Μαρία Βίρβου: Με βούρδουλα στο κεφάλι…

«Το ίδιο βράδυ (σ.σ.: της σύλληψής του) με έριξαν στο απομονωτήριο. Εκεί ήταν κι ένας άλλος. Πονούσα σε όλο μου το κορμί. Ήμουν δεμένος στο κεφάλι σαν χότζας. Έχω ένα σημάδι 57 χρόνια εδώ στο κεφάλι από βούρδουλα που κατέληγε σε σφαιρίδιο. Μέσα εκεί υπήρχε ένα κούτσουρο. Του είπα ‘‘Σε παρακαλώ να ξαπλώσεις στο κούτσουρο κι εγώ πάνω στο σώμα σου’’.

Έτσι έγινε. Σηκωνόμασταν τη νύχτα να ξεμουδιάσουμε. Δεν κράτησε πολύ. Δύο μερόνυχτα. Αυτό είναι το αναπαυτικότερο κρεβάτι που κοιμήθηκα ποτέ. Απ’ αυτό εμπνεύστηκα το ‘‘ούτε στρώμα να πλαγιάσω, ούτε φως για να διαβάσω’’ που γράφω στη ‘‘Γερακίνα’’. Στη φυλακή άρχισα να γράφω την ‘‘Καταχνιά’’ σαν ποίηση».

Υπογραφή: Μαρία Βίρβου, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, από το βιβλίο που έγραψε για τον πατέρα της, τον λαϊκό ποιητή Κώστα Βίρβο, με τίτλο «Κώστας Βίρβος, εγώ δεν ζω γονατιστός», τον οποίο είχαν συλλάβει οι Γερμανοί

Φωτό: ogdoo.gr