτλο “Κάποια μέρα”.

Επικοινωνία με τη συγγραφέα:
Email: [email protected]
Facebook: Ζέτα Ορφανού

ΕΚΔΟΣΕΙΣ MARADEL BOOKS

Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία, Κοινωνικό Μυθιστόρημα
ISBN: 978-618-84578-0-5

Δείτε το video του βιβλίου