Άρχισαν τα τύμπανα… «Eφαρμογή μαθημάτων ‘‘μακεδονικής γλώσσας’’ μέσω ιντερνετικής πλατφόρμας»
Όχι ότι δεν το περιμέναμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι χάνεται η σημασία της κίνησης αυτής: Η ΑΜΚΕ «Μακεδονική Κίνηση Προώθησης της Μητρικής Γλώσσας ‘‘Κρστε Μισίρκοφ’’», με έδρα την Αριδαία, ζήτησε από την Πρωτοβάθμια Σχολική Επιτροπή Έδεσσας την παραχώρηση αίθουσας σε ένα δημοτικό σχολείο στην Έδεσσα για την «εφαρμογή μαθημάτων ‘‘μακεδονικής γλώσσας’’ μέσω ιντερνετικής πλατφόρμας», μία φορά την εβδομάδα για όλη τη σχολική χρονιά.
Όπως αναφέρει μάλιστα στην επιστολή της η συγκεκριμένη ΑΜΚΕ, το πρόγραμμά της «απευθύνεται σε δημότες της Έδεσσας, θα είναι πιλοτικό, θα έχει περιορισμένο αριθμό συμμετεχόντων και θα παρέχεται δωρεάν από την ΑΜΚΕ ‘‘Κρστε Μισίρκοφ”, η οποία θα αναλάβει τα έξοδα της ιντερνετικής σύνδεσης και του εξοπλισμού».
Όμως στην ίδια ανακοίνωση-επιστολή αποκαλύπτεται ότι έχει σταλεί και επιστολή στο υπουργείο Παιδείας, με την οποία η οργάνωση αυτή ζητά «την εφαρμογή, το συντομότερο δυνατόν, της Συνθήκης των Σεβρών, η οποία προβλέπει παροχή ευκολιών για τη διδασκαλία άλλων γλωσσών πέραν της ελληνικής στα σχολεία της δημόσιας εκπαίδευσης»…
Τώρα τι να πει κανείς; Την ώρα που η Βουλγαρία «σκοτώνεται» με τα Σκόπια για το αν υπάρχει «μακεδονική γλώσσα» ή αν πρόκειται για διάλεκτο της βουλγαρικής, η Ελλάδα, έχοντας αναγνωρίσει την ύπαρξη της «μακεδονικής γλώσσας» με την υπογραφή της στη Συμφωνία των Πρεσπών, θα πρέπει να διαχειρισθεί τώρα τα αιτήματα για τη διδασκαλία της «μακεδονικής γλώσσας» στη Δυτική Μακεδονία…
Ήταν προφανές ότι το αίτημα υποβλήθηκε με σκοπό να γίνει πολιτική εκμετάλλευση της ενδεχόμενης και πιθανολογούμενης απόρριψής του, μια και για τέτοιου είδους δραστηριότητες η συνήθης πρακτική είναι η ίδρυση ιδιωτικού φροντιστηρίου ή η διοργάνωση ανάλογων σεμιναρίων και μαθημάτων σε χώρους του εκάστοτε συλλόγου.
Η οργάνωση αυτή όμως ξέσπασε και αποκαλύφθηκε: Κατήγγειλε το δημοτικό συμβούλιο «για την απόρριψη του αιτήματος, που ήταν η διδασκαλία της ‘‘μακεδονικής γλώσσας’’ σε δημότες της πόλης μας που μιλούν τη ‘‘μακεδονική διάλεκτο’’ και σε όποιον άλλο πολίτη επιθυμεί να τη διδαχθεί ως ξένη γλώσσα».
Επιπλέον, κάνει λόγο για «αντιμακεδονικό μένος» και «ρατσιστικό μένος κατά οτιδήποτε ‘‘μακεδονικού’’ στην περιοχή της Έδεσσας» και επικαλείται νόμο του 1923 για την επικύρωση της Συνθήκης των Σεβρών, η οποία όλοι γνωρίζουμε πού κατέληξε και φυσικά καθόλου δεν ρυθμίζει τα εκπαιδευτικά ζητήματα της Ελλάδας, όπως ισχυρίζονται οι επικεφαλής της οργάνωσης αυτής.
Πάντως είναι ένα ακόμη δείγμα των πληγών που άνοιξε η Συμφωνία των Πρεσπών, αφήνοντας σε εκκρεμότητα κρίσιμα ζητήματα στις σχέσεις των δύο χωρών…