Πολλά τα μαύρα σύννεφα, στο χέρι μας είναι να βγούμε στο ξέφωτο…
Μπαίνουμε στον νέο χρόνο με τους οιωνούς όχι και τόσο καλούς για την πατρίδα μας και τον ελληνικό λαό. Μπορεί η δεκαετής θύελλα στην οικονομία κάπως να κοπάζει και κάτι να έχει αρχίσει να φωτίζει στον ορίζοντα, όμως τα συντρίμμια που αφήνει πίσω της, ο πόνος, τα δάκρυα και τα λουκέτα, είναι εδώ και δύσκολα θα γυρίσει το χαμόγελο σε πάρα πολλά σπίτια.
Δεν προλάβαμε να πούμε, αγάντα, βγαίνουμε σιγά σιγά στον αφρό, με τις πληγές ακόμη ανοιχτές, και οι κρατούντες, οι σημερινοί και οι προκάτοχοί τους, δείχνουν να μην έχουν πάρει το μάθημα. Οι ίδιοι, βέβαια, δεν έχασαν τίποτα. Συνεχίζουν να έχουν την καρέκλα. Μπορεί να άλλαξαν κάποια πρόσωπα, όμως στο ίδιο μοτίβο προχωράνε… Με γιατροσόφι την… ελεημοσύνη…
Πανηγυρίζει η κυβέρνηση, με πρώτο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι σε πάνω από 1.000.000 Έλληνες δώσανε σε άλλους… επίδομα και σε άλλους… μέρισμα 700 ευρώ. Για να περάσουν τις άγιες μέρες, να υπάρχει γαλοπούλα τα Χριστούγεννα στο τραπέζι, να φέρει ο Αϊ-Βασίλης κανένα παιχνιδάκι στα παιδιά…
Αυτή είναι η… ανάπτυξη!
Ζητιάνους κατάντησαν τους Έλληνες…
Στην ουρά χιλιάδες για να πάρουν το… μέρισμα… Να τη βγάλουν στις γιορτές.
Και μετά τις γιορτές, άδεια η κατσαρόλα…
Με την τράπεζα να τους παίρνει το σπίτι, να βάζει λουκέτο στο μαγαζί τους. Με τον εργάτη, τον υπάλληλο, να μένει χωρίς δουλειά. Ακόμη και οι τράπεζες απολύουν δίνοντας κάποιο χαρτζιλίκι… Και την άλλη μέρα τι γίνεται;
Την ίδια ώρα, οι κυβερνώντες πουλάνε στους ξένους τα φιλέτα μπιρ παρά. Και μάλιστα πανηγυρίζουν ότι έτσι η Ελλάδα θα γίνει παράδεισος… Και θα δένουμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα…
Είναι ώρα να προσγειωθούμε στη σκληρή πραγματικότητα… Αυτήν της χρεοκοπίας, που είναι αποκλειστικό έργο ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων, μηδεμιάς εξαιρουμένης. Δεν είχε το κλειδί του Θησαυροφυλακίου ο πολίτης.
Στραβωμάρα είχαν οι κυβερνώντες και δεν έβλεπαν ότι το Ταμείο άδειαζε;
Έστω… Ό,τι έγινε, έγινε.
Το ερώτημα προς όλους τους πολιτικούς μας είναι:
Τι Ελλάδα θέλετε; Ψωροκώσταινα;
Τι Έλληνες θέλετε; Ζητιάνους; Να παίρνουν το τρένο για τη Γερμανία; Και άλλοι να γίνονται μούτσοι στα καράβια;
Να περιμένουν στην ουρά κάποια λεφτά για να βγάλουν τις γιορτές;
Και δεν εξεγέρθηκε ούτε ΕΝΑΣ από τους τριακόσιους; Άσε που οι προσφέροντες έχουν στο μυαλό τους την αντιπαροχή, την ψήφο την ώρα της κάλπης…
Παλιά μου τέχνη κόσκινο…
Δεν είναι ντροπή; Πίσω στο 1950;
Αυτόν τον Έλληνα θέλετε, κύριοι της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, με πολύ λίγες εξαιρέσεις;
Την ώρα που γύρω μας χτυπάνε τύμπανα πολέμου;
Με τον τούρκο γείτονα να μην κρύβει τις διαθέσεις του…
Στα βήματα των προκατόχων του κινείται ο Σουλτάνος.
Αμπελοχώραφό του θεωρεί την Ελλάδα, όποια σπιθαμή γης ή θάλασσας έχει πάνω της τη γαλανόλευκη.
Κάθε μέρα όλο και κάτι άλλο βάζει στο σακούλι του ο Ερντογάν… «Δική μου είναι η “γαλάζια πατρίδα”».
Κι εμείς τι κάνουμε; Oι πολιτικοί μας βγάζουν μεταξύ τους τα μάτια τους. Όχι για την πατρίδα αλλά για την καρέκλα…
Εδώ φτάσαμε… Την ώρα του συναγερμού…
Όταν για άλλη μια φορά οι σύμμαχοί μας και οι εταίροι μας σφυρίζουν αδιάφορα…
Λένε καμιά λέξη για τους τύπους, αλλά από κει και πέρα μην τους είδατε…
Αμερικανοί και Ρώσοι μιλιά…
Ο Σουλτάνος δεν προσπαθεί να κρυφτεί… Ωμά διαλαλεί τους στόχους του… Θέλει να κλέψει τη δόξα του Κεμάλ Ατατούρκ… «Εγώ μεγάλωσα την Τουρκία περισσότερο από εσένα»…
Αυτό είναι το όραμά του, με στόχο την Ελλάδα…
Ευχόμαστε να μη φτάσουμε εκεί…
Είναι ευθύνη ΟΛΩΝ να μείνουν στα λόγια οι απειλές του Ερντογάν. Του Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού, των αρχηγών των κόμματων, των Ενόπλων Δυνάμεων και του ελληνικού λαού. Του κάθε έλληνα πολίτη…