Νότης Μαυρουδής: Η μάνα μου με θήλαζε στη φυλακή…
«Είμαι τυχερή γενιά. Το ’68, ήμουν 23 ετών. Μου λέει μια μέρα ο Πατσιφάς: πρέπει να κοιτάξεις να φτιάξεις το ‘‘Άσμα ηρωικό και πένθιμο’’ του Ελύτη. Κάθισα και το έφτιαξα και πήγαμε να πάρουμε την άδεια λογοκρισίας. Αυτό το χρησιμοποιούσαν ακόμη και οι συνταγματάρχες. Το εργαλειοποιούσαν βασικά. Ως τραγούδι όμως δεν ήταν τόσο βολικό, μιλούσε για ελευθερία, ιδανικά, είχε στοιχεία που δεν τα ήθελαν. Και ξαφνικά η επιτροπή λογοκρισίας είχε να κάνει με έναν ποιητή όχι αριστερό. Ο Καραμανλής από το Παρίσι τηλεφωνούσε σε γνωστούς του. Τελικά έπρεπε να το ηχογραφήσουμε.
Έρχεται ο Ελύτης στο στούντιο – τον ειδοποιεί ο Πατσιφάς. Μου κόβονται τα γόνατα. Ήταν πολύ ευχαριστημένος. Κάποια στιγμή πάω ο αφελής νέος και του λέω: σε κάποια σημεία μιλάτε για λευτεριά και σε άλλα για ελευθερία, μήπως πρέπει να επιλεχθεί μία εκ των δύο λέξεων, γιατί ο τονισμός είναι άλλος στο ένα και άλλος στο άλλο; ‘‘Νεαρέ μου, οι ποιητές παίζουν με τους ήχους, με τις λέξεις μεν αλλά με τους ήχους, έχει τον ίδιο ήχο το λευτεριά με το ελευθερία;’’ μου λέει. Τεράστιο μάθημα: οι λέξεις έχουν ήχους».
«Περίπου δύο χρόνια η μάνα μου ήταν στη φυλακή και για να με θηλάζει με πήρε μαζί της. Ένα στοιχείο που εμένα δεν με ενδιαφέρει να το λέω. Δεν το προβάλλω. Ήρωας δεν ήμουν, μωρό ήμουν. Η μάνα μου είχε κρύψει κάποιον αντιστασιακό, την καρφώσανε, πήγε στις Φυλακές Αβέρωφ».
Υπογραφή: Νότης Μαυρουδής, συνθέτης, κιθαρίστας και τραγουδοποιός
Φωτό: rp.news